Ekwiwalent za niewykorzystany urlop

Ewa dostała pierwszą pracę w lipcu 2011 roku. W czerwcu kolejnego roku złożyła wypowiedzenie, obowiązywał ją 2-tygodniowy okres wypowiedzenia. W tym czasie zachorowała i skorzystała ze zwolnienia lekarskiego. Uniemożliwiło jej to wykorzystanie przysługującego urlopu w naturze. Wymiar jej urlopu wynosi 20 dni. Pracowała u tego pracodawcy do końca czerwca, zatem zgodnie z zasadą proporcjonalności urlopu powinna wykorzystać 10 dni u tego pracodawcy. Ponieważ tzw. długi urlop zaplanowała dopiero na wrzesień (Kodeks pracy gwarantuje pracownikowi prawo do korzystania raz w roku z urlopu nieprzerwanego, trwającego łącznie co najmniej 14 dni), wykorzystała w tym roku tylko 3 dni urlopu. Co zatem z pozostałymi siedmioma? Jeśli Ewa nie zdążyła wykorzystać przysługującego jej urlopu, pracodawca jest zobowiązany do wypłacania jej ekwiwalentu za tę niewykorzystaną część urlopu, w tym wypadku za siedem dni. Wypłata ekwiwalentu jest równoznaczna z wykorzystaniem tego urlopu. Oznacza to, iż Ewie do końca roku przysługuje 10, a nie 17 dni kalendarzowych urlopu, zakładając, iż znajdzie od razu zatrudnienie. Każdy miesiąc pozostawania bez pracy obniża bowiem wymiar przysługującego urlopu. Trzeba zaznaczyć, że ekwiwalent przysługuje zarówno za urlop bieżący, jak i zaległy. Gdyby więc Ewa miała np. dwa dni zaległego urlopu z 2011 roku, jej pracodawca wypłaciłby jej ekwiwalent nie za siedem dni urlopu, ale za dziewięć.

Łukasz dostał niedawno wypowiedzenie. Skarży się, iż pracodawca wysyła go na urlop. Czy pracodawca ma do tego prawo? W tym przypadku prawo stoi za pracodawcą: może żądać od pracownika wykorzystania urlopu, ponieważ zgodnie z art. 1551 Kodeksu pracy urlop należy wykorzystać w wymiarze proporcjonalnym do czasu przepracowanego u danego pracodawcy. Mimo iż pracownik być może nie miał w planach wykorzystywania urlopu w tym czasie, powinien wziąć wolne.

Skutki niewykorzystania urlopu w terminie