Ustawa antykryzysowa po dwóch latach obowiązywania

W dniu 22 sierpnia 2011 r. minęły 24 miesiące od wejścia w życie ustawy z 1 lipca 2009 r. o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców, powszechnie nazywanej ustawą antykryzysową. Ustawa jest częścią pakietu antykryzysowego rządu i zawiera wiele rozwiązań, których celem jest przeciwdziałanie redukcji zatrudnienia w okresie spowolnienia gospodarczego. Jednym z rozwiązań wprowadzanych ustawą jest ograniczenie w zatrudnianiu pracowników na czas określony. Okres zatrudnienia na podstawie umowy na czas określony, a także łączny okres zatrudnienia na podstawie kolejnych umów na czas określony między tymi samymi stronami stosunku pracy nie może przekraczać 24 miesięcy. Przy czym kolejną umową na czas określony będzie umowa zawarta przed upływem 3 miesięcy od rozwiązania lub wygaśnięcia poprzedniej umowy zawartej na czas określony. W konsekwencji, począwszy od 22 sierpnia 2009 r. (dalej jako data wejścia w życie ustawy antykryzysowej) do 31 grudnia 2011 r. (dalej jako końcowa data obowiązywania ustawy), pracodawca może zawrzeć z pracownikiem umowę o pracę na czas określony na okres nie dłuższy niż 24 miesiące (art. 13 ww. ustawy).

Umowy objęte ograniczeniem

Ograniczenie w zatrudnianiu pracownika na podstawie umów o pracę na czas określony dotyczy umów:

• które trwały już w dniu 22 sierpnia 2009 r., a rozwiążą się przed 31 grudnia 2011 r.,
• zawartych po 22 sierpnia 2009 r.

Czasowe ograniczenie zawierania umów terminowych nie ma natomiast zastosowania do umowy o pracę, którą strony zawarły przed 22 sierpnia 2009 r., jeżeli termin jej rozwiązania przypadnie dopiero po 31 grudnia 2011 r. Taka umowa rozwiązuje się z upływem czasu, na który została zawarta.

Obliczanie 24-miesięcznego okresu zatrudnienia

W przypadku umów o pracę zawartych na czas określony, które zostały zawarte przed datą wejścia w życie ustawy i trwały w dniu 22 sierpnia 2009 r., okres 24-miesięcy należy liczyć od daty wejścia w życie ustawy.

Przykład

Umowa o pracę na czas określony została zawarta 1 lipca 2009 r. z datą jej rozwiązania przewidzianą na 30 września 2010 r. Była to druga umowa o pracę na czas określony z tym samym pracodawcą. Od 1 października 2010 r. strony zawarły kolejną umowę o pracę na czas określony (nie miał zastosowania art. 25¹ k.p., co oznacza, że strony mogły zawrzeć tę trzecią umowę na czas określony). W tej sytuacji 24-miesięczny limit należy liczyć od dnia wejścia w życie ustawy, tj. od 22 sierpnia 2009 r. W konsekwencji trzecia umowa zawarta 1 października powinna być zawarta na okres trwający maksymalnie do 22 sierpnia 2011 r.

Okres 24 miesięcy w stosunku do umów o pracę na czas określony zawieranych po dacie wejścia w życie ustawy należy liczyć od daty zawarcia pierwszej umowy. Oznacza to, że strony mogły zawrzeć umowę na okres 24 miesięcy 22 sierpnia 2009 r., która rozwiąże się 22 sierpnia 2011 r.