Ewidencja czasu pracy (art. 149)

Sposób i zakres prowadzenia ewidencji czasu pracy określa szczegółowo rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie prowadzenia przez pracodawców dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz sposobu prowadzenia akt osobowych pracownika. Zgodnie z § 8 i 8a tego rozporządzenia pracodawca zakłada i prowadzi odrębnie dla każdego pracownika kartę ewidencji czasu pracy obejmującą:

Polecamy: serwis Stosunek pracy

• pracę w poszczególnych dobach roboczych, w tym w niedziele i święta, w porze nocnej, w godzinach nadliczbowych oraz w dni wolne od pracy wynikające z rozkładu czasu pracy w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy, a także
• dyżury,
• urlopy,
• zwolnienia od pracy
• inne usprawiedliwione i nieusprawiedliwione nieobecności w pracy.

Do karty ewidencji czasu pracy pracownika dołącza się też jego wnioski o udzielenie czasu wolnego od pracy w zamian za czas przepracowany w godzinach nadliczbowych.

Są jednak pracownicy, dla których pracodawca nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji czasu pracy. Do tej grupy należą:

• pracownicy objęci zadaniowym czasem pracy,
• pracownicy zarządzających w imieniu pracodawcy zakładem pracy,
• pracownicy otrzymujący ryczałt za godziny nadliczbowe lub za pracę w porze nocnej.

Brak ewidencji czasu ich pracy powoduje z reguły w razie sporu konieczność prowadzenia postępowania dowodowego w celu ustalenia, czy i w jakim wymiarze dla wykonania powierzonych im zadań przekraczali oni obowiązujące normy czasu pracy.

Podstawa prawna: art. 149 Kodeksu pracy

Polecamy: serwis Urlopy pracownicze