Najważniejsze zmiany w zatrudnianiu pracowników tymczasowych

Tak jest

Tak będzie

Efekt

Zabronione jest powierzanie pracownikowi tymczasowemu wykonywania na rzecz pracodawcy pracy na stanowisku, na którym w okresie ostatnich trzech miesięcy była zatrudniona osoba, z którą został rozwiązany stosunek pracy z przyczyn od niej niezależnych.

Będzie obowiązywał zakaz zatrudnienia pracownika tymczasowego na miejsce osoby zwolnionej w ciągu ostatnich trzech miesięcy od rozwiązania z nią umowy, ale ograniczenie to nie będzie dotyczyło stanowiska, tylko rodzaju pracy. Istotą ustawy jest bowiem zakaz powierzania osobie zatrudnionej tymczasowo tego samego rodzaju pracy, jaką wykonywał pracownik wcześniej zwolniony z przyczyn nieleżących po jego stronie.

Taka zmiana powinna ułatwić inspektorom Państwowej Inspekcji Pracy prowadzenie działań kontrolnych w zakresie naruszania zakazów powierzania pracy tymczasowej.

Autopromocja

Zbiegi tytułów do ubezpieczeń społecznych

Sprawdź

Ocenie inspektora będzie zatem podlegać rodzaj pracy, która ma być powierzona pracownikowi tymczasowemu, nie zaś stanowisko zajmowane przez wcześniej zwolnionego pracownika.

W okresie obejmującym 36 kolejnych miesięcy agencja zatrudniająca pracownika tymczasowego może skierować go do wykonywania pracy na rzecz jednego pracodawcy użytkownika przez okres nieprzekraczający łącznie 18 miesięcy. Zatem wystarczy, że po upływie tego terminu firma zatrudni go ponownie za pośrednictwem innej agencji, aby mógł nadal pracować.

Agencja będzie mogła skierować pracownika do wykonywania pracy tymczasowej na rzecz jednego pracodawcy przez okres nieprzekraczający łącznie 18 miesięcy w okresie obejmującym 36 kolejnych. Z kolei pracodawca będzie mógł korzystać z pracy tego samego pracownika tymczasowego również przez okres nieprzekraczający łącznie 18 miesięcy w okresie kolejnych 36.

Celem tej regulacji jest utrzymanie istoty pracy tymczasowej polegającej na ograniczonym czasowo jej świadczeniu przez danego pracownika tymczasowego. Ponadto taka zmiana powinna przyczynić się do wyeliminowania obecnych praktyk polegających na tworzeniu kolejnych agencji jedynie w celu kierowania tego samego pracownika tymczasowego przez różne podmioty do tego samego pracodawcy z ominięciem ograniczeń czasowych przewidzianych w ustawie.

W przypadku pracownic tymczasowych w ciąży, nie następuje przedłużanie umowy do dnia porodu. Choć tak przewiduje przepis kodeksu pracy, z którego wynika, że umowa zawarta na czas określony, która rozwiązałaby się po upływie trzeciego miesiąca ciąży, ulega przedłużeniu do urodzenia dziecka.

W przypadku pracownic tymczasowych, których umowa uległaby rozwiązaniu po upływie 3. miesiąca ciąży, następowałoby z mocy prawa przedłużenie umowy do dnia porodu, tak jak przewiduje to przepis kodeksu pracy. W konsekwencji taka pracownica otrzymywałaby po porodzie zasiłek macierzyński.

Celem takiego rozwiązania jest zrównanie sytuacji prawnej pracownic w ciąży zatrudnionych na podstawie umów na czas określony i tych, wykonujących pracę tymczasową.

Nie ma żadnych przepisów, które regulują możliwość

skontaktowania się pracownika tymczasowego wykonującego pracę w firmie z agencją będącą jego formalnym pracodawcą.

Taki stan prowadzi do pogorszenia sytuacji pracownika tymczasowego w stosunku zarówno do pracownika stałego firmy, jak i stałego pracownika agencji pracy tymczasowej, w razie potrzeby pilnego kontaktu.

W umowie o pracę pracownika tymczasowego agencja będzie zobowiązana zamieszczać informacje dotyczące umożliwienia mu nawiązania bezpośredniego kontaktu z przedstawicielami agencji.

Byłyby to następujące informacje: adres miejsca kontaktu, numer telefonu oraz adres poczty elektronicznej, a także określenie dni i przedziału godzinowego, w którym taki kontakt byłby możliwy.

Celem tej regulacji jest stworzenie pracownikom tymczasowym realnych możliwości skontaktowania się ze swoim formalnym pracodawcą, jakim jest agencja pracy tymczasowej.