Pierwsza umowa na czas określony

Do pracodawcy samorządowego nie mają zastosowania przepisy ustawy z 1 lipca 2009 r. o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców (DzU nr 125, poz. 1035 ze zm., zwanej dalej ustawą antykryzysową), dlatego w tym przypadku można zawrzeć jeszcze jedną taką umowę i dopiero trzecia przekształci się w umowę na czas nieokreślony. Natomiast w przypadku pracodawców, do których ma zastosowanie ustawa antykryzysowa, łączny okres zawartych umów na czas określony nie może przekroczyć 24 miesięcy w okresie obowiązywania tej ustawy. Jeśli dotychczasowa umowa została zawarta np. 1 września 2009 r., to druga umowa może być zawarta maksymalnie do 1 września 2011 r.

Ustawa antykryzysowa ma zastosowanie do pracodawców, którzy są przedsiębiorcami w rozumieniu ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (DzU z 2010 r. nr 220, poz. 1447 ze zm.), natomiast jej przepisów nie stosuje się do innych instytucji zatrudniających pracowników, np. szkół czy urzędów państwowych.

Ograniczenia w zatrudnianiu na podstawie umów na czas określony zawiera art. 13 ustawy antykryzysowej. Na jego podstawie okres zatrudnienia na umowę o pracę na czas określony, a także łączny okres zatrudnienia na podstawie kolejnych umów o pracę na czas określony między tymi samymi stronami stosunku pracy nie może przekraczać 24 miesięcy. W tym przypadku za kolejną umowę na czas określony uważa się umowę zawartą przed upływem 3 miesięcy od rozwiązania lub wygaśnięcia poprzedniej umowy zawartej na czas określony.

Powyższe ograniczenia nie mają zastosowania w sytuacji, gdy ten sam pracownik jest zatrudniany przez różnych pracodawców. W konsekwencji pracownikowi, który był zatrudniony na podstawie umowy o pracę na czas określony przez okres 24 miesięcy, a następnie rozpoczął pracę u nowego pracodawcy, 24-miesięczny okres zatrudnienia na czas określony liczy się od początku.

Ustawa antykryzysowa obowiązuje do 31 grudnia 2011 r., tym samym regulacje dotyczące zawierania umów na czas określony przestaną obowiązywać również 31 grudnia. Przepisy dotyczące problematyki stosowania przepisów Kodeksu pracy i ustawy antykryzysowej po jej wygaśnięciu zostały zawarte w art. 34 i 35 ustawy antykryzysowej (tzw. przepisy intertemporalne). Z ich treści wynika, że po 31 grudnia do umów o pracę zawartych na czas określony i trwających 1 stycznia 2012 r. stosuje się art. 25¹ k.p. W związku z tym, jeżeli strony dwukrotnie zawarły umowy o pracę na czas określony na następujące po sobie okresy, a przerwa między rozwiązaniem poprzedniej a nawiązaniem kolejnej umowy o pracę nie przekroczyła 1 miesiąca, zawarcie kolejnej umowy o pracę na czas określony (tj. trzeciej) jest równoznaczne w skutkach z zawarciem umowy o pracę na czas nieokreślony.

Z powyższego wynika, że do umów o pracę zawartych na czas określony trwających 1 stycznia 2012 r. stosuje się art. 25¹ k.p. (art. 34 ust. 2 ustawy antykryzysowej). W związku z tym należy uznać, że umowa zawarta w czasie obowiązywania ustawy antykryzysowej, która trwa 1 stycznia 2012 r., jest wliczana do sekwencji umów wynikającej z art. 25¹ k.p. Nie są natomiast do niej wliczane umowy, które rozwiązały się w trakcie obowiązywania ustawy antykryzysowej, a także te zawarte przed dniem wejścia w życie tej ustawy, których termin rozwiązania przypada po 31 grudnia 2011 r.