Maksymalny okres trwania umowy na czas określony

Umowy trwające po 1 stycznia 2012 r.

Jeżeli termin rozwiązania umowy o pracę na czas określony, zawartej przed dniem wejścia w życie ustawy antykryzysowej, przypada po 31 grudnia 2011 r., umowa rozwiązuje się z upływem czasu, na który została zawarta (art. 35 ust. 3 ustawy). W związku z tym przepisem budzi wątpliwość art. 34 ust. 2 ustawy. Mówi on bowiem o tym, że do umów o pracę zawartych na czas określony trwających w dniu 1 stycznia 2012 r. stosuje się art. 25¹ k.p.

Umowy na czas określony >>

Dyskusyjny jest więc przypadek, w którym umowa zawarta przed dniem wejścia w życie ustawy była trzecią umową na czas określony. Powstaje pytanie, czy w związku z tym jest ona w rzeczywistości zgodnie z art. 25¹ k.p. umową na czas nieokreślony, czy raczej jest wliczana jako pierwsza umowa na czas określony do sekwencji wynikającej z tego przepisu.

Sąd Najwyższy stoi na stanowisku, że data zawarcia trzeciej kolejnej umowy o pracę na czas określony stanowi datę zatrudnienia na czas nieokreślony (wyrok SN z 10 października 2002 r., I PKN 546/2001). Na podstawie dotychczasowej wykładni przepisów prawa pracy należy wywnioskować, że w przypadku gdy umowa została zawarta przed dniem wejścia w życie ustawy antykryzysowej i jednocześnie jest trzecią umową na czas określony, to powinna być uznana za umowę na czas nieokreślony.

Podstawa prawna:

• art. 3, 13, 34, 35 ustawy z 1 lipca 2009 r. o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców (DzU nr 125, poz. 1035),

• art. 25¹, 26 Kodeks pracy,

• art. 112, 114 Kodeksu cywilnego,

• wyrok Sądu Najwyższego z 10 października 2002 r. (I PKN 546/01, OSNP 2004/10/169).