Fundusz socjalny po przejściu zakładu pracy na innego pracodawcę

W razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy (art. 23¹ § 1 k.p.). Nie dotyczy to tylko tych pracowników, którzy świadczą pracę na innej podstawie niż umowa o pracę (np. na podstawie powołania lub mianowania). Wówczas osoba przejmująca zakład nie wchodzi z mocy prawa w dotychczasowe stosunki pracy, lecz jest zobowiązana zaproponować im nowe warunki pracy i płacy. Oznacza to, że zasadniczo w razie zmiany pracodawcy na podstawie art. 23¹ § 1 k.p. następuje przejęcie przez nowego pracodawcę wszystkich, zarówno majątkowych, jak i niemajątkowych praw oraz obowiązków wynikających z istniejących stosunków pracy. Ponadto w razie przejęcia zakładu nowy pracodawca ponosi odpowiedzialność za zobowiązania wynikające ze stosunków pracy powstałych przed przejęciem przez niego zakładu pracy (por. uzasadnienie uchwały SN z 7 lipca 2000 r., III ZP 16/00).

Czy można przyznawać świadczenia socjalne bez zgody związków zawodowych >>

Nowego pracodawcę wiążą także wszelkie warunki pracy wynikające z dotychczas obowiązujących w przejmowanym zakładzie porozumień płacowych, układów zbiorowych pracy oraz regulaminów, gdyż uprawnienia wynikające z dotychczasowych układów zbiorowych lub porozumień płacowych po przejęciu zakładu pracy stają się treścią umowy o pracę danego pracownika (wyrok SN z 21 września 1995 r., I PRN 60/95).

Zakładowy fundusz świadczeń socjalnych

Trzeba zaznaczyć, że środki należące do zakładowego funduszu świadczeń socjalnych stanowią element majątku pracodawcy. Jednakże dysponowanie środkami tego funduszu przez pracodawcę podlega znacznemu ograniczeniu w interesie pracowników zakładu pracy tworzącego fundusz. Ponadto środki tego funduszu lokowane są na odrębnym rachunku bankowym pracodawcy. Skutki przejęcia zakładu pracy lub jego części dla środków zgromadzonych w zakładowym funduszu świadczeń socjalnych określa art. 7 ust. 3–3d ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (zwanej dalej ustawą o zfśs). Przepisy te przewidują, że w razie przejścia zakładu pracy w trybie art. 23¹ k.p. na pracodawcę zobowiązanego do tworzenia funduszu świadczeń socjalnych (czyli zatrudniającego co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, a w jednostce budżetowej bez względu na ich liczbę – art. 3 ust. 1–2), jego fundusz przejmuje środki pieniężne, należności i zobowiązania funduszu pracodawcy przekazującego. A zatem w takim przypadku do funduszu socjalnego nowego pracodawcy wchodzą środki, wierzytelności oraz zobowiązania składające się na fundusz socjalny dotychczasowego pracodawcy. Następuje tu więc przejęcie całego funduszu socjalnego przejmowanego zakładu pracy przez nowego pracodawcę. Natomiast w razie przejścia zakładu na pracodawcę, który nie jest zobowiązany do tworzenia funduszu, pracodawca ten przejmuje środki, należności i zobowiązania funduszu pracodawcy przekazującego. Środki te powinny być przez nowego pracodawcę gromadzone na odrębnym rachunku bankowym lub wydzielonym subkoncie. Nadwyżka przejętych aktywów nie jest przy tym traktowana jako przychód tego pracodawcy. Istotne jest także, że nadwyżka ta może być wydatkowana przez pracodawcę tylko na takich samych zasadach jak środki z funduszu, co określa art. 8 ustawy o zfśs. Przy czym zasady wydatkowania tych środków nowy pracodawca powinien określić w regulaminie (art. 8 ust. 2 ustawy o zfśs). Ponadto nic nie stoi na przeszkodzie, aby pracodawca i zakładowa organizacja związkowa (lub przedstawiciel pracowników) zadecydowali o dalszym stosowaniu regulaminu wydatkowania środków z funduszu socjalnego, który obowiązywał u poprzedniego pracodawcy.