Podstawa wymiaru zasiłku a usprawiedliwiona i nieusprawiedliwiona nieobecność w pracy

Usprawiedliwiona nieobecność w pracy to nieobecność spowodowana:

• chorobą;
• koniecznością opieki nad zdrowym i chorym dzieckiem oraz chorym członkiem rodziny;
• urlopem macierzyńskim;
• urlopem wychowawczym;
• urlopem bezpłatnym.

Pracownikowi, który w czasie ostatnich 12 miesięcy osiągnął niższe wynagrodzenie z powodu usprawiedliwionej absencji, do podstawy wymiaru zasiłku nie zalicza się wynagrodzenia za miesiące, w których przepracował mniej niż połowę obowiązującego go czasu pracy. W przypadku, gdy pracownik w określonych miesiącach przepracował co najmniej połowę obowiązującego go czasu pracy z powodu usprawiedliwionej nieobecności i za ten okres otrzymał niższe wynagrodzenie, podstawę wymiaru za te miesiące należy uzupełnić.

Polecamy książkę: Świadczenia na rzecz pracowników – podatki, ZUS, ewidencja

Należy podkreślić, że dni urlopu wypoczynkowego oraz inne dni nieobecności w pracy, za które pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia (bez ujmowania absencji), należy traktować jako dni, w których pracownik świadczył pracę.

Autopromocja

Jak prawidłowo rozliczać składki ZUS. 28 praktycznych porad

Kup książkę:

Jak prawidłowo rozliczać składki ZUS. 28 praktycznych porad

Zasadniczo do podstawy wymiaru zasiłku nie przyjmuje się miesięcy, w których pracownik przepracował mniej niż połowę obowiązującego go wymiaru czasu pracy. Jeśli z każdym z miesięcy, które są uwzględniane w podstawie wymiaru zasiłku pracownik wykonywał pracę przez mniej niż połowę obowiązującego wymiaru z powodu usprawiedliwionej nieobecności, należy przyjąć wynagrodzenie za wszystkie te miesiące po uzupełnieniu.

Nie uzupełnia się wynagrodzenia w sytuacji, gdy pracownik nie osiągnął pełnego wynagrodzenia za miesiąc w którym wystąpiła nieobecność nieusprawiedliwiona. Wynagrodzenie za ten miesiąc przyjmuje się do podstawy wymiaru zasiłku bez uzupełniania. Z kolei, gdy pracownik będzie nieobecny w pracy z przyczyn zarówno nieusprawiedliwionych, jak i usprawiedliwionych, wówczas uzupełnieniu podlega wynagrodzenie tylko za dni usprawiedliwionej nieobecności w pracy. Uzupełnianie wynagrodzenia w takim przypadku wygląda następująco:

• osiągnięte wynagrodzenie dzieli się przez liczbę dni pracy;
• otrzymany wynik mnożony jest przez liczbę dni, które pracownik był zobowiązany przepracować po pomniejszeniu ich o liczbę dni nieobecności nieusprawiedliwionej.

Zobacz: Zasiłki i inne świadczenia

Autopromocja

Kodeks pracy 2023. Praktyczny komentarz z przykładami + wzory dokumentów online

Kup książkę:

Kodeks pracy 2023. Praktyczny komentarz z przykładami + wzory dokumentów online

Przykład:

Podstawa wymiaru zasiłku pracownika etatowego obejmuje miesiąc, w jakim był on nieobecny w pracy z przyczyn zarówno usprawiedliwionych jak i nieusprawiedliwionych. Miesiącem tym jest listopad 2016 r., gdzie ubezpieczony przebywał na zwolnieniu lekarskim przez 7 dni roboczych (od 15 do 23 listopada) oraz nie pojawił się w pracy w dniu 30 listopada z przyczyn nieusprawiedliwionych.

Autopromocja

Bieżące aktualności o zmianach przepisów

Czy biuro rachunkowe ma nowe obowiązki w związku z wprowadzeniem KSeF? Zmiany w podatkach dochodowych na 2024 r. i innych zmianach w VAT 2024 oraz prawie pracy i ubezpieczeń społecznych. I wiele innych bieżących tematów ...

IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

Pracownik był zobowiązany przepracować 21 dni, ale przepracował jedynie 13 dni, za które otrzymał wynagrodzenie pomniejszone o składki na ubezpieczenie społeczne w wysokości 1 812,09 zł. Wynagrodzenie pracownika pracodawca uzupełnia w następujący sposób:

- kwota osiągniętego wynagrodzenia dzielona jest przez liczbę dni przepracowanych;

- następnie mnożona przez normę czasu pracy w danym miesiącu bez uwzględniania liczby dni nieobecności nieusprawiedliwionej.

Podstawa wymiaru za listopad 2016 r. wynosi 2 787,83 zł, zgodnie z wyliczeniem:

1 812,09 zł: 13 dni x 20 dni = 2 787,83 zł.

Zobacz: Ubezpieczenia

Podstawa prawna:

- art. 38 ust. 2 pkt. 1 oraz ust. 3 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. 1999 nr 60 poz. 636 z późn. zm.).