Przekazanie odzieży roboczej na własność pracowników

Odpowiedź na pytanie przedstawione przez Czytelnika nie może być jednoznaczna. Pracodawcy dokonują co prawda różnych świadczeń na rzecz pracowników, lecz powinni liczyć się z konsekwencjami, jakie mogą wyniknąć z tego tytułu na gruncie prawa podatkowego.

Pracodawca jest zobowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie odzież i obuwie robocze spełniające wymagania określone w Polskich Normach, jeżeli odzież własna pracownika może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu oraz ze względu na wymagania technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy (art. 237⁷ § 1 k.p.). Do pracodawcy należy także określenie rodzaju odzieży i obuwia roboczego, których stosowanie na określonych stanowiskach jest niezbędne, oraz przewidywanych okresów użytkowania odzieży i obuwia roboczego. Dostarczony pracownikom ubiór stanowi własność pracodawcy (art. 237⁹ k.p.).

Przepisy nie przewidują, jak należy postępować z odzieżą i obuwiem po upływie okresów użytkowania. Jednak w związku z tym, że stanowią one własność pracodawcy, powinny podlegać zwrotowi. Sugeruje się, aby elementy wyposażenia były powierzane pracownikom z obowiązkiem zwrotu lub wyliczenia się na zasadach określonych w art. 124 § 1 pkt 2 k.p.

Z drugiej strony pracodawca może przyjąć, że po okresie użytkowania pracownicy nie będą zobowiązani zwracać odzieży i obuwia, w które zostali uprzednio wyposażeni w związku ze świadczoną pracą. Powstaje jednak pytanie o skutki takiego rozporządzenia mieniem w prawie podatkowym. Dotychczas organy podatkowe ani sądy administracyjne nie wypowiadały się w tym przedmiocie. Istnieje prawdopodobieństwo, że świadczenie w postaci nieodpłatnego przekazania pracownikom elementów ubioru (zwłaszcza że wciąż nadają się one do użytku) będzie stanowiło przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. A zatem wartość takiego świadczenia powinna być uwzględniona w podstawie obliczania zaliczek na podatek pobieranych od pracowników. Jednak ze względu na brak wiążących interpretacji sprawy nie można uznać za przesądzoną.

W celu rozwiania wątpliwości pracodawca może złożyć wniosek o interpretację przepisów prawa podatkowego w trybie przepisów Ordynacji podatkowej. We wniosku powinien znaleźć się wyczerpujący opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) oraz przestawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej przedstawionych okoliczności. Wniosek podlega opłacie w wysokości 40 zł. Wnioskodawcy przysługuje prawo do wniesienia skargi na interpretację do sądu administracyjnego.