Nabycie prawa do zasiłku chorobowego

Zasiłek chorobowy, a więc i kwestia nabycia do niego prawa, została uregulowana w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Zgodnie z jej brzmieniem, ubezpieczony nabywa prawo do zasiłku chorobowego po upływie tak zwanego okresu wyczekiwania. Długość okresu wyczekiwania uzależniona jest zaś od charakteru ubezpieczenia. Dla osób ubezpieczonych dobrowolnie, okres wyczekiwania wynosi 90 dni. Oznacza to, iż osoba podlegająca dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu nabywa prawo do zasiłku chorobowego po upływie 90 dni nieprzerwanego ubezpieczenia. W przypadku osób podlegających obowiązkowemu ubezpieczeniu chorobowemu, okres wyczekiwania wynosi 30 dni.

Istotną kwestią dla nabycia prawa do zasiłku chorobowego jest fakt, iż do okresu ubezpieczenia zalicza się poprzednie okresy ubezpieczenia chorobowego, jeżeli przerwa w ubezpieczeniu nie przekracza 30 dni albo była spowodowana urlopem wychowawczym, urlopem bezpłatnym lub odbywaniem czynnej służby wojskowej. Do okresu ubezpieczenia chorobowego zalicza się także okresy ubezpieczenia społecznego, uprawniającego do świadczeń pieniężnych w razie choroby i macierzyństwa sprzed 1 stycznia 1999 roku, jeżeli przerwa między tymi okresami albo między nimi i ubezpieczeniem chorobowym nie przekracza 30 dni.

Zobacz także: Dobrowolne ubezpieczenie chorobowe w 2014 roku

Ustawa o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa przewiduje również sytuację, w których zasiłek chorobowy przysługuje bez okresu wyczekiwania, czyli od pierwszego dnia ubezpieczenia. Na takich zasadach zasiłek przysługuje:

• absolwentom szkół lub szkół wyższych, którzy zostali objęci ubezpieczeniem chorobowym lub przystąpili do ubezpieczenia chorobowego w ciągu 90 dni od dnia ukończenia szkoły lub uzyskania dyplomu ukończenia studiów wyższych;
• ubezpieczonym, których niezdolność do pracy spowodowana została wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy;
• ubezpieczonym obowiązkowo, którzy mają wcześniejszy co najmniej 10-letni okres obowiązkowego ubezpieczenia chorobowego;
• posłom i senatorom, którzy przystąpili do ubezpieczenia chorobowego w ciągu 90 dni od ukończenia kadencji.

Prawo do zasiłku chorobowego przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego. Jeżeli więc niezdolność do pracy powstała przed zgłoszeniem do ubezpieczenia chorobowego, prawo do zasiłku nie przysługuje. Na równi z niezdolnością do pracy z powodu choroby traktuje się niemożność wykonywania pracy w wyniku decyzji wydanej przez właściwy organ albo uprawniony na podstawie przepisów o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi podmiot oraz z powodu przebywania w stacjonarnym zakładzie lecznictwa odwykowego w celu leczenia uzależnienia alkoholowego lub stacjonarnym zakładzie opieki zdrowotnej w celu leczenia uzależnienia od środków odurzających lub substancji psychotropowych. Na równi z niezdolnością do pracy z powodu choroby traktuje się również niemożność wykonywania pracy wskutek poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów.