Zasady prawidłowego ewidencjonowania czasu pracy pracownika

Obowiązek prowadzenia ewidencji czasu pracy wprowadza art. 149 § 1 Kodeksu pracy. Ma on na celu lub prawidłowe ustalanie wynagrodzenia pracownika, jak również innych świadczeń wynikających ze stosunku pracy. Zasady prowadzenia ewidencji czasu pracy określone zostały w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie zakresu prowadzenia przez pracodawców dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz sposobu prowadzenia akt osobowych pracownika (Dz..U. Nr 62, poz. 286 ze zmianami oraz z 2009 r. Dz.U. Nr 115, poz. 971) wydanym na podstawie art. 298 ¹ k.p.

Chcesz otrzymywać więcej aktualnych informacji? Zapisz się na nasz newsletter

Forma prowadzenia ewidencji czasu pracy

Przepis § 8 pkt.1 wskazanego wyżej rozporządzenia wprowadza obowiązek założenia przez pracodawcę karty ewidencji czasu pracy odrębnie dla każdego pracownika oraz prowadzenie jej w zakresie obejmującym:

• pracę w poszczególnych dobach roboczych, w tym pracę w niedzielę i święto, w porze nocnej oraz w godzinach nadliczbowych,
• dni wolne od pracy wynikające z rozkładu czasu pracy w związku z pięciodniowym tygodniem pracy,
• dyżury, urlopy, zwolnienia od pracy oraz inne usprawiedliwione i nieusprawiedliwione nieobecności pracownika w pracy.

Zadaj pytanie: Forum Kadry

Ewidencja powinna być prowadzona w formie indywidualnej imiennej karty.

Z uwagi na fakt, iż ustawodawca nie wskazał wzoru karty ewidencyjnej, pracodawca sam może ją prowadzić w sposób dowolny. Konieczne jest jednak, aby uwzględniała ona wszystkie wskazane powyżej informacje. Ewidencja czasu pracy może być także prowadzona w formie elektronicznej, jednak na wniosek osoby uprawnionej do dokonania kontroli lub na żądanie pracownika musi istnieć możliwość jej wydruku.

Polecamy także: Konsekwencje niezapewnienia pracownikowi odpoczynku

Uprawnienia pracownika

Pracownik może domagać się udostępnienia mu jego ewidencji czasu pracy na podstawie art. 149 § 1 zd. drugie  k.p. przez pracodawcę, który jest dysponentem oryginału ewidencji czasu pracy. Pracownik występujący z takim żądaniem powinien więc określić, w jakiej formie pracodawca ma dokonać udostępnienia omawianego dokumentu – może to nastąpić m.in. poprzez udostępnienie kserokopii ewidencji czasu pracy za dany okres rozliczeniowy czasu pracy. Istnieje możliwość ustalenia w wewnątrzzakładowym źródle prawa pracy (np. w regulaminie pracy) sposobu, w jakim pracodawca udostępni pracownikowi jego ewidencję czasu pracy.

W świetle wyżej przestawionych przepisów ewidencji czasu pracy nie mogą stanowić listy obecności, bowiem potwierdzają one jedynie, że dany pracownik był obecny w pracy w dniu, w którym widnieje jego podpis na tej liście. Tym samym nie mogą one stanowić samoistnej podstawy do wyliczenia wynagrodzenia za pracę pracownika. Ponadto listy obecności prowadzone są zbiorowo dla wszystkich lub określonej grupy pracowników, zaś w odniesieniu do ewidencji czasu pracy ustawodawca wyraźnie wskazuje, iż powinna ona być prowadzona w postaci indywidualnej imiennej karty czasu pracy.  

Polecamy także: Czas pracy po zmianach w kodeksie pracy