Ustalanie wysokości odprawy emerytalnej i rentowej

Prawo do odprawy emerytalnej lub rentowej przysługuje pracownikowi, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na rentę lub emeryturę (art. 92¹ k.p.). Wysokość odprawy to równowartość 1-miesięcznego wynagrodzenia pracownika, chociaż przepisy wewnątrzzakładowe danego pracodawcy mogą przewidywać odprawę w wyższej wysokości. Przepisy płacowe nie mogą za to przewidywać odprawy w niższym wymiarze, gdyż takie postanowienie będzie niezgodne z Kodeksem pracy i jako takie będzie nieobowiązujące.

Prawo do odprawy

Pracownik, aby otrzymać odprawę, musi spełnić wymagania określone w art. 92¹ k.p. Pierwszym warunkiem jest spełnienie wymagań uprawniających do renty z tytułu niezdolności do pracy lub emerytury, drugim ustanie stosunku pracy w związku z przejściem na emeryturę lub rentę.

Prawo do odprawy emerytalnej istnieje nie tylko wtedy, gdy nabycie uprawnień emerytalnych lub rentowych następuje po rozwiązaniu stosunku pracy, ale także gdy je poprzedza. W konsekwencji pracownikowi przysługuje odprawa, jeżeli rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło w związku z jego przejściem na rentę lub emeryturę, choćby tę emeryturę (rentę) już wcześniej pobierał (wyroki SN z: 6 czerwca 2000 r., I PKN 700/99 oraz z 6 maja 2003 r., I PK 223/02).

Co do zasady odprawa emerytalna lub rentowa jest świadczeniem jednorazowym. Pracownik, który otrzymał odprawę emerytalną lub rentową, nie może ponownie nabyć do niej prawa w związku z przejściem na emeryturę lub rentę wskutek rozwiązania kolejnego stosunku pracy. Przepisy Kodeksu pracy wykluczają możliwość wielokrotnego nabycia prawa do odprawy z tytułu ustania kolejnego stosunku pracy zawartego po skorzystaniu z odprawy emerytalnej lub rentowej (wyrok SN z 5 czerwca 2007 r., I PK 58/07).