Choroba pracownika – wynagrodzenia i zasiłki chorobowe na przykładach

Rozdział I

Wynagrodzenie za czas choroby i zasiłek chorobowy – zasady nabywania prawa do świadczeń

Zasiłek chorobowy jest świadczeniem przysługującym osobie podlegającej ubezpieczeniu chorobowemu. Pracownicy, jako osoby podlegające ubezpieczeniu chorobowemu obowiązkowo, są nim objęci od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia jego ustania. Pracownicze prawo do zasiłku chorobowego jest uzależnione od tego, kiedy powstała niezdolność do pracy oraz jak długo pracownik podlega ubezpieczeniu chorobowemu.

Zasiłek chorobowy jest wypłacany m.in. w sytuacji, gdy z powodu choroby pracownik nie może przystąpić do pracy. Otrzyma go także osoba, która nie może wykonywać pracy z powodu przebywania w stacjonarnym zakładzie lecznictwa odwykowego w celu leczenia uzależnienia alkoholowego czy w stacjonarnym zakładzie opieki zdrowotnej w celu leczenia uzależnienia od środków odurzających lub substancji psychotropowych. Na równi z niezdolnością do pracy z powodu choroby, uprawniającą do zasiłku chorobowego, traktowana jest również niemożność wykonywania pracy wskutek poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów, a także odosobnienie w związku z chorobą zakaźną.

1. Wynagrodzenie chorobowe

Pracownik, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby po raz pierwszy w danym roku kalendarzowym, ma prawo do wynagrodzenia chorobowego (art. 92 k.p.). Jest ono wypłacane i finansowane przez pracodawcę i przysługuje za okres do 33 dni w roku kalendarzowym. Od 34. dnia niezdolności do pracy pracownik nabywa prawo do zasiłku chorobowego.

Zasada ta jest stosowana do pracowników, którzy nie ukończyli 50. roku życia. Jeżeli pracownik ukończył 50 lat, wówczas przysługuje mu wynagrodzenie za czas choroby łącznie do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego, a od 15. dnia nabywa prawo do zasiłku chorobowego. Okres 14 dni, za który jest wypłacane wynagrodzenie za czas choroby, dotyczy niezdolności do pracy z powodu choroby pracownika przypadającej po roku kalendarzowym, w którym ukończył on 50. rok życia.

Zobacz również serwis: Rozliczanie wynagrodzeń

PRZYKŁAD

Pracownik urodzony 26 grudnia 1962 r. stał się niezdolny do pracy z powodu choroby od 25 marca do 26 kwietnia 2013 r. (33 dni). Jest to jego pierwsza niezdolność do pracy w tym roku kalendarzowym. W związku z tym, że 50. rok życia pracownik ukończył w 2012 r., od 25 marca do 7 kwietnia br. (14 dni) ma prawo do wynagrodzenia za czas choroby, a od 15. dnia tej niezdolności do pracy, tj. od 8 do 26 kwietnia br. przysługuje mu zasiłek chorobowy.

Okres 33/14 dni niezdolności do pracy, za które pracownikowi przysługuje wynagrodzenie chorobowe, ustala się sumując poszczególne okresy niezdolności do pracy w roku kalendarzowym, nawet jeśli między nimi występują przerwy.

PRZYKŁAD

Pracownik (37 lat) był niezdolny do pracy z powodu choroby w okresach: od 17 do 21 stycznia 2013 r. (5 dni), od 12 do 21 lutego 2013 r. (10 dni) i od 8 do 26 marca 2013 r. (19 dni).

W związku z tym przysługują mu następujące świadczenia:

• wynagrodzenie chorobowe od 17 do 21 stycznia, od 12 do 21 lutego i od 8 do 25 marca (5 dni + 10 dni + 18 dni = 33 dni),
• zasiłek chorobowy za 26 marca (1 dzień).

W przypadku gdy pracownik był zatrudniony w ciągu roku u więcej niż jednego pracodawcy, zliczeniu podlegają także okresy niezdolności do pracy, za które zapłacili poprzedni pracodawcy. Każdy z nich powinien zamieścić w świadectwie pracy informację o liczbie dni, za które wypłacił pracownikowi wynagrodzenie chorobowe w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek pracy.

PRZYKŁAD

Pracownik (52 lata) był zatrudniony od 1 kwietnia 2008 r. do 30 kwietnia 2013 r. W 2013 r. był niezdolny do pracy z powodu choroby od 26 do 31 marca (6 dni). Od 2 kwietnia br. podjął nowe zatrudnienie. Przedłożył zwolnienie lekarskie na okres od 19 kwietnia do 12 maja (24 dni). U nowego pracodawcy pracownik ma prawo do wynagrodzenia ze środków zakładu pracy za 8 dni, tj. od 19 do 26 kwietnia br. Natomiast za okres od 27 kwietnia do 12 maja przysługuje mu zasiłek chorobowy.

Jeżeli pracownik w ciągu roku kalendarzowego podejmie dodatkowe zatrudnienie, do okresu 33/14 dni niezdolności do pracy, w czasie których zachowuje prawo do wynagrodzenia, należy wliczyć również okresy wypłaty tego wynagrodzenia przed podjęciem dodatkowego zatrudnienia.

Polecamy także: Podstawa wymiaru zasiłku a przekroczenie rocznej podstawy wymiary składek

PRZYKŁAD

Pracownica (38 lat) zatrudniona od 5 kwietnia 2007 r. na pełny etat była niezdolna do pracy z powodu choroby od 24 stycznia do 14 lutego 2013 r. (22 dni). Za ten okres otrzymała wynagrodzenie chorobowe.

W trakcie roku, od 15 marca, pracownica podjęła dodatkowe zatrudnienie u innego pracodawcy w niepełnym wymiarze czasu pracy. W okresie od 5 do 30 kwietnia (26 dni) była niezdolna do pracy z powodu choroby. W obu zakładach pracownica ma prawo do wynagrodzenia chorobowego za 11 dni, tj. od 5 do 15 kwietnia, do wyczerpania limitu 33 dni wynagrodzenia chorobowego. Od 16 kwietnia pracownica nabywa prawo do zasiłku chorobowego w obu zakładach.

---

2. Wynagrodzenie chorobowe na przełomie roku kalendarzowego

Gdy niezdolność do pracy przypada na przełomie roku, świadczenie, jakie będzie przysługiwało pracownikowi od 1 stycznia następnego roku, zależy od tego, czy 31 grudnia poprzedniego roku pracownik miał prawo do wynagrodzenia za czas choroby czy do zasiłku chorobowego.

Jeżeli 31 grudnia pracownik miał prawo do wynagrodzenia chorobowego, to z uwagi na fakt, że w poprzednim roku kalendarzowym nie wykorzystał w całości zagwarantowanego przepisami Kodeksu pracy limitu 14/33 dni – od 1 stycznia następnego roku temu pracownikowi nadal przysługuje prawo do wynagrodzenia chorobowego. W takim przypadku od 1 stycznia okres 14/33 dni jest liczony ponownie.

Jeżeli pracownik w roku kalendarzowym chorował dłużej niż 14/33 dni i za okres ten pobierał wynagrodzenie chorobowe, a 31 grudnia przysługuje mu zasiłek chorobowy, wówczas od 1 stycznia temu pracownikowi nadal przysługuje zasiłek chorobowy. Zasiłek przysługuje za cały nieprzerwany okres niezdolności do pracy, aż do wyczerpania pełnego 182- lub 270-dniowego okresu zasiłkowego.

Dopiero wtedy, gdy po 1 stycznia wystąpi przerwa w niezdolności do pracy (nawet 1-dniowa i bez względu na dzień, w jakim wystąpi), a następnie po przerwie pracownik ponownie zachoruje, płatnik będzie miał obowiązek wypłaty wynagrodzenia chorobowego. W takim przypadku okres 14/33 dni będzie liczony począwszy od pierwszego dnia niezdolności do pracy przypadającej po takiej przerwie.

PRZYKŁAD

Pracownik (53 lata) w 2012 r. był niezdolny do pracy z powodu choroby w styczniu przez 6 dni, w kwietniu przez 4 dni, a następnie nieprzerwanie od 23 grudnia do 27 stycznia (36 dni). Pracownikowi przysługują:

• wynagrodzenie chorobowe w 2012 r. za styczeń (6 dni), za kwiecień (4 dni) i za 4 dni grudnia,
• zasiłek chorobowy od 27 grudnia 2012 r. do 27 stycznia 2013 r. (31 grudnia pracownik był uprawniony do zasiłku chorobowego).

Pracownik chorował ponownie od 12 do 15 lipca 2013 r. W tym przypadku nabywa prawo do wynagrodzenia chorobowego, aż do wyczerpania limitu 14 dni w bieżącym roku kalendarzowym.

3. Nabycie prawa do zasiłku chorobowego

Podstawowym warunkiem nabycia prawa do zasiłku chorobowego jest powstanie niezdolności do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego. Może mieć jednak miejsce sytuacja, kiedy niezdolność do pracy powstanie w czasie przerw w ubezpieczeniu chorobowym spowodowanych urlopem bezpłatnym, wychowawczym albo odbywaniem czynnej służby wojskowej przez żołnierza niezawodowego. W czasie tych przerw pracownik nie podlega ubezpieczeniu chorobowemu, a zatem nie nabywa w tym okresie uprawnień do zasiłku chorobowego.

Jeżeli niezdolność do pracy trwa także po zakończeniu przerwy w ubezpieczeniu chorobowym, zasiłek chorobowy przysługuje za okres po tej przerwie.

UWAGA!

W przypadku powstania niezdolności do pracy w okresie przerwy w ubezpieczeniu chorobowym, prawo do zasiłku chorobowego nie przysługuje za okres przypadający w czasie takiej przerwy.

PRZYKŁAD

Pracownica przebywała na urlopie wychowawczym od 1 września 2011 r. do 31 marca 2013 r. Od 10 marca do 29 kwietnia 2013 r. była niezdolna do pracy. W okresie urlopu wychowawczego, tj. od 10 do 31 marca pracownica nie ma prawa do wynagrodzenia chorobowego. Prawo do wynagrodzenia chorobowego będzie jej przysługiwać za okres niezdolności do pracy powstałej po zakończeniu urlopu wychowawczego, tj. od 1 do 29 kwietnia.

Jeżeli pracownik stanie się niezdolny do pracy z powodu choroby przed objęciem go ubezpieczeniem chorobowym, wówczas zasiłek chorobowy nie będzie przysługiwał za cały okres nieprzerwanej niezdolności do pracy.

Zadaj pytanie: Forum Kadry

PRZYKŁAD

Juka Sp. z o.o. 29 marca 2013 r. podpisała z 42-letnim kandydatem na pracownika umowę o pracę, zgodnie z którą miał on rozpocząć pracę od 1 kwietnia. Pracownik 31 marca trafił do szpitala z podejrzeniem zawału. W wyniku tego zdarzenia pracownik otrzymał zwolnienie lekarskie na okres od 31 marca do 20 kwietnia. Ponieważ niezdolność do pracy powstała przed objęciem go ubezpieczeniem chorobowym, pracownikowi nie przysługuje wynagrodzenie chorobowe ani zasiłek chorobowy za cały okres nieprzerwanej niezdolności do pracy.

Pracownikowi, który jest objęty ubezpieczeniem chorobowym z więcej niż jednego tytułu, w czasie trwania tego ubezpieczenia zasiłek chorobowy przysługuje oddzielnie z każdego tytułu.

PRZYKŁAD

Pracownica (53 lata), jest zatrudniona na 1/2 etatu w Alfa S.c. oraz na 3/4 etatu w Omega sp. z o.o. Od 13 do 31 marca 2013 r. była niezdolna do pracy z powodu choroby. Pracownica ma prawo do wynagrodzenia chorobowego od 13 do 26 marca (14 dni) oraz do zasiłku chorobowego od 27 do 31 marca u każdego z tych pracodawców.

---

4. Okres wyczekiwania na prawo do zasiłku chorobowego

Zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu po okresie 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, jeśli podlega obowiązkowo temu ubezpieczeniu. Taka sytuacja będzie dotyczyć osób zatrudnionych np. na umowę o pracę. Bez znaczenia pozostaje rodzaj zawartej umowy, a zatem może to być zarówno umowa o pracę na okres próbny, na czas określony, na czas wykonywania określonej pracy, jak i umowa o pracę na czas nieokreślony.

Do okresu ubezpieczenia, od którego jest uzależnione prawo do zasiłku chorobowego, zalicza się poprzednie okresy podlegania ubezpieczeniu chorobowemu zarówno obowiązkowo, jak i dobrowolnie, w tym również okres ubezpieczenia społecznego rolników. Warunkiem jest, aby przerwa w ubezpieczeniu nie przekroczyła 30 dni.

PRZYKŁAD

Pracownik (48 lat) został zatrudniony od 8 marca 2013 r. Stał się niezdolny do pracy z powodu choroby 29 marca i chorował do 12 kwietnia. Przed rozpoczęciem zatrudnienia, do 28 lutego przez 5 lat podlegał ubezpieczeniu społecznemu rolników, co udokumentował w zakładzie pracy zaświadczeniem z KRUS. Ponieważ przerwa między obecnym a poprzednim ubezpieczeniem nie przekroczyła 30 dni, a łączny okres ubezpieczenia trwa co najmniej 30 dni, pracownikowi przysługuje wynagrodzenie chorobowe za cały okres niezdolności do pracy.

UWAGA!

Do okresu wyczekiwania na prawo do zasiłku chorobowego wlicza się wcześniejsze podleganie ubezpieczeniu chorobowemu, jeśli od ustania poprzedniego ubezpieczenia do czasu ponownego objęcia tym ubezpieczeniem upłynęło nie więcej niż 30 dni.

Okres choroby, za który pracownik nie otrzymał wynagrodzenia chorobowego lub zasiłku, gdyż okres ten przypadał w czasie wyczekiwania na prawo do świadczeń chorobowych, jest traktowany jak okres ubezpieczenia chorobowego i podlega wliczeniu do 30-dniowego okresu wyczekiwania. Tym samym pracownik nie otrzyma zasiłku chorobowego za niezdolność do pracy, która przypada na okres wyczekiwania. Jeżeli jednak czas niezdolności do pracy wykracza poza okres wyczekiwania, to za każdy dzień choroby przypadającej od 31. dnia podlegania ubezpieczeniu chorobowemu pracownikowi będzie przysługiwać wynagrodzenie chorobowe przez 14/33 dni, a następnie zasiłek chorobowy.

PRZYKŁAD

Pracownica (56 lat) podlega ubezpieczeniu chorobowemu od 4 marca 2013 r. Przed rozpoczęciem pracy była zarejestrowana jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku. Stała się niezdolna do pracy 27 marca i chorowała nieprzerwanie do 18 kwietnia br. Za okres od 27 marca do 2 kwietnia br. pracownica nie ma prawa do wynagrodzenia chorobowego, ponieważ nie posiada wymaganego 30-dniowego okresu ubezpieczenia chorobowego. Pracownica ma prawo do wynagrodzenia chorobowego od 31. dnia podlegania temu ubezpieczeniu (okres od 27 marca do 2 kwietnia jest traktowany na równi z ubezpieczeniem chorobowym), tj. od 3 do 16 kwietnia (14 dni) oraz do zasiłku chorobowego od 17 do 18 kwietnia.

Odrębnie traktowane są przerwy w ubezpieczeniu chorobowym dłuższe niż 30-dniowe, jeżeli ich powodem jest:

• urlop wychowawczy,
• urlop bezpłatny,
• odbywanie czynnej służby wojskowej przez żołnierza niezawodowego.

W tym przypadku okresy ubezpieczenia przypadające przed przerwą dolicza się do okresów ubezpieczenia chorobowego. Okresu urlopów wychowawczego i bezpłatnego nie zalicza się jednak do okresu wyczekiwania na prawo do wynagrodzenia/zasiłku chorobowego.

PRZYKŁAD

Pracownica, zatrudniona od marca 2005 r., przebywała na urlopie wychowawczym od 5 października 2011 r. do 4 marca 2013 r. 5 marca dostarczyła zwolnienie lekarskie z kodem B na okres od 5 do 26 marca. Okres przebywania na urlopie wychowawczym stanowi przerwę w ubezpieczeniu chorobowym, jednak pracownica ma prawo do wynagrodzenia chorobowego od pierwszego dnia niezdolności do pracy, ponieważ posiada wymagany 30-dniowy okres ubezpieczenia chorobowego. Okresem tym jest ubezpieczenie chorobowe, któremu pracownica podlegała przed urlopem wychowawczym.

---

5. Prawo do zasiłku chorobowego bez okresu wyczekiwania

W pewnych przypadkach prawo do wynagrodzenia chorobowego i zasiłku chorobowego przysługuje pracownikowi bez okresu wyczekiwania, a zatem nawet od pierwszego dnia zatrudnienia.

Przypadki, w których prawo do świadczeń chorobowych przysługuje bez okresu wyczekiwania

Ukończenie szkoły lub szkoły wyższej i podjęcie zatrudnienia w ciągu 90 dni od dnia ukończenia szkoły, za który uważa się dzień podany w świadectwie, a w przypadku szkół wyższych – dzień złożenia egzaminu dyplomowego

Niezdolność do pracy z powodu wypadku w drodze do pracy lub z pracy. Dowodem potwierdzającym tę okoliczność jest karta wypadku w drodze do pracy lub z pracy oraz ewentualnie zaświadczenie lekarskie na zwykłym druku o związku niezdolności do pracy z wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy, gdy niezdolność do pracy wynika z późniejszych następstw wcześniej stwierdzonego wypadku

Sprawowanie mandatu posła lub senatora i podjęcie pracy w ciągu 90 dni od ukończenia kadencji

Posiadanie co najmniej 10-letniego okresu obowiązkowego ubezpieczenia chorobowego (bez względu na przerwy między poszczególnymi okresami), do którego wlicza się: ● okresy podlegania obowiązkowemu ubezpieczeniu chorobowemu niezależnie od długości przerw między poszczególnymi okresami, ● okresy obowiązkowego ubezpieczenia społecznego przed 1 stycznia 1999 r., które uprawniały do świadczeń pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (z tytułu wykonywania działalności gospodarczej, umowy zlecenia). Do 10-letniego okresu obowiązkowego ubezpieczenia chorobowego nie wlicza się okresów: ● urlopu wychowawczego, ● urlopu bezpłatnego, ● pobierania zasiłku chorobowego, świadczenia rehabilitacyjnego lub zasiłku macierzyńskiego przysługujących po ustaniu tytułu ubezpieczenia, ● pozostawania w rejestrze bezrobotnych (bez względu na to, czy taka osoba miała prawo do zasiłku dla bezrobotnych).

PRZYKŁAD

Pracownik zatrudniony od 1 marca 2013 r. chorował od 12 do 30 marca. Do 31 stycznia był zatrudniony u innego pracodawcy, u którego przepracował 12 lat. U poprzedniego pracodawcy wykorzystał w tym roku kalendarzowym 33 dni wypłaty wynagrodzenia chorobowego. Ponieważ pracownik posiada 12-letni okres obowiązkowego ubezpieczenia chorobowego z tytułu pracy u poprzedniego pracodawcy, okres wyczekiwania na świadczenie chorobowe nie jest wymagany. Przerwa między okresami zatrudnienia, dłuższa niż 30 dni, nie wpływa na nabycie prawa do świadczeń chorobowych u kolejnego pracodawcy. Pracownik ma prawo do zasiłku chorobowego od pierwszego dnia zatrudnienia, zatem zasiłek chorobowy przysługuje mu od 12 do 30 marca.

6. Brak prawa do zasiłku chorobowego

Zasiłek chorobowy nie przysługuje za okresy niezdolności do pracy, w których pracownik na podstawie przepisów o wynagradzaniu zachowuje prawo do wynagrodzenia. Typowym przykładem takiej sytuacji jest okres, w którym pracownik otrzymuje od pracodawcy wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy. Dotyczy to też niektórych grup pracowników, które mają prawo do wynagrodzenia za okres niezdolności do pracy w czasie trwania zatrudnienia na podstawie przepisów szczególnych.

Zasiłek chorobowy nie przysługuje za okresy niezdolności do pracy przypadającej w czasie:

• urlopu bezpłatnego;
• urlopu wychowawczego;
• tymczasowego aresztowania lub odbywania kary pozbawienia wolności, z wyjątkiem przypadków, w których prawo do zasiłku wynika z ubezpieczenia chorobowego osób wykonujących odpłatnie pracę na podstawie skierowania do pracy w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania, gdyż mogą one z tego tytułu dobrowolnie przystąpić do ubezpieczenia chorobowego.

Na równi z niezdolnością do pracy z powodu choroby traktuje się niemożność wykonywania pracy w wyniku decyzji o zwalczaniu chorób zakaźnych wydanej przez właściwy albo uprawniony organ. Pracownik podejrzany o nosicielstwo zarazków choroby zakaźnej ma obowiązek podjąć inną pracę, proponowaną przez pracodawcę, odpowiadającą jego kwalifikacjom zawodowym lub pracę, którą może wykonywać po uprzednim przeszkoleniu. Odmowa przyjęcia takiej pracy przez pracownika skutkuje odmową prawa do zasiłku chorobowego. Zasiłek chorobowy przysługuje pracownikowi dopiero wówczas, gdy pracodawca nie ma możliwości przesunięcia go do innej pracy. Ustalenie uprawnień do zasiłku następuje na podstawie decyzji wydanej przez właściwy organ lub podmiot zgodnie z przepisami o chorobach zakaźnych i zakażeniach.

Pracownik traci prawo do zasiłku chorobowego za cały okres trwania niezdolności do pracy, orzeczonej nawet kilkoma kolejnymi zaświadczeniami lekarskimi, jeśli niezdolność do pracy jest efektem popełnienia przez niego umyślnego przestępstwa lub wykroczenia. Okoliczności te są ustalane na podstawie prawomocnego orzeczenia sądu.

Wynagrodzenie chorobowe/zasiłek chorobowy nie przysługują ubezpieczonemu za okres pierwszych 5 dni niezdolności do pracy w sytuacji, gdy niezdolność ta została spowodowana przez niego nadużyciem alkoholu. O tym, czy niezdolność do pracy wynika z tej przyczyny, decyduje lekarz, który w zaświadczeniu lekarskim ZUS ZLA zamieszcza kod C, oznaczający niezdolność do pracy spowodowaną nadużyciem alkoholu. Okoliczność ta może zostać ustalona również w innym trybie, np. w postępowaniu powypadkowym w protokole lub w karcie wypadku.

---

PRZYKŁAD

Pracownik nieprzerwanie przebywa na zwolnieniu lekarskim od 12 marca 2013 r. Przedłożył kolejne zwolnienie lekarskie od 5 do 30 kwietnia. W zaświadczeniu ZLA jest wpisany kod C. Ponieważ niezdolność do pracy została spowodowana nadużyciem alkoholu, pracownik nie ma prawa do zasiłku chorobowego od 5 do 9 kwietnia, tj. za okres 5 pierwszych dni niezdolności do pracy orzeczonej w tym zaświadczeniu.

Pracownik utraci prawo do zasiłku chorobowego za cały okres objęty zaświadczeniem w przypadku, gdy korzystając ze zwolnienia lekarskiego wykonuje w tym okresie pracę zarobkową lub wykorzystuje zwolnienie lekarskie w sposób niezgodny z jego celem. Osoba, która jest niezdolna do pracy, nie może w tym czasie wykonywać żadnej pracy zarobkowej. Ponadto podczas choroby pracownik powinien stosować się do wskazań lekarskich, wystrzegać się wszelkich prac mogących pogorszyć stan jego zdrowia, nie wykorzystywać zwolnienia do innych celów niż leczenie.

PRZYKŁAD

Pracownik przebywa na zwolnieniu lekarskim z powodu choroby od 15 do 23 marca 2013 r. Kolejne zwolnienie lekarskie przedłożył na okres od 24 marca do 6 kwietnia (14 dni). W wyniku kontroli prawidłowości wykorzystywania zwolnienia lekarskiego od pracy stwierdzono, że 31 marca br. w czasie zwolnienia pracownik wykonywał pracę zarobkową u innego pracodawcy. Ustalenia te zostały zapisane w protokole z kontroli. Na tej podstawie pracownik został pozbawiony prawa do zasiłku chorobowego za cały okres objęty drugim zaświadczeniem lekarskim, tj. od 24 marca do 6 kwietnia.

Zasiłek chorobowy nie przysługuje w sytuacji, w której stwierdzono, że zaświadczenie lekarskie zostało sfałszowane. Przez sfałszowanie zaświadczenia lekarskiego ZUS ZLA należy rozumieć jego podrobienie, przerobienie, a także wypełnienie druku zaświadczenia, zaopatrzonego w podpis lekarza, niezgodnie z jego wolą. W takim przypadku pracownik utraci prawo do świadczenia chorobowego za cały okres objęty sfałszowanym zwolnieniem.

UWAGA!

W razie podejrzenia, że zaświadczenie lekarskie zostało sfałszowane, należy wystąpić do lekarza leczącego o wyjaśnienie sprawy.

7. Okres, przez który przysługuje zasiłek chorobowy

Okres, przez który przysługuje zasiłek chorobowy, nazwany jest okresem zasiłkowym. Zasiłek chorobowy przysługuje za każdy dzień orzeczonej niezdolności do pracy, nie wyłączając dni wolnych od pracy, a więc sobót, niedziel oraz innych dni wolnych od pracy objętych zaświadczeniem lekarskim ZUS ZLA.

Zasiłek przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 182 dni. W przypadku gdy niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą albo przypada w okresie ciąży, okres zasiłkowy jest dłuższy i wynosi 270 dni.

Okresy, za które przysługuje prawo do wynagrodzenia na podstawie przepisów o wynagradzaniu oraz do wynagrodzenia przewidzianego w art. 92 Kodeksu pracy, należy wliczać do jednego okresu zasiłkowego.

PRZYKŁAD

Pracownik (45 lat) przebywał na zwolnieniu lekarskim od 17 marca do 30 kwietnia 2013 r. Pracownik miał prawo do:

• wynagrodzenia chorobowego za 33 dni na podstawie art. 92 Kodeksu pracy, tj. od 17 marca do 18 kwietnia,
• zasiłku chorobowego za pozostały okres, tj. od 19 do 30 kwietnia (12 dni).

Łącznie pracownik wykorzystał 45 dni okresu zasiłkowego (33 dni + 12 dni).

Do jednego okresu zasiłkowego należy wliczyć również wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy bez względu na to, jaka była przyczyna poszczególnych niezdolności.

PRZYKŁAD

Pracownica (21 lat) przebywała na zwolnieniu lekarskim z powodu choroby w okresach od 15 do 19 marca 2013 r. (5 dni) i od 20 do 26 marca (7 dni) z powodu przeziębienia oraz od 27 marca do 27 kwietnia (32 dni) z powodu urazu dłoni.

Pracownica ma prawo do:

• wynagrodzenia chorobowego za 33 dni, tj. od 15 marca do 16 kwietnia,
• zasiłku chorobowego za 11 dni, tj. od 17 do 27 kwietnia.

Ponieważ między kolejnymi zwolnieniami lekarskimi nie ma przerwy, wszystkie te okresy należy wliczyć do jednego okresu zasiłkowego trwającego od 15 marca, niezależnie od tego, że poszczególne okresy niezdolności do pracy były spowodowane różnymi chorobami. Łącznie pracownica wykorzystała 44 dni okresu zasiłkowego (5 dni + 7 dni + 32 dni).

Do tego samego okresu zasiłkowego wlicza się również okresy poprzedniej niezdolności do pracy spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa między ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekracza 60 dni. W takim przypadku lekarz leczący powinien wpisać w zaświadczeniu lekarskim ZUS ZLA kod A. Zamieszczenie tego kodu jest potrzebne do prawidłowego ustalenia okresu zasiłkowego przez płatnika zasiłku, ponieważ w zwolnieniu lekarskim, które otrzymuje płatnik, nie zamieszcza się numeru statystycznego choroby. Dlatego zamiast tego numeru lekarz powinien wpisać kod A, który jest informacją dla płatnika, że niezdolność do pracy orzeczona w tym zaświadczeniu jest spowodowana tą samą chorobą, która była przyczyną niezdolności do pracy przed przerwą nieprzekraczającą 60 dni.

Okresy niezdolności do pracy wliczane do okresu zasiłkowego, za które pracownik nie ma prawa do świadczeń przez cały okres lub jego część

Odsunięcie od pracy z powodu podejrzenia o nosicielstwo zarazków choroby zakaźnej, jeżeli pracownik nie podjął proponowanej mu przez pracodawcę innej pracy niezabronionej takim osobom

Niezdolność do pracy spowodowana w wyniku umyślnego przestępstwa lub wykroczenia popełnionego przez ubezpieczonego, stwierdzonego prawomocnym orzeczeniem sądu

Niezdolność do pracy spowodowana nadużyciem alkoholu

Wykonywanie pracy zarobkowej w okresie orzeczonej niezdolności do pracy lub wykorzystywanie zwolnienia lekarskiego niezgodnie z jego celem

Przedłożenie sfałszowanego zaświadczenia lekarskiego

---

PRZYKŁAD

Pracownik (53 lata) był niezdolny do pracy z powodu choroby od 2 do 29 marca 2013 r. i z tego tytułu nabył prawo do wynagrodzenia chorobowego od 2 do 15 marca (14 dni) oraz do zasiłku chorobowego od 16 do 29 marca (14 dni). Pracownik ponownie zachorował i przedłożył zwolnienie lekarskie na okres 20 dni od 2 do 21 kwietnia. W zwolnieniu lekarskim lekarz wpisał kod A. Oznacza to, że niezdolność do pracy została spowodowana tą samą chorobą, która była przyczyną poprzedniej niezdolności do pracy. Przerwa w niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni, dlatego niezdolność powstałą po przerwie należało wliczyć do jednego okresu zasiłkowego. Pracownik wykorzystał łącznie 48 dni okresu zasiłkowego (28 dni + 20 dni).

PRZYKŁAD

Pracownik (35 lat) przebywał za zwolnieniu lekarskim od 7 stycznia do 1 maja 2013 r. (114 dni). Kolejne zwolnienie przedłożył na okres od 2 do 16 maja. W dacie końcowej tego zwolnienia została dopisana cyfra „1”. W wyniku postępowania wyjaśniającego przeprowadzonego z lekarzem wystawiającym zaświadczenie lekarskie ustalono, że zwolnienie lekarskie zostało wystawione na okres od 2 do 6 maja. W wyniku sfałszowania przez pracownika zwolnienia lekarskiego przez dopisanie cyfry „1” w dacie końcowej tego zwolnienia, pracownik został pozbawiony prawa do zasiłku chorobowego. Okres objęty sfałszowanym zaświadczeniem lekarskim zostanie wliczony do jednego okresu zasiłkowego. Łącznie pracownik wykorzystał 119 dni okresu zasiłkowego (114 dni + 5 dni).

Okres zasiłkowy należy liczyć od nowa w przypadku wystąpienia nawet jednodniowej przerwy, w której pracownik był zdolny do pracy między poszczególnymi okresami niezdolności do pracy spowodowanej różnymi chorobami.

Jeżeli między poszczególnymi okresami niezdolności do pracy, spowodowanej różnymi chorobami, wystąpi choćby 1 dzień przerwy (bez względu na to, czy jest to dzień roboczy czy ustawowo wolny od pracy), okres zasiłkowy należy liczyć od nowa.

PRZYKŁAD

Pracownica (28 lat) przebywała na zwolnieniu lekarskim z powodu urazu nogi przez 101 dni od 4 stycznia do 14 kwietnia 2013 r. Ponownie stała się niezdolna do pracy z powodu przeziębienia od 5 do 10 maja (6 dni). Ponieważ w niezdolności do pracy spowodowanej różnymi chorobami wystąpiła przerwa, okres niezdolności do pracy od 5 do 10 maja należy wliczyć do nowego okresu zasiłkowego rozpoczynającego się od 5 maja.

Jeżeli przerwa w niezdolności do pracy spowodowanej tą samą chorobą wynosi ponad 60 dni, okresu wypłaty przed przerwą i po przerwie nie należy wliczać do jednego okresu zasiłkowego. W takiej sytuacji okres zasiłkowy powinien być liczony od nowa.

W przypadku gdy płatnik zasiłku ma wątpliwości, czy w czasie przerwy w orzeczonej niezdolności do pracy spowodowanej tą samą chorobą, trwającą ponad 60 dni, pracownik odzyskał zdolność do pracy, powinien zasięgnąć opinii lekarza leczącego. Musi to być bowiem przerwa w niezdolności do pracy, a nie przerwa w przedkładaniu zwolnień lekarskich. W przypadku gdy z opinii lekarza leczącego będzie wynikało, że między okresami orzeczonych niezdolności do pracy ubezpieczony nie odzyskał zdolności do pracy, nie powstaje prawo do nowego okresu zasiłkowego i mimo przerwy w zwolnieniach wynoszącej ponad 60 dni, okresy niezdolności do pracy przypadające przed przerwą i po przerwie należy zliczyć do jednego okresu zasiłkowego.

PRZYKŁAD

Pracownik (45 lat) przebywał przez 28 dni, tj. do 4 marca 2013 r. na nieprzerwanym zwolnieniu lekarskim w związku ze schorzeniem kardiologicznym. Pracownik ponownie zachorował 5 maja i przedłożył zaświadczenie lekarskie na okres 30 dni, wystawione w poradni kardiologicznej. W związku z wystawieniem zwolnienia lekarskiego przez tę samą poradnię, pracownik na prośbę zakładu przedłożył zaświadczenie lekarskie, z którego wynika, że w okresie przerwy w niezdolności do pracy od 5 marca do 4 maja br. nie odzyskał zdolności do pracy. W związku z tym, mimo że przerwa w niezdolności do pracy wynosi ponad 60 dni, tj. 61 dni, niezdolność do pracy trwającą do 4 marca i powstałą od 5 maja należy zliczyć do jednego okresu zasiłkowego. Pracownik łącznie wykorzystał 58 dni okresu zasiłkowego (28 dni + 30 dni).

Jeżeli lekarz leczący potwierdzi, że ubezpieczony w okresie przerwy między poszczególnymi niezdolnościami do pracy był zdolny do pracy, to okresu niezdolności do pracy przypadającej przed przerwą nie należy sumować do jednego okresu zasiłkowego z okresem obecnej niezdolności do pracy. Oznacza to powstanie prawa do nowego okresu zasiłkowego.

Jeżeli niezdolność do pracy jest spowodowana gruźlicą (kod D w zaświadczeniu lekarskim) albo przypada na okres ciąży (kod B w zaświadczeniu lekarskim), zasiłek chorobowy przysługuje przez okres 270 dni. W przypadku gdy niezdolność do pracy pracownika spowodowana gruźlicą albo przypadająca na okres ciąży wystąpi bezpośrednio po niezdolności do pracy spowodowanej innymi przyczynami, pracownik nie nabywa prawa do nowego okresu zasiłkowego. Okresy tych niezdolności do pracy wlicza się do jednego okresu zasiłkowego trwającego nie dłużej niż 270 dni.

PRZYKŁAD

Pracownik przebywał na zwolnieniu lekarskim od 28 stycznia do 29 kwietnia 2013 r. (92 dni) z powodu urazu kręgosłupa. W kolejnym zwolnieniu lekarskim od 30 kwietnia do 11 maja (12 dni) lekarz wystawiający zwolnienie lekarskie wpisał kod D. Ponieważ w orzeczonej niezdolności do pracy spowodowanej różnymi schorzeniami nie wystąpiła przerwa, a w zwolnieniu lekarskim od 30 kwietnia został umieszczony kod D (niezdolność do pracy spowodowana gruźlicą), pracownik ma prawo do zasiłku chorobowego do wyczerpania 270 dni okresu zasiłkowego.

Do okresu zasiłkowego oraz do okresu 14/33 dni wynagrodzenia chorobowego nie należy wliczać okresów niezdolności do pracy, w których pracownik nie nabył prawa do zasiłku chorobowego w związku z niespełnieniem pewnych warunków. Do okresu zasiłkowego nie należy wliczać okresów niezdolności do pracy przypadających w okresie:

• wyczekiwania na prawo do zasiłku chorobowego/wynagrodzenia chorobowego,
• urlopu bezpłatnego,
• urlopu wychowawczego,
• tymczasowego aresztowania lub odbywania kary pozbawienia wolności, z wyjątkiem przypadków, w których prawo do zasiłku wynika z ubezpieczenia chorobowego osób wykonujących odpłatnie pracę na podstawie skierowania do pracy w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania.

PRZYKŁAD

Pracownica zatrudniona od 22 marca 2013 r. była niezdolna do pracy z powodu choroby od 2 kwietnia do 3 maja. Jest to jej pierwsza praca, dlatego nabywa prawo do wynagrodzenia chorobowego po okresie 30 dni wyczekiwania, tj. od 21 kwietnia. Ponieważ okres niezdolności do pracy przypadający w okresie wyczekiwania nie jest wliczany do okresu zasiłkowego, pracownica od 21 kwietnia do 3 maja wykorzystała 13 dni okresu zasiłkowego.

WIĘCEJ PRZECZYTASZ W SPOSOBIE NA PŁACE >>>