Czasowa niezdolność do pracy – uprawnienia pracownika
REKLAMA
REKLAMA
Wynagrodzenie chorobowe
Pracownik ma prawo do wynagrodzenia chorobowego przez pierwsze 33 dni niezdolności do pracy spowodowanej chorobą lub odosobnieniem w związku z chorobą zakaźną, w danym roku kalendarzowym.
REKLAMA
Natomiast pracownik, który ukończył 50 rok życia – ma prawo do 14 dni wynagrodzenia chorobowego z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej chorobą lub odosobnieniem w związku z chorobą zakaźną, w roku kalendarzowym następującym po roku, w którym pracownik ukończył 50 rok życia.
Pracownik, który w maju 2014 ukończył 50 rok życia, był niezdolny do pracy z powodu choroby na przełomie roku, przez cały grudzień 2014 oraz styczeń 2015. Pracownikowi przysługuje prawo do 31 dni wynagrodzenia chorobowego z limitu 33 przysługujących pracownikowi w 2014, pod warunkiem, że była to jego pierwsza niezdolność do pracy w tym roku kalendarzowym. Natomiast prawo do wynagrodzenia chorobowego w nowym roku kalendarzowym będzie przysługiwało za okres od 1 do 14 dnia stycznia 2015. Oczywiście za czas niezdolności do pracy od 15 do 31 stycznia 2015 roku pracownik zachowuje prawo do zasiłku chorobowego.
Polecamy: KODEKS PRACY 2015 z komentarzem + CD
Zasiłek chorobowy
Niezdolność do pracy trwająca dłużej niż 33 lub odpowiednio 14 dni w roku kalendarzowym (w przypadku osoby, która ukończyła 50 rok życia) uprawnia pracownika do otrzymania zasiłku chorobowego.
Zatem, poczynając od 34 lub odpowiednio 15 dnia niezdolności do pracy w danym roku kalendarzowym, pracownikowi przysługuje prawo do zasiłku chorobowego.
Zasiłek chorobowy przysługuje pracownikowi, który stał się niezdolny do pracy wskutek choroby, odosobnienia w związku z chorobą zakaźną, ale również z powodu przebywania w stacjonarnym zakładzie lecznictwa odwykowego w celu leczenia uzależnienia alkoholowego,
stacjonarnym zakładzie opieki zdrowotnej w celu leczenia uzależnienia od środków odurzających lub substancji psychotropowych oraz wskutek poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów.
Zadaj pytanie: FORUM
Wynagrodzenie chorobowe jest świadczeniem przysługującym na podstawie art. 92 Kodeksu pracy i jest płacone ze środków pracodawcy.
Zasiłek chorobowy jest świadczeniem finansowanym przez Fundusz Ubezpieczeń Społecznych wypłacanym z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
Niezdolność do pracy na przełomie roku kalendarzowego
W przypadku, gdy nieprzerwana niezdolność do pracy z powodu choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną przypada na przełomie roku kalendarzowego, a w dniu 31 grudnia pracownik ma prawo do wynagrodzenia chorobowego, to pracownikowi od 1 stycznia nowego roku kalendarzowego nadal przysługuje prawo do wynagrodzenia chorobowego.
W tym przypadku okres niezdolności do pracy, liczonej do limitu 33 dni lub odpowiednio 14 dni, liczony jest od 1 stycznia.
Natomiast w przypadku tego samego pracownika, któremu na dzień 31 grudnia przysługuje prawo do zasiłku chorobowego, od 1 stycznia nadal przysługuje prawo do zasiłku chorobowego za okres niezdolności do pracy.
Kto wypłaca zasiłek chorobowy?
Dopiero po przerwie, choćby jednodniowej w niezdolności do pracy, pracownik nabywa prawo do wynagrodzenia chorobowego.
Do limitu 33 dni (lub odpowiednio 14 dni) niezdolności do pracy, za którą przysługuje pracownikowi prawo do wynagrodzenia chorobowego, należy zsumować wszystkie dni niezdolności do pracy w danym roku kalendarzowym, nawet jeśli między nimi wystąpiły przerwy i nie jest to nieprzerwana niezdolność do pracy.
Wypadek przy pracy lub choroba zawodowa
Przyczyną niezdolności do pracy jest nie tylko choroba, czy odosobnienie w związku z chorobą zakaźną. Przyczyną niezdolności do pracy może być wypadek przy pracy lub choroba zawodowa. Pracownikowi od pierwszego dnia niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową przysługuje prawo do zasiłku chorobowego, wypłacanego z ubezpieczenia wypadkowego – odmiennie, jak w przypadku choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną – płaconego z ubezpieczenia chorobowego.
Podstawa prawna:
- Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz.U.2014.1502 j.t.)
- Ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U.2014.159 j.t.)
REKLAMA
REKLAMA
© Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A.
- Czytaj artykuły
- Rozwiązuj testy
- Zdobądź certyfikat