Jakie świadczenia pieniężne przysługują pracownikowi w związku z zakończeniem pracy

Odprawy

Pracodawca ma obowiązek wypłaty pracownikowi wypłaty odprawy emerytalnej lub rentowej w związku z przejściem pracownika na jedno z tych świadczeń. Wysokość odpraw to wysokość jednomiesięcznego wynagrodzenia. Na wysokość tych odpraw nie ma wpływu długość okresu zatrudnienia u danego pracodawcy.

Pracownik, który rozstaje się z pracodawcą w związku z przeprowadzeniem przez pracodawcę zwolnień grupowych otrzymują odprawę, zwaną odprawą pieniężną. Wysokość odprawy pieniężnej zależy od okresu zatrudnienia pracownika u danego pracodawcy i wynosi:

• wysokość jednomiesięcznego wynagrodzenia, jeśli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy krócej niż 2 lata,
• wysokość dwumiesięcznego wynagrodzenia, jeśli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy przez okres od 2 do 8 lat,
• wysokość trzymiesięcznego wynagrodzenia, jeśli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy przez okres ponad 8 lat.

Przepisy Kodeku pracy mówią, że z dniem śmierci pracownika wygasa stosunek pracy. W takim przypadku pracodawca ma obowiązek wypłacić osobom najbliższym pracownika odprawę pośmiertną. Odprawa pośmiertna przysługuje małżonkowi oraz innym członkom rodziny spełniającym warunki wymagane do uzyskania renty rodzinnej, czyli między innymi dzieciom i rodzicom. Wysokość odprawy pośmiertnej, podobnie, jak wysokość odprawy pieniężnej zależy od okresu zatrudnienia pracownika u danego pracodawcy i wynosi:

• wysokość jednomiesięcznego wynagrodzenie, jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż 10 lat,
• wysokość trzymiesięcznego wynagrodzenie, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 10 lat,
• wysokość sześciomiesięcznego wynagrodzenie, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 15 lat.

Zobacz także: Na jakie odprawy i w jakiej wysokości może liczyć pracownik od pracodawcy?

Ekwiwalent na niewykorzystany urlop

W przypadku niewykorzystania przysługującego pracownikowi urlopu wypoczynkowego w całości lub w części z powodu rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy pracownikowi przysługuje ekwiwalent pieniężny.

Pracodawca ma obowiązek wypłacić pracownikowi ekwiwalent za niewykorzystany urlop w dniu rozwiązaniu lub wygaśnięcia stosunku o pracę.

Jak oblicza się ekwiwalent za niewykorzystany urlop? Ekwiwalent za niewykorzystany przez pracownika urlop wypoczynkowy oblicza się dzieląc sumę miesięcznych ustalonych wynagrodzeń przez współczynnik, a następnie, dzieląc tak otrzymany ekwiwalent za jeden dzień urlopu przez liczbę odpowiadającą dobowej normie czasu pracy obowiązującej pracownika, a następnie, mnożąc tak otrzymany ekwiwalent za jedną godzinę urlopu przez liczbę godzin niewykorzystanego przez pracownika urlopu wypoczynkowego. Wspominany współczynnik ustala się, odejmując od liczby dni w danym roku kalendarzowym łączną liczbę przypadających w tym roku niedziel, świąt oraz dni wolnych od pracy wynikających z rozkładu czasu pracy w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy, a otrzymany wynik dzieli się przez 12.

Zobacz także: Jak obliczyć ekwiwalent za niewykorzystany urlop

Odszkodowanie za zakaz konkurencji

Pracodawca ma obowiązek wypłacić pracownikowi odszkodowanie wynikające z zawarcia umowy o zakazie konkurencji po zakończeniu stosunku pracy. Odszkodowanie takie nie może być niższe od 25 proc. wynagrodzenia otrzymanego przez pracownika przed ustaniem stosunku pracy przez okres odpowiadający okresowi obowiązywania zakazu konkurencji.

Zaświadczenie o zarobkach

Ze sferą finansową pracownika związane jest również zaświadczenie o zarobkach. Zaświadczenie o zarobkach, wydawane jest na druku RP-7. Zaświadczenie to może stanowić dowód potwierdzający wysokość wynagrodzeń uzyskanych w czasie zatrudnienia w danym zakładzie przez pracownika. Pracodawcy ma obowiązek wystawienia takiego zaświadczenia, gdy pracownik lub ZUS zwróci się do niego z wnioskiem w tej sprawie.

Wydanie przez pracodawcę PIT-11

Pracodawcy, jako płatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych mają obowiązek sporządzenia informacji PIT-11 o uzyskanych dochodach oraz pobranych zaliczkach. PIT-11 powinien być sporządzany do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, za który sporządzana jest informacja. W przypadku, kiedy pracownik, u którego z powodu ustania stosunku pracy ustał obowiązek poboru zaliczek ustał w trakcie roku, złoży pracodawcy pisemny wniosek o wystawienie takiej informacji, to pracodawca musi sporządzić taką informacje w terminie 14 dni. W innych przypadkach pracodawca będzie musiał wystawić PIT-11 do końca lutego roku.