Jakie przerwy w czasie pracy przysługują pracownikowi?

Stosunek pracy jest stosunkiem zobowiązaniowym o charakterze trwałym, z którego wypływa obowiązek świadczenia pracy przez pracownika w stałych, codziennych odcinkach czasu. Ustawodawca zagwarantował jednak pewnym grupom pracowników przerwy w czasie pracy, które mają na celu:
• regenerację sił pracownika,
• załatwienie jego prywatnych spraw lub spożycie posiłku albo
• wykonywanie obowiązków związanych z macierzyństwem – przerwy dla matek karmiących piersią.

Przepisy Kodeksu pracy dają pracownikowi, którego dobowy wymiar czasu pracy wynosi co najmniej 6 godzin, prawo do przerwy w pracy trwającej 15 minut. Przerwa ta jest przerwą gwarantowaną w rozumieniu obowiązujących przepisów. Oznacza to, że jeśli zaistnieją przesłanki przewidziane w przepisie, tzn. jeśli pracownika obowiązuje co najmniej 6 godzinny dobowy wymiar czasu pracy, to nie można go pozbawić prawa do 15 minut przerwy. Co ważne taka przerwa jest wliczana do czasu pracy i przysługuje pracownikowi niezależnie od innych przerw, np. z tytułu pracy przy monitorze czy też na gimnastykę lub wypoczynek przysługujące pracownikowi niepełnosprawnemu.

Przerwa 15-minutowa jest zagwarantowana ustawowo. Nie ma jednak przeszkód, aby pracodawca z własnej inicjatywy, ustalił dłuższą przerwę. W przypadku, gdy zostanie to zaakceptowane przez organizację związkową działającą w danym zakładzie pracy, lub jeśli taka organizacja nie działa u pracodawcy, to przez pracowników, możliwe jest wprowadzenie korzystniejszych uregulowań tzn. wydłużenie przerwy np. do 40 minut. Jednak należy pamiętać, że to od decyzji zatrudniającego będzie zależało czy przerwa dłuższa niż 15-minutowa będzie wliczana do czasu pracy.

Co ważne zatrudniający powinni poinformować wcześniej pracowników o długości i czasie przerwy. Przepisy nie nakładają jednak obowiązku, aby przerwa zawsze przypadała w tej samej porze.

Zobacz serwis: Zatrudnienie

Artykuł 141 k.p. umożliwia pracodawcy wprowadzenie 60-minutowej przerwy w czasie pracy na spożycie posiłku lub załatwienie spraw osobistych, która nie jest ani wliczana do czasu pracy, ani płatna. Przerwa ta nie zastępuje jednak 15 minutowej przerwy gwarantowanej przez art. 134 k.p., którą pracodawca musi wprowadzić, jeśli dobowy wymiar czasu pracy pracownika wynosi co najmniej 6 godzin.

Przerwę 60 minutową wprowadza się w układzie zbiorowym pracy lub regulaminie pracy albo w umowie o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu pracy.