Ustalanie zasiłku chorobowego dla pracowników tymczasowych na innych zasadach

Pracownikom tymczasowym, tak jak pozostałym pracownikom, przysługuje wynagrodzenie chorobowe za okres niezdolności do pracy trwającej łącznie do 33 lub odpowiednio do 14 dni w roku kalendarzowym (art. 92 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy). Za okres od 34. lub odpowiednio od 15. dnia niezdolności do pracy pracownik tymczasowy ma prawo do zasiłku chorobowego z ubezpieczenia chorobowego. Jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem przy pracy albo jest skutkiem choroby zawodowej, pracownikowi tymczasowemu przysługuje od pierwszego dnia niezdolności do pracy zasiłek chorobowy z ubezpieczenia wypadkowego. Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego tych pracowników jest ustalana, co do zasady, jak w przypadku ogółu pracowników.

Niekorzystny, przy ustalaniu świadczeń chorobowych dla tej grupy zatrudnionych, w porównaniu do pracowników wykonujących pracę w ramach kodeksowego stosunku pracy, jest sposób ustalania stawki za 1 dzień niezdolności do pracy. Z uwagi na brak regulacji dotyczącej uzupełniania wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru świadczeń chorobowych tylko do okresu, na jaki miała trwać umowa (czyli również za krótszy niż miesiąc), podstawę wymiaru należy podzielić przez 30 (art. 11 ust. 5 ustawy zasiłkowej). Potwierdził to ZUS w odpowiedzi na pytanie redakcji „Sposobu na płace”.

UWAGA!

Aby uzyskać stawkę za 1 dzień niezdolności do pracy dla pracownika tymczasowego, wynagrodzenie uzupełnione do czasu trwania umowy w danym miesiącu (bez względu na długość) należy podzielić przez 30.

Podstawa wymiaru zasiłku przy zatrudnieniu na kolejne umowy o pracę

Przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku przysługującego pracownikowi tymczasowemu wykonującemu pracę na podstawie kolejno następujących po sobie umów o pracę zawartych z tą samą agencją pracy tymczasowej (nawet na rzecz różnych pracodawców-użytkowników) wynagrodzenie wypłacone z tytułu każdej z umów podlega sumowaniu, jeżeli między poszczególnymi umowami o pracę nie było przerwy albo przerwa przypadała na dni ustawowo wolne od pracy.

Polecamy serwis: Składki na ubezpieczenie społeczne

UWAGA!

Przerwy przypadającej na dzień ustawowo wolny od pracy nie należy traktować jak przerwy w zatrudnieniu pracownika tymczasowego.

PRZYKŁAD

Marcin F. zatrudniony jako pracownik tymczasowy był niezdolny do pracy od 12 do 16 sierpnia 2013 r., nabywając za ten okres prawo do wynagrodzenia chorobowego. Pracownik był zatrudniony w okresach: