Rozwiązanie umowy o pracę z chorym pracownikiem

PROBLEM

Od 1 września 2010 r. zatrudniamy pracownika na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. Pracownik zachorował pod koniec września 2012 r. Wykorzystał cały przysługujący mu okres zasiłkowy i nadal jest niezdolny do pracy. W związku z tym wystąpił o przyznanie mu świadczenia rehabilitacyjnego. Czy możemy zwolnić tę osobę, czy musi minąć okres ochronny? Jak postąpić, jeśli pracownikowi nie zostanie przyznane świadczenie rehabilitacyjne?

ROZWIĄZANIE

Nie mogą Państwo zwolnić pracownika, ponieważ nie minął okres ochronny przed rozwiązaniem umowy, a pracownik przed chorobą był zatrudniony w Państwa firmie dłużej niż 6 miesięcy. Oznacza to, że okres ochronny związany z nieobecnością pracownika z powodu niezdolności do pracy, w którym nie można wypowiedzieć pracownikowi umowy o pracę z przyczyn niezawinionych przez pracownika, obejmuje:

• okres zasiłkowy (182 dni lub 270 dni) oraz
• 3 miesiące pobierania świadczenia rehabilitacyjnego, jeżeli świadczenie to zostanie przyznane pracownikowi (art. 53 § 1 pkt 1 lit. b) Kodeksu pracy).

Powyższe zasady mają zastosowanie również wtedy, gdy niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem przy pracy albo chorobą zawodową.

W przypadku gdy okres zasiłkowy zakończył się i nie mają Państwo pewności, czy pracownik otrzyma świadczenie rehabilitacyjne, wówczas należy wstrzymać się z rozwiązaniem umowy o pracę do momentu rozstrzygnięcia tej sytuacji i wydania decyzji przez ZUS.

Polecamy również serwis: Zasiłki i inne świadczenia

Sąd Najwyższy w wyroku z 10 listopada 1999 r. (sygn. akt I PKN 350/99, OSNP 2001/6/198) wyraził pogląd, że przyczyną rozwiązania umowy na podstawie art. 53 § 1 pkt 1 lit. b) Kodeksu pracy jest niezdolność do pracy trwająca przez okres pobierania zasiłku, a nie pobieranie zasiłku. Ponadto w wyroku z 20 października 2008 r. (sygn. akt I PK 60/08, OSNP 2010/7–8/87) Sąd Najwyższy wyjaśnił, że (...) przez użyte w art. 53 § 1 pkt 1 lit. b) wyrażenie „w okresie pobierania zasiłku” należy rozumieć okres faktycznego wypłacania pracownikowi zasiłku chorobowego, chyba że okaże się, że pobierany zasiłek był świadczeniem nienależnym.

Natomiast w wyroku z 6 listopada 2008 r. (sygn. akt II UK 86/08) Sąd Najwyższy wyraził pogląd, że określenia „ta sama choroba” (art. 9 ust. 1 i 2 ustawy zasiłkowej), nie należy odnosić do tych samych numerów statystycznych, zgodnych z Międzynarodową Klasyfikacją Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10, gdyż nie chodzi o identyczne objawy odpowiadające numerom statystycznym, lecz o opis stanu klinicznego konkretnego układu lub narządu, który – choć daje różne objawy, podpadające pod różne numery statystyczne – stanowi tę samą chorobę, skoro dotyczy tego samego narządu lub układu. Ustanie „poprzedniej niezdolności do pracy” (art. 9 ust. 2 ustawy zasiłkowej) oznacza ustanie niezdolności do pracy w znaczeniu medycznym (uchwała SN z 2 września 2009 r., sygn. akt II UZP 7/09, OSNP 2010/7–8/93).