Minimalna podstawa wymiaru zasiłków w 2017 r.

Na czym polega obowiązek pracodawcy

Podstawa wymiaru wynagrodzenia chorobowego, zasiłków i świadczenia rehabilitacyjnego z tytułu pracy w pełnym wymiarze czasu pracy nie może być niższa od kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę, po odliczeniu łącznie kwoty 13,71%, tj. składek finansowanych przez pracownika (art. 45 ust. 1 ustawy zasiłkowej). Od 1 stycznia 2017 r. podstawa wymiaru zasiłku dla pracowników zatrudnionych w pierwszym roku pracy nie będzie już wynosiła 80% minimalnej podstawy, tylko 100% minimalnej podstawy wymiaru zasiłku. Zatem w 2017 r. podstawa wymiaru wynagrodzenia chorobowego, zasiłków oraz świadczenia rehabilitacyjnego musi odpowiadać co najmniej kwocie 1725,80 zł (2000 zł – 13,71%).

Podstawa ulega proporcjonalnemu zmniejszeniu odpowiednio do wymiaru czasu pracy.

Podstawa prawna: Kodeks pracy 2017 Praktyczny komentarz z przykładami

Instrukcja – jak ustalić minimalną podstawę wymiaru zasiłków

Aby prawidłowo ustalić minimalną podstawę wymiaru zasiłku dla pracownika, należy postąpić w następujący sposób:

KROK 1. Sprawdź, czy podstawa wymiaru zasiłku, którą obliczyłeś dla pracownika, nie jest niższa niż minimalna podstawa

Minimalna podstawa wymiaru zasiłku dla różnych wymiarów czasów pracy

Wymiar czasu pracy	Najniższa podstawa wymiaru zasiłków w 2017 r. Autopromocja Podstawa wymiaru składek ZUS. Praktycznie rozliczenia Sprawdź
1/4	431,45 zł
1/2	862,90 zł Autopromocja Zbiegi tytułów do ubezpieczeń społecznych Sprawdź
3/4	1294,35 zł
1/1	1725,80 zł

KROK 2. Sprawdź, czy musisz podnieść wysokość podstawy wymiaru zasiłku do minimalnej podstawy

Podstawa wymiaru w nowej minimalnej wysokości obowiązuje w przypadku osób, które zachorują 1 stycznia 2017 r. lub później. Dla osób niezdolnych do pracy na przełomie grudnia i stycznia pracodawca ma obowiązek ponownie ustalić minimalną podstawę wymiaru za okres od 1 stycznia 2017 r. Jeżeli więc średnie miesięczne wynagrodzenie pracownika ustalone jako podstawa okaże się niższe od tej najniższej kwoty gwarantowanej, pracodawca musi je podwyższyć w 2017 r. do kwoty 1725,80 zł (dla pełnego etatu).

Podstawa prawna:

● art. 3 pkt 3, art. 45, art. 61 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa – j.t. Dz.U. z 2016 r., poz. 372; ost.zm. Dz.U. z 2016 r., poz. 1579

● art. 1 pkt 1a i pkt 1b, art. 6 ustawy z 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę – j.t. Dz.U. z 2015 r., poz. 2008; ost.zm. Dz.U. z 2016 r., poz. 1265

● art. 11 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych – j.t. Dz.U. z 2016 r., poz. 963; ost.zm. Dz.U. z 2016 r., poz. 1810

● art. 92 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy – j.t. Dz.U. z 2016 r., poz. 1666

Autor: Izabela Nowacka - ekonomistka, autorka licznych publikacji z dziedziny prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, od ponad 14 lat zajmuje się tematyką wynagrodzeniową i rozliczaniem płac

Zobacz: Wskaźniki i stawki