Zasady zatrudniania cudzoziemców

Zasady zatrudniania cudzoziemców

Cudzoziemiec to obywatel obcego państwa.

Zasady zatrudniania cudzoziemców w Polsce okre­śla ustawa o cudzoziemcach. Wskazuje ona warun­ki, na jakich obywatele innych państw mogą podej­mować pracę.

Zatrudnienie cudzoziemców z krajów należą­cych do UE, państw członkowskich Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej jest w zasadzie nieograni­czone (wyjątki dotyczą państw przystępujących, jeżeli inne państwo UE zastrzegło okresowo ograniczenia w dostępie do swojego rynku pracy). Ustawa o cudzo­ziemcach nie ma do nich zastosowania.

Obostrzenia dotyczą natomiast zatrudniania osób spoza UE. Regulujące zatrudnianie pracowników spoza UE ustawa o cudzoziemcach oraz umowy międzyna­rodowe wskazują zasady dwustronnej współpra­cy państw. Przy zatrudnianiu cudzoziemca spoza UE obowiązuje jedna procedura, w której uzysku­je on zezwolenie zarówno na pobyt, jak i na pracę. Zezwolenie na pobyt czasowy jest wydawane na okres 3 lat. Utrata przez cudzoziemca pracy nie skutkuje automatycznie utratą zezwolenia na pobyt czasowy. Pozwolenie na pracę jest ważne przez 1 rok. Cudzoziemiec może więc na jego podstawie uzyskać kolejne zatrudnienie.

Rekomendowany produkt: Umowy terminowe po zmianach (książka)

Umowa o pracę może być zawarta z cudzoziem­cem również w innym języku niż polski. Musi być zawarta w języku polskim, jeżeli osoba świadczą­ca pracę ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w chwili zawarcia umowy lub praca ma być wykonana lub wykonywana na terytorium Polski. Dopuszcza się wówczas inną wersję językową, obok języka polskiego, jednak polska wersja językowa jest obowiązująca. Do zawartego stosunku pracy stosuje się również pol­skie przepisy prawa pracy. Umowa o pracę lub inny dokument wynikający z zakresu prawa pracy mogą być także sporzą­dzone w języku obcym na wniosek osoby świad­czącej pracę władającej tym językiem, niebędącej obywatelem polskim, pouczonej uprzednio o pra­wie do sporządzenia umowy lub innego dokumen­tu w języku polskim.

Wynagrodzenie cudzoziemca

Cudzoziemiec zatrudniony w Polsce podlega pol­skim przepisom prawa pracy i podobnie jak polscy pracownicy ma prawo do godziwego wynagrodze­nia za wykonaną pracę. Wynagrodzenie powinno być tak ustalone, aby odpowiadało w szczegól­ności rodzajowi wykonywanej pracy i kwalifika­cjom wymaganym przy jej wykonywaniu. Powinno też uwzględniać ilość i jakość świadczonej pracy. Cudzoziemcowi przysługuje także prawo do mini­malnego wynagrodzenia za pracę. Wynagrodzenie oferowane cudzoziemcowi przez polskiego praco­dawcę nie może być niższe od wynagrodzenia pra­cowników wykonujących pracę porównywalnego rodzaju lub na porównywalnym stanowisku.

Ubezpieczenie cudzoziemca

Jeżeli pobyt cudzoziemca nie ma charakteru stałe­go i jest on zatrudniony w placówce dyplomatycznej innego państwa, konsulatach, misjach lub misjach specjalnych albo innych instytucjach międzynarodo­wych, to nie podlega ubezpieczeniom społecznym w Polsce. Regulacje dotyczące stosowania właści­wego ustawodawstwa w odniesieniu do cudzoziem­ców podejmujących pracę najemną lub działalność na własny rachunek na terenie państw UE są zawarte w rozporządzeniu Rady i Parlamentu Europejskiego (WE) nr 883/2004 z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społeczne­go. Zgodnie z tymi przepisami, co do zasady, cudzo­ziemcy podlegają ustawodawstwu tego państwa, w którym zamieszkują.

Zadaj pytanie na FORUM