Świadczenie rzeczowe dla pracownika

W wynagrodzeniach

Pracodawca, który zdecyduje o przyznaniu pracowni­kom świadczeń rzeczowych, powinien postanowienia w tym zakresie zawrzeć w przepisach wewnątrzzakła­dowych, np. w układzie zbiorowym pracy lub w regu­laminie wynagradzania. W przypadku gdy zatrudniają­cy nie jest zobowiązany do tworzenia tych dokumen­tów, informacje o przyznaniu benefitów rzeczowych zamieszcza w umowie o pracę lub w innym akcie, na mocy którego nawiązano stosunek pracy. Niektóre świadczenia rzeczowe pracodawcy mogą przyznawać w ramach prowadzonej działalności socjalnej, ale z uwzględnieniem sytuacji mate­rialnej, życiowej i rodzinnej osoby uprawnionej. W pozostałych przypadkach zatrudniający finansu­je świadczenia rzeczowe ze środków obrotowych.

W podatkach dochodowych

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosun­ku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pie­niężne oraz wartość pieniężną świadczeń w natu­rze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szcze­gólności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagro­dzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świad­czeń lub świadczeń częściowo odpłatnych (art. 12 ust. 1 updof).

Zobacz wideoszkolenie:

• Zmiany w prawie pracy 2016. Przepisy przejściowe
• Rewolucyjne zmiany w umowach terminowych
• Jak po zmianie przepisów będą zawierane umowy na okres próbny?

Wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługują­cych pracownikom na podstawie odrębnych przepi­sów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świad­czenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres dzia­łalności pracodawcy (art. 12 ust. 2 updof). Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrze­żeniem art. 12 ust. 2 updof, określa się na podsta­wie cen rynkowych stosowanych w obrocie rze­czami lub prawami tego samego rodzaju i gatun­ku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania (art. 11 ust. 2 updof).

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

• jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wcho­dzące w zakres działalności gospodarczej doko­nującego świadczenia - według cen stosowa­nych wobec innych odbiorców,
• jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupio­ne - według cen zakupu,
• jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnie­nie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
• w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadcze­niu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnie­niem w szczególności ich stanu i stopnia zuży­cia oraz czasu i miejsca udostępnienia (art. 11 ust. 2a updof).