Długa nieobecność w pracy a prawo do urlopu

Zasadą wynikającą z Kodeksu pracy jest istniejące po stronie pracownika uprawnienie do urlopu wypoczynkowego, w odpowiednim rocznym wymiarze 20 lub 26 dni roboczych, przysługujące mu z samej istoty pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą przez cały rok kalendarzowy. Natomiast w przypadku niepełnego zatrudnienia w ciągu roku kalendarzowego pracownikowi przysługuje urlop w wymiarze proporcjonalnym do okresu przepracowanego u tego pracodawcy w ciągu roku kalendarzowego.

Polecamy książkę: Kodeks pracy 2017 Praktyczny komentarz z przykładami

Pozostaje przy tym bez znaczenia zarówno rodzaj umowy o pracę łączącej strony, jak też przypadające na okres zatrudnienia okresy usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy (np. wykorzystywany urlop wypoczynkowy, urlop macierzyński zwolnienia okolicznościowe – np. na ślub, czy też zwolnienie chorobowe). Wszystkie powyższe okresy, mimo braku faktycznego świadczenia pracy przez pracownika wliczane są do okresu, na podstawie którego pracownik nabywa uprawnienie do urlopu wypoczynkowego. Polski ustawodawca przyjął zasadę przyznawania pracownikowi urlopu wypoczynkowego także za okresy nieświadczenia przez niego pracy.

Zobacz: Urlopy

Jednakże od tej zasady występują wyjątki. Może się zdarzyć, iż osoba będąca formalnie pracownikiem, nie nabędzie uprawnienia do urlopu wypoczynkowego za jakiś okres, z uwagi na jej szczególny status pracowniczy. Dyspozycja art. 155² Kodeksu pracy stanowi bowiem, iż pracownik nie nabywa prawa do urlopu wypoczynkowego za okresy udzielonych mu urlopów bezpłatnych i wychowawczych, jak też za okresy odbywania zasadniczej służby wojskowej lub jej form zastępczych, okresowej służby wojskowej, przeszkolenia wojskowego albo ćwiczeń wojskowych, tymczasowego aresztowania, odbywania kary pozbawienia wolności, jak też, o czym się często w praktyce zapomina, także nieusprawiedliwionej nieobecności w pracy. Warunkiem obniżenia wymiaru urlopu w takich przypadkach jest przerwa w świadczeniu pracy w wyżej wymienionych okresach trwająca co najmniej miesiąc. W takich sytuacjach wymiar urlopu pracownika powracającego do pracy w ciągu tego samego roku kalendarzowego, w którym korzystał ze zwolnienia ulega proporcjonalnemu obniżeniu, chyba że przed rozpoczęciem tego okresu pracownik wykorzystał urlop w przysługującym mu lub w wyższym wymiarze. Wtedy brak jest już po stronie pracodawcy możliwości „odzyskania” urlopu od pracownika.

Zobacz: Zatrudnienie