Minimalna podstawa wymiaru zasiłków w 2017 r.
REKLAMA
REKLAMA
Na czym polega obowiązek pracodawcy
Podstawa wymiaru wynagrodzenia chorobowego, zasiłków i świadczenia rehabilitacyjnego z tytułu pracy w pełnym wymiarze czasu pracy nie może być niższa od kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę, po odliczeniu łącznie kwoty 13,71%, tj. składek finansowanych przez pracownika (art. 45 ust. 1 ustawy zasiłkowej). Od 1 stycznia 2017 r. podstawa wymiaru zasiłku dla pracowników zatrudnionych w pierwszym roku pracy nie będzie już wynosiła 80% minimalnej podstawy, tylko 100% minimalnej podstawy wymiaru zasiłku. Zatem w 2017 r. podstawa wymiaru wynagrodzenia chorobowego, zasiłków oraz świadczenia rehabilitacyjnego musi odpowiadać co najmniej kwocie 1725,80 zł (2000 zł – 13,71%).
REKLAMA
Podstawa ulega proporcjonalnemu zmniejszeniu odpowiednio do wymiaru czasu pracy.
Podstawa prawna: Kodeks pracy 2017 Praktyczny komentarz z przykładami
Instrukcja – jak ustalić minimalną podstawę wymiaru zasiłków
Aby prawidłowo ustalić minimalną podstawę wymiaru zasiłku dla pracownika, należy postąpić w następujący sposób:
KROK 1. Sprawdź, czy podstawa wymiaru zasiłku, którą obliczyłeś dla pracownika, nie jest niższa niż minimalna podstawa
Minimalna podstawa wymiaru zasiłku dla różnych wymiarów czasów pracy
Wymiar czasu pracy |
Najniższa podstawa wymiaru zasiłków w 2017 r. |
1/4 |
431,45 zł |
1/2 |
862,90 zł |
3/4 |
1294,35 zł |
1/1 |
1725,80 zł |
KROK 2. Sprawdź, czy musisz podnieść wysokość podstawy wymiaru zasiłku do minimalnej podstawy
Podstawa wymiaru w nowej minimalnej wysokości obowiązuje w przypadku osób, które zachorują 1 stycznia 2017 r. lub później. Dla osób niezdolnych do pracy na przełomie grudnia i stycznia pracodawca ma obowiązek ponownie ustalić minimalną podstawę wymiaru za okres od 1 stycznia 2017 r. Jeżeli więc średnie miesięczne wynagrodzenie pracownika ustalone jako podstawa okaże się niższe od tej najniższej kwoty gwarantowanej, pracodawca musi je podwyższyć w 2017 r. do kwoty 1725,80 zł (dla pełnego etatu).
Podstawa prawna:
● art. 3 pkt 3, art. 45, art. 61 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa – j.t. Dz.U. z 2016 r., poz. 372; ost.zm. Dz.U. z 2016 r., poz. 1579
● art. 1 pkt 1a i pkt 1b, art. 6 ustawy z 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę – j.t. Dz.U. z 2015 r., poz. 2008; ost.zm. Dz.U. z 2016 r., poz. 1265
● art. 11 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych – j.t. Dz.U. z 2016 r., poz. 963; ost.zm. Dz.U. z 2016 r., poz. 1810
● art. 92 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy – j.t. Dz.U. z 2016 r., poz. 1666
Autor: Izabela Nowacka - ekonomistka, autorka licznych publikacji z dziedziny prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, od ponad 14 lat zajmuje się tematyką wynagrodzeniową i rozliczaniem płac
Zobacz: Wskaźniki i stawki
REKLAMA
REKLAMA
- Czytaj artykuły
- Rozwiązuj testy
- Zdobądź certyfikat