Co grozi pracownikowi za porzucenie pracy

Pomimo stale pogarszającej się sytuacji na rynku pracy pracownicy często porzucają swoją pracę. Zjawisko to jest w szczególności zauważalne wśród mniej wykwalifikowanych tzw. pracowników fizycznych i sezonowych. Z reguły u jego przyczyn leży chęć szybkiego przejścia do nowego, lepiej płatnego miejsca pracy oraz konieczność szybkiego podjęcia decyzji z pominięciem okresów wypowiedzenia łączących strony stosunku pracy.

Przepisy prawa pracy nie zawierają żadnych regulacji odnoszących się wprost do takich sytuacji. Nie oznacza to jednak, że pracodawcy są całkowicie bezsilni i nie mogą pociągnąć pracowników do odpowiedzialności za takie działanie.

Rekomendowany produkt: e-wydanie Dziennika Gazety Prawnej

Obowiązki pracodawcy

Porzucenie pracy wiąże się dla pracodawcy z takimi samymi obowiązkami jak w przypadku normalnego rozwiązania z pracownikiem umowy o pracę. Pracodawca musi więc m.in. przygotować i doręczyć pracownikowi wypowiedzenie, wystawić świadectwo pracy, wykreślić pracownika z ubezpieczeń społecznych.

Oświadczenie pracodawcy o wypowiedzeniu oraz świadectwo pracy w związku z nieobecnością pracownika powinno zostać wysłane listem poleconym, najlepiej za potwierdzeniem odbioru, tak aby pracodawca uzyskał informację, kiedy dokładnie pracownik zapoznał się z jego stanowiskiem. Posiadanie tej wiedzy jest bowiem istotne z punktu widzenia końcowego rozliczenia się z pracownikiem, np. naliczenia ewentualnego ekwiwalentu za niewykorzystany urlop.

Porzucenie pracy może stanowić podstawę do rozwiązania stosunku pracy w trybie art. 52 k.p.

Wyłącznie od pracodawcy zależy, w jakim trybie dokona wypowiedzenia umowy o pracę. Porzucenie pracy może zostać zakwalifikowane jako nieusprawiedliwione opuszczenie miejsca pracy, co stanowi ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych.

Pracodawcy nie powinni podejmować decyzji o wypowiedzeniu zbyt pochopnie. Każdą taką sytuację należy oceniać przez pryzmat konkretnego przypadku. Choć okoliczności danej sprawy mogą niejednokrotnie wprost wskazywać na porzucenie pracy, może jednak zdarzyć się, że nieobecność w pracy nie jest spowodowana brakiem woli kontynuowania jej ze strony pracownika, ale jakimś innym zdarzeniem losowym, np. wypadkiem, jakiemu mógł ulec pracownik. Porzucenia pracy nie należy utożsamiać z opóźnieniem usprawiedliwienia nieobecności w pracy. Zwracał na to uwagę Sąd Najwyższy, który w jednym z wyroków stwierdził, że pracownikowi, który usprawiedliwił nieobecność w pracy z opóźnieniem, nie można zasadnie zarzucić opuszczenia pracy bez usprawiedliwienia. Nieusprawiedliwienie w terminie nieobecności w pracy i opuszczenie pracy bez usprawiedliwienia to odmienne rodzajowo naruszenia obowiązków pracowniczych. Pracodawca powinien zachować więc względną ostrożność, a przede wszystkim mieć pewność, co do poczynań pracownika, stąd przed podjęciem decyzji w tym zakresie, w szczególności dyscyplinarnego zwolnienia pracownika, najlepiej, żeby podjął próbę skontaktowania się z pracownikiem, np. telefonicznie bądź przez wysłanie listu poleconego z prośbą o zajęcie przez pracownika stanowiska. W ten sposób nie będzie narażał się na ewentualną odpowiedzialność odszkodowawczą czy też konieczność przywrócenia pracownika do pracy.

Polecamy serwis: Zatrudnianie i zwalnianie