Czym różni się świadczenie urlopowe od dofinansowania wypoczynku

Świadczenie urlopowe powinni wypłacać prywatni pracodawcy, którzy spełniają jednocześnie następujące warunki:

• nie zwolnili się od obowiązku wypłaty świadczeń urlopowych przekazując pracownikom stosowną informację do 31 stycznia br.,

• nie tworzą funduszu socjalnego zatrudniając jednocześnie 1 stycznia danego roku mniej niż 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty.

Fundusz socjalny, z którego mogą być wypłacane dofinansowania do wypoczynku, tworzą wszyscy pracodawcy sfery budżetowej, a ponadto wszyscy pracodawcy prywatni zatrudniający co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty według stanu na 1 stycznia danego roku kalendarzowego, którzy nie zwolnili się od tego obowiązku. Ponadto fundusz socjalny może być tworzony na zasadzie dobrowolności w mniejszych zakładach prywatnych, zatrudniających poniżej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty.

Ogólne zasady przyznawania dopłat za urlop

Zarówno ogólne zasady wypłacania świadczeń urlopowych, jak i dofinansowań do wypoczynku zostały zawarte w jednym akcie prawnym - ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (DzU z 1996 r. nr 70, poz. 335 ze zm.). Zasady dotyczące przyznawania świadczeń urlopowych zostały uregulowane przez ustawodawcę szczegółowo. Pracodawca nie może ukształtować w zakładzie ich wypłaty w sposób mniej korzystny, niż to ustalono w ustawie.

PRZYKŁAD

Właściciel firmy „Oceka” różnicuje wysokość wypłacanych pracownikom świadczeń urlopowych na podstawie kryterium stażu pracy. Pracownicy zatrudnieni w zakładzie pracy ponad 2 lata mają prawo do świadczenia urlopowego w wysokości równowartości odpisu podstawowego na zfśs. Pracownicy ze stażem zakładowym od roku do 2 lat mają prawo do świadczenia urlopowego w wysokości połowy odpisu podstawowego. Pracownicy, którzy nie przepracowali w firmie pełnego roku, mimo skorzystania z 2 tygodni urlopu w danym roku kalendarzowym, w ogóle nie mają prawa do świadczenia urlopowego. Uregulowania stworzone przez właściciela firmy „Oceka”' są sprzeczne z prawem. Ustawa o zfśs nie przewiduje możliwości różnicowania wysokości świadczenia urlopowego w zależności od stażu pracy. W celu uzyskania prawa do świadczenia (w zakładzie wypłacającym świadczenia urlopowe) wystarczy skorzystanie z 14 dni kalendarzowych urlopu.

Pracodawca wypłacający świadczenie urlopowe, poza ustaleniem wysokości tego świadczenia dla pracownika zatrudnionego na pełny etat (w przepisach ogólnie obowiązujących wskazano tylko jego maksymalną stawkę), nie ma wpływu na ustalanie reguł i zasad jego wypłaty. Natomiast pracodawca, u którego działa zfśs, ma o wiele większe możliwości decydowania o warunkach przyznawania dofinansowania do wypoczynku.