Prawo do odprawy emerytalnej lub rentowej przysługuje pracownikowi, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na rentę lub emeryturę (art. 921 k.p.). Wysokość odprawy to równowartość 1-miesięcznego wynagrodzenia pracownika, chociaż przepisy wewnątrzzakładowe danego pracodawcy mogą przewidywać odprawę w wyższej wysokości. Przepisy płacowe nie mogą za to przewidywać odprawy w niższym wymiarze, gdyż takie postanowienie będzie niezgodne z Kodeksem pracy i jako takie będzie nieobowiązujące.
Prawo do odprawy
Pracownik, aby otrzymać odprawę, musi spełnić wymagania określone w art. 921 k.p. Pierwszym warunkiem jest spełnienie wymagań uprawniających do renty z tytułu niezdolności do pracy lub emerytury, drugim ustanie stosunku pracy w związku z przejściem na emeryturę lub rentę.
reklama
reklama
Prawo do odprawy emerytalnej istnieje nie tylko wtedy, gdy nabycie uprawnień emerytalnych lub rentowych następuje po rozwiązaniu stosunku pracy, ale także gdy je poprzedza. W konsekwencji pracownikowi przysługuje odprawa, jeżeli rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło w związku z jego przejściem na rentę lub emeryturę, choćby tę emeryturę (rentę) już wcześniej pobierał (wyroki SN z: 6 czerwca 2000 r., I PKN 700/99 oraz z 6 maja 2003 r., I PK 223/02).
Co do zasady odprawa emerytalna lub rentowa jest świadczeniem jednorazowym. Pracownik, który otrzymał odprawę emerytalną lub rentową, nie może ponownie nabyć do niej prawa w związku z przejściem na emeryturę lub rentę wskutek rozwiązania kolejnego stosunku pracy. Przepisy Kodeksu pracy wykluczają możliwość wielokrotnego nabycia prawa do odprawy z tytułu ustania kolejnego stosunku pracy zawartego po skorzystaniu z odprawy emerytalnej lub rentowej (wyrok SN z 5 czerwca 2007 r., I PK 58/07).