Potęga intelektu

Zasadniczo termin „kapitał intelektualny (KI)” stosowany jest na określenie niematerialnych aktywów lub niematerialnych czynników biznesowych przedsiębiorstwa, które mają znaczący wpływ na jego wyniki i całkowity sukces firmy. Źródłem KI jest intelekt, przy czym mowa jest przede wszystkim o wiedzy, która stosowana jest w kontekście biznesowym i którą wykorzystuje się przy kreowaniu wartości. Na KI składają się: kapitał ludzki i strukturalny.

Kapitał ludzki (KL)

Obejmuje wszystkich pracowników wraz z ich indywidualną oraz kolektywną wiedzą, zdolnościami, postawami, kompetencjami, zachowaniami, doświadczeniami i emocjami. Dla pracodawcy ogół pracowników stanowi pewien potencjał, ale nie reprezentuje kapitału ludzkiego per se. Dzieje się tak jedynie w wypadku, gdy pracownicy są w stanie zastosować swoją wiedzę i umiejętności w pracy i tym samym przyczynić się do kreowania wartości firmy.

Ze względu na takie czynniki, jak intelektualna lotność, kreatywność, innowacyjność, umiejętność rozwiązywania problemów, wytrwałość i inicjatywa, kapitał ludzki staje się kluczowym czynnikiem kreowania wartości w warunkach gospodarki opartej na wiedzy. Dlatego też traktowanie nakładów na pracowników (pensji, podatków, premii, szkoleń, programów motywacyjnych) jako kosztów nie jest właściwe, gdyż są one raczej inwestycjami.

Kapitał strukturalny (KS)

Jest to infrastruktura wspomagająca kapitał ludzki. KS jest wynikiem wcześniejszej działalności kapitału ludzkiego, który zachował się w postaci pewnej formy - tradycji, wizerunku, zasad, procedur, standardów. Termin ten odnosi się do wszystkich niematerialnych czynników, które umożliwiają firmie osiągnięcie sukcesu oraz bycie konkurencyjnym bez fizycznej obecności pracowników. Bieżąca aktywność kapitału ludzkiego może albo polepszyć, albo pogorszyć stan kapitału strukturalnego firmy. Pracownicy mogą opuścić firmę w każdej chwili (np. ze względu na emeryturę, przejście do konkurencji, chorobę) i w ten sposób przedsiębiorstwo pozbawione zostaje pewnej wiedzy. Im bardziej wiedza ta jest unikalna i istotna dla kreowania wartości, tym gorzej dla przedsiębiorstwa. Z drugiej jednak strony wiedza, którą pracownicy dzielą się ze swoimi kolegami, która stosowana i wdrażana jest w procesach biznesowych, programach, produktach i usługach, pozostaje w firmie i staje się jej kapitałem strukturalnym. Kapitał strukturalny możemy podzielić na organizacyjny oraz relacji z klientami.