Praca zdalna – zatrudnienie w formie telepracy

Telepraca

Od dnia 16 października 2007 r. Kodeks pracy normuje zatrudnienie w formie telepracy. Zgodnie z art. 67⁵ Kodeksu pracy telepraca polega na regularnym wykonywaniu pracy poza zakładem pracy z wykorzystaniem środków komunikacji elektronicznej. Telepracownikiem jest więc pracownik, który wykonuje pracę w tych warunkach i przekazuje pracodawcy, w szczególności za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej, jej wyniki.

Podsumowując, telepracę charakteryzuje:

• regularność wykonywania pracy (systematyczność),
• wykonywanie pracy poza zakładem pracy (swoboda wyboru miejsca, np. dom),
• wykonywanie pracy z wykorzystaniem środków komunikacji elektronicznej.

Zobacz również serwis: Zatrudnianie i zwalnianie

Środki komunikacji elektronicznej

W kodeksowym przepisie dotyczącym telepracy został wyliczony wymóg wykorzystywania środków komunikacji elektronicznej w rozumieniu ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną. W świetle art. 2 pkt. 5 ustawy środki komunikacji elektronicznej to rozwiązania techniczne, w tym urządzenia teleinformatyczne i współpracujące z nimi narzędzia programowe, umożliwiające indywidualne porozumiewanie się na odległość przy wykorzystaniu transmisji danych między systemami teleinformatycznymi, a w szczególności pocztę elektroniczną. Wykorzystywanie przez pracownika wymienionych środków jest warunkiem niezbędnym do uznania zatrudnienia za zatrudnienie w formie telepracy.

Zgodnie z pismem Departamentu Prawnego w Głównym Inspektoracie Pracy z dnia 7 listopada 2007 r. w sprawie stosowania zatrudnienia w formie telepracy (GPP-401-4560-/07/PE) dopuszczalność zatrudnienia przedstawiciela handlowego, świadczącego pracę regularnie poza siedzibą pracodawcy, w formie telepracy, zależy od tego, czy praca wykonywana przez niego jest pracą wykonywaną z wykorzystaniem środków komunikacji elektronicznej. 

Zobacz: Granty na rozwój telepracy

Porozumienie pracodawcy z zakładową organizacją związkową

Warunki stosowania telepracy przez pracodawcę określa się w porozumieniu zawieranym między pracodawcą i zakładową organizacją związkową, a w przypadku gdy u pracodawcy działa więcej niż jedna zakładowa organizacja związkowa – w porozumieniu między pracodawcą a tymi organizacjami. Porozumienie stanowi źródło prawa pracy i może zawierać postanowienia korzystniejsze dla pracownika niż ustawowe czy układowe. Jeżeli uzgodnienie treści porozumienia ze wszystkimi zakładowymi organizacjami związkowymi nie jest możliwe, pracodawca uzgadnia treść porozumienia z organizacjami związkowymi reprezentatywnymi w rozumieniu art. 241^25a Kodeksu pracy.