Zatrudnianie cudzoziemców w Polsce - niezbędne informacje
REKLAMA
REKLAMA
Zatrudnienie cudzoziemców w Polsce
Zatrudnienie cudzoziemców w Polsce jest związane z w wypełnieniem szeregu warunków zawartych m.in. w ustawach:
REKLAMA
- o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (ustawa ma zastosowanie do cudzoziemców zamierzających wykonywać lub wykonujących pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej),
- o cudzoziemcach (ustawa określa zasady i warunki wjazdu cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ich przejazdu przez to terytorium, pobytu na nim i wyjazdu z niego, tryb postępowania oraz organy właściwe w tych sprawach),
- o skutkach powierzania wykonywania pracy cudzoziemcom przebywającym wbrew przepisom na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ustawa określa sankcje dla podmiotów powierzających wykonywanie pracy cudzoziemcowi przebywającemu bez ważnego dokumentu uprawniającego do pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zasady dochodzenia roszczeń z tytułu wynagrodzenia i związanych z nim świadczeń przez cudzoziemca przebywającego bez ważnego dokumentu uprawniającego do pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej).
Zatrudnianie w Polsce pracowników będących obywatelami państw członkowskich Unii Europejskiej, Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Szwajcarii, albo państwa mogącego korzystać ze swobody przepływu osób na podstawie umowy zawartej ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi odbywa się na takich samych zasadach jak obywateli polskich. Zasada ta dotyczy także:
- członków ich rodzin
- zstępnych (dzieci, wnuki) małżonka tego cudzoziemca w wieku do 21 lat lub pozostających na jego utrzymaniu,
- wstępnych (rodzice, dziadkowie) tego cudzoziemca lub jego małżonka, pozostających na utrzymaniu tego cudzoziemca lub jego małżonka.
Rekomendowany produkt: Zatrudnianie i zwalnianie pracowników – praktyczny poradnik
Kiedy jest wymagane zezwolenie na pracę dla cudzoziemca
Zezwolenie na pracę jest wymagane, gdy cudzoziemiec:
- wykonuje pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie umowy z pracodawcą, którego siedziba, miejsce zamieszkania, oddział, zakład lub inna forma działalności znajduje się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (typ A),
- w związku z pełnieniem funkcji w zarządzie osoby prawnej wpisanej do rejestru przedsiębiorców lub będącej spółką kapitałową w organizacji przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres przekraczający łącznie 6 miesięcy w ciągu kolejnych 12 miesięcy (typ B),
- wykonuje pracę u pracodawcy zagranicznego i jest delegowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na okres przekraczający 30 dni w roku kalendarzowym do oddziału lub zakładu podmiotu zagranicznego albo podmiotu powiązanego, w rozumieniu ustawy o PIT, z pracodawcą zagranicznym (typ C),
- wykonuje pracę u pracodawcy zagranicznego nieposiadającego oddziału, zakładu lub innej formy zorganizowanej działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i jest delegowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu realizacji usługi o charakterze tymczasowym i okazjonalnym (usługa eksportowa) (typ D),
- wykonuje pracę u pracodawcy zagranicznego i jest delegowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na okres przekraczający 3 miesiące w ciągu kolejnych 6 miesięcy w innym celu niż wskazany powyżej (typ E).
Porozmawiaj o tym na FORUM
O czym należy pamiętać, aby legalnie zatrudnić cudzoziemca
Podstawą do powierzenia pracy cudzoziemcowi (na czas nie dłuższy, niż termin ważności udzielonego zezwolenia na pracę), jest uzyskanie zezwolenia na wykonywanie pracy i otrzymanie przez cudzoziemca stosownego dokumentu potwierdzającego prawo pobytu na terytorium RP.
Wydawanie zezwoleń na zatrudnienie cudzoziemców na terytorium RP odbywa się w trybie wydawania decyzji administracyjnych przez właściwego wojewodę. Pracodawca (podmiot powierzający wykonywanie pracy) zamierzający na podstawie umowy lub innego stosunku prawnego powierzyć wykonywanie pracy cudzoziemcowi, składa pisemny wniosek wraz z oryginałami wymaganych dokumentów oraz kserokopiami do ich uwierzytelnienia. Wniosek wraz z wymaganymi dokumentami pracodawca jest zobowiązany złożyć na minimum 30 dni przed planowanym terminem zatrudnienia cudzoziemca. Zezwolenie na pracę jest wydawane w trzech egzemplarzach (dwa dla pracodawcy, przy czym jeden egzemplarz pracodawca przekazuje cudzoziemcowi). Dokument wydaje się dla danego cudzoziemca, określa pracodawcę, stanowisko lub rodzaj pracy oraz okres ważności zezwolenia.
REKLAMA
Warunkiem wydania przez wojewodę zezwolenia na pracę (albo zezwolenia na pracę w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji), jest uzyskanie przez podmiot powierzający pracę cudzoziemcowi informacji od starosty o braku możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych pracodawcy w oparciu o rejestry bezrobotnych i poszukujących pracy lub o negatywnym wyniku rekrutacji organizowanej dla pracodawcy.
Zezwolenie na pracę jest wydawane na czas określony, nie dłuższy niż 3 lata i może być przedłużone. Jeżeli cudzoziemiec pełni funkcję w zarządzie osoby prawnej, która na dzień złożenia wniosku zatrudnia powyżej 25 osób, wojewoda może wydać zezwolenie na pracę na okres do 5 lat. Zezwolenia wydawane są dla konkretnego pracodawcy, konkretnego cudzoziemca oraz na pracę w konkretnym miejscu i na konkretnym stanowisku.
Zatrudnianie cudzoziemców po zmianach od 1 maja 2015 r.
Ustawa wskazuje maksymalny okres na jaki może zostać wydane zezwolenie na pracę. Wojewoda, w swoim rozporządzeniu, może skrócić okres, na jaki wydawane są zezwolenia na pracę w danym województwie. Maksymalna długość okresu ważności zezwolenia na pracę może różnić się pomiędzy województwami.
Składając wniosek pracodawca musi przedstawić dokumenty sporządzone w języku obcym wraz z ich tłumaczeniem na język polski przygotowanym przez tłumacza przysięgłego. Wyjątkiem są dokumenty potwierdzające tożsamość oraz dokument podróży będący dowodem w postępowaniu o wydanie zezwolenia.
Obowiązkiem pracodawcy jest przekazanie informacji organowi wydającemu zezwolenie w sytuacji, kiedy cudzoziemiec nie podjął wykonywania pracy w okresie 3 miesięcy od daty rozpoczęcia ważności zezwolenia na pracę lub zakończenia wykonywania pracy przez cudzoziemca wcześniej niż 3 miesiące przed upływem ważności zezwolenia na pracę.
Rodzaje zezwoleń i pozwoleń na pracę dla cudzoziemców
Zezwolenie na pobyt czasowy w celu wykonywania pracy w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji (tzw. niebieska karta).
Tak zwana niebieska karta jest wydawana w drodze decyzji administracyjnej przez właściwego wojewodę cudzoziemcowi, który zamierza wykonywać na terytorium RP pracę w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji przez okres dłuższy niż 3 miesiące. Taki pracownik musi posiadać zgodę właściwego organu na zajmowanie określonego stanowiska, wykonywanie zawodu lub prowadzenie innej działalności (jeśli obowiązek jej uzyskania wynika z odrębnych przepisów). Z kolei pracodawca nie ma możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych na lokalnym rynku pracy.
Nowe przepisy o zezwoleniu na pracę cudzoziemca od 1 maja 2015 r.
Cudzoziemiec ponadto musi posiadać zawartą na okres przynajmniej 1 roku, umowę o pracę, umowę o pracę nakładczą, umowę cywilnoprawną, na podstawie której wykonuje pracę, świadczy usługi lub pozostaje w stosunku służbowym, a wysokość minimalnego wynagrodzenia cudzoziemca wynosi miesięcznie 5475,09 zł (zgodnie z rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia dla cudzoziemca wymaganego do udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony w celu wykonywania pracy w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji).
Dodatkowo posiada wyższe kwalifikacje zawodowe oraz ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych lub potwierdzenie pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów leczenia na terytorium RP.
Cudzoziemiec jednocześnie musi spełniać wymagania kwalifikacyjne i inne warunki w przypadku zamiaru wykonywania pracy w zawodzie regulowanym w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej.
Zatrudnienie cudzoziemca spoza UE, który ma wykonywać zawód wymagający wysokich kwalifikacji może nastąpić po uzyskaniu przez niego zezwolenia na pobyt czasowy w celu wykonywania pracy w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji. W takim przypadku nie ma konieczności uzyskania dodatkowo zezwolenia na pracę.
Uzyskanie zezwolenia typu A lub B na wykonywanie przez cudzoziemca pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Zezwolenie na pracę jest wymagane:
- jeśli cudzoziemiec wykonuje pracę na terytorium RP na podstawie umowy z podmiotem, którego siedziba lub miejsce zamieszkania albo oddział, zakład lub inna forma zorganizowanej działalności znajduje się na terytorium RP (tzw. zezwolenie typu „A").
Zezwolenie typu A jest wydawane przez wojewodę właściwego ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania podmiotu powierzającego wykonywania pracy cudzoziemcowi.
Cudzoziemcy z niepełnosprawnymi dziećmi bez prawa do świadczenia pielęgnacyjnego
W przypadku zmiany właściwości wojewody ze względu na zmianę siedziby lub miejsca zamieszkania podmiotu powierzającego wykonywanie pracy, siedziby podmiotu, do którego cudzoziemiec jest delegowany albo głównego miejsca wykonywania pracy, właściwość wojewody do prowadzenia postępowania o przedłużenie zezwolenia określa się na dzień złożenia wniosku (zgodnie z art. 88 b ust. 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy).
W sytuacji, kiedy specyfika wykonywanej przez cudzoziemca pracy nie pozwala na wskazanie głównego miejsca jej wykonywania, zezwolenie wydaje wojewoda mazowiecki (art. 88b ust. 3 ustawy o promocji zatrudnienia…).
- jeżeli cudzoziemiec w związku z pełnieniem funkcji w zarządzie osoby prawnej wpisanej do rejestru przedsiębiorców lub będącej spółką kapitałową w organizacji przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres przekraczający łącznie 6 miesięcy w ciągu kolejnych 12 miesięcy (tzw. zezwolenie typu „B").
Zezwolenie typu B jest wydawane przez wojewodę właściwego ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania podmiotu powierzającego wykonywania pracy cudzoziemcowi.
W przypadku zmiany właściwości wojewody ze względu na zmianę siedziby lub miejsca zamieszkania podmiotu powierzającego wykonywanie pracy, siedziby podmiotu, do którego cudzoziemiec jest delegowany albo głównego miejsca wykonywania pracy, właściwość wojewody do prowadzenia postępowania o przedłużenie zezwolenia określa się na dzień złożenia wniosku (zgodnie z art. 88 b ust.2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy).
W sytuacji, kiedy specyfika wykonywanej przez cudzoziemca pracy nie pozwala na wskazanie głównego miejsca jej wykonywania, zezwolenie wydaje wojewoda mazowiecki (art. 88b ust. 3 ustawy o promocji zatrudnienia…).
Przedłużenie zezwolenia wymaga złożenia pisemnego wniosku przez pracodawcę wraz z wymaganymi dokumentami. Wniosek należy złożyć nie wcześniej niż w terminie 90 dni i nie później niż w terminie 30 dni przed upływem okresu ważności zezwolenia.
Wzór wniosku o przedłużenie zezwolenia na pracę cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
Kategorie cudzoziemców, którzy są zwolnieni z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę określa ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie przypadków, w których powierzenie wykonywania pracy cudzoziemcowi na terytorium RP jest dopuszczalne bez konieczności uzyskania zezwolenia na pracę.
Przesłanki unieważnienia zezwolenia na pracę
Wojewoda może uchylić zezwolenie, gdy:
- uległy zmianie okoliczności lub dowody, na podstawie, których wydano zezwolenie, a wojewoda nie został o tym fakcie poinformowany;
Mimo zmiany warunków, zezwolenie jest utrzymane w mocy pod warunkiem pisemnego poinformowania wojewody w przypadku:
- przejścia zakładu pracy lub jego części do innego pracodawcę,
- powierzenia cudzoziemcowi przez pracodawcę pracy o innym charakterze lub na innym stanowisku niż określone w zezwoleniu na pracę na okres nieprzekraczający 30 dni w roku kalendarzowym,
- zmiany siedziby lub formy prawnej pracodawcy,
- zmiany osoby reprezentującej pracodawcę,
- obniżenia wymiaru czasu pracy określonego w umowie z cudzoziemcem przez okres nie dłuższy niż 6 miesięcy i nie więcej niż do połowy pełnego wymiaru czasu pracy przy jednoczesnym proporcjonalnym obniżeniu wynagrodzenia
- ustała przyczyna, dla której zostało udzielone zezwolenie na pracę (np. rozwiązano z cudzoziemcem umowę o pracę, pracodawca zakończył działalność);
- wojewoda został powiadomiony przez pracodawcę lub organ kontrolujący o niepodjęciu pracy przez cudzoziemca (w ciągu 3 miesięcy od początku ważności zezwolenia) albo o zakończeniu wykonywania pracy, jeśli nastąpiło ono wcześniej niż 3 miesiące przed upływem ważności zezwolenia na pracę, bez uzgodnienia z pracodawcą;
- pracodawca nie dopełnił swoich obowiązków związanych z ubieganiem się o zezwolenie na pracę oraz zatrudnianiem cudzoziemca;
- cudzoziemiec przerwał wykonywanie pracy na okres przekraczający 3 miesiące (z wyjątkiem sytuacji kiedy przerwa taka została uzgodniona z pracodawcą, jest uzasadniona i pracodawca niezwłocznie powiadomił o tym wojewodę, który wydał zezwolenie);
- gdy brak zgody innego organu, od którego uzależniona jest możliwość wykonywania określonej pracy;
- gdy wojewoda otrzymał informację, że dane cudzoziemca znajdują się w wykazie cudzoziemców, których pobyt na terytorium Polski jest niepożądany.
Kategorie cudzoziemców zwolnionych z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę
Zgodnie z art. 87 ust. 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę jest zwolniony cudzoziemiec:
- posiadający w Rzeczypospolitej Polskiej zezwolenie na pobyt czasowy udzielone w związku z okolicznościami, o których mowa w art. 144, art. 151 ust. 1 lub 2, art. 158 ust. 2 pkt 1 lub 2, art. 161 ust. 2, art. 176 lub art. 186 ust. 1 pkt 3 lub 4 ustawy o cudzoziemcach;
- będący małżonkiem obywatela polskiego lub cudzoziemca, o którym mowa w pkt 1 i ust. 1 pkt 1 – 6, posiadający zezwolenie na pobyt czasowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej udzielone w związku z zawarciem związku małżeńskiego;
- będący zstępnym, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 8 lit. b, obywatela polskiego lub cudzoziemca, o którym mowa w pkt 1 i 2 oraz ust. 1 pkt 1 – 6, posiadający zezwolenie na pobyt czasowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
- posiadający zezwolenie na pobyt czasowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej udzielone na podstawie art. 159 ust. 1 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach;
- przebywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie art. 108 ust. 1 pkt 2 lub art. 206 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach lub na podstawie umieszczonego w dokumencie podróży odcisku stempla, który potwierdza złożenie wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej, jeżeli bezpośrednio przed złożeniem wniosku był zwolniony z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę na podstawie pkt 1 – 4;
- posiadający ważną Kartę Polaka;
- ubiegający się o nadanie statusu uchodźcy lub będący małżonkiem, w imieniu którego został złożony wniosek o nadanie statusu uchodźcy, pod warunkiem posiadania zaświadczenia wydanego na podstawie art. 36 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
- uprawniony do przebywania i wykonywania pracy na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa Europejskiego Obszaru Gospodarczego nienależącego do Unii Europejskiej lub Konfederacji Szwajcarskiej, który jest zatrudniony przez pracodawcę mającego siedzibę na terytorium tego państwa oraz czasowo delegowany przez tego pracodawcę w celu świadczenia usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
- w stosunku do którego umowy międzynarodowe lub odrębne przepisy dopuszczają wykonywanie pracy bez konieczności posiadania zezwolenia.
Nowe przepisy dot. zatrudniania cudzoziemców bez zezwolenia
Bez zezwolenia mogą świadczyć pracę w Polsce obywatele wszystkich krajów Unii Europejskiej, Europejskiego Obszaru Gospodarczego (poza państwami UE to także Islandia, Liechtenstein i Norwegia) oraz Szwajcarii.
Powierzenie pracy cudzoziemcowi bez konieczności uzyskania zezwolenia na pracę
Powierzenie cudzoziemcowi wykonywania pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez konieczności uzyskania zezwolenia na pracę jest dopuszczalne w przypadku cudzoziemców:
- prowadzących szkolenia, biorących udział w stażach zawodowych, pełniących funkcję doradczą, nadzorczą lub wymagającą szczególnych kwalifikacji i umiejętności w programach realizowanych w ramach działań Unii Europejskiej lub innych międzynarodowych programach pomocowych, także w oparciu o pożyczki zaciągnięte przez Rząd Rzeczypospolitej Polskiej;
- będących nauczycielami języków obcych, którzy wykonują pracę w przedszkolach, szkołach, placówkach, ośrodkach, zakładach kształcenia nauczycieli lub kolegiach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, lub w Ochotniczych Hufcach Pracy;
- będących członkami sił zbrojnych lub personelu cywilnego, którzy wykonują pracę w międzynarodowych strukturach wojskowych znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub będących cudzoziemcami delegowanymi do wdrażania programów zbrojeniowych realizowanych na podstawie umów, których Rzeczpospolita Polska jest stroną;
- będących stałymi korespondentami zagranicznych środków masowego przekazu, którym została przyznana, na wniosek redaktora naczelnego zagranicznej redakcji lub agencji, akredytacja ministra właściwego do spraw zagranicznych, jednak tylko w zakresie zawodowej działalności dziennikarskiej wykonywanej na rzecz tej redakcji lub agencji;
- wykonujących indywidualnie lub w zespołach usługi artystyczne trwające do 30 dni w roku kalendarzowym;
- wygłaszających, do 30 dni w roku kalendarzowym, okazjonalne wykłady, referaty lub prezentacje o szczególnej wartości naukowej lub artystycznej;
- będących sportowcami wykonującymi, do 30 dni w roku kalendarzowym, pracę dla podmiotu mającego siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku z zawodami sportowymi;
- wykonujących pracę w związku z wydarzeniami sportowymi rangi międzynarodowej, skierowanych przez odpowiednią międzynarodową organizację sportową;
- będących duchownymi, członkami zakonów lub innymi osobami, którzy wykonują pracę w związku z pełnioną funkcją religijną, w kościołach i związkach wyznaniowych oraz krajowych organizacjach międzykościelnych, których status uregulowany jest umową międzynarodową, przepisami o stosunku Państwa do kościoła lub innego związku wyznaniowego, lub które działają na podstawie wpisu do rejestru kościołów i innych związków wyznaniowych, ich osobach prawnych lub jednostkach organizacyjnych, a także którzy wykonują pracę w ramach pełnienia funkcji religijnej w innych podmiotach, na podstawie skierowania przez właściwy organ kościoła lub innego związku wyznaniowego albo jego osoby prawnej;
- będących studentami studiów stacjonarnych odbywanych w Rzeczypospolitej Polskiej lub uczestnikami stacjonarnych studiów doktoranckich odbywanych w Rzeczypospolitej Polskiej,
- będących studentami, którzy wykonują pracę w ramach staży zawodowych, do których odbywania kierują organizacje będące członkami międzynarodowych zrzeszeń studentów;
- będących studentami, którzy wykonują pracę w ramach współpracy publicznych służb zatrudnienia i ich zagranicznych partnerów, jeżeli potrzeba powierzenia cudzoziemcowi wykonywania pracy jest potwierdzona przez właściwy organ zatrudnienia;
- będących studentami szkół wyższych lub uczniami szkół zawodowych w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub państwach Europejskiego Obszaru Gospodarczego nienależących do Unii Europejskiej lub Konfederacji Szwajcarskiej, którzy wykonują pracę w ramach praktyk zawodowych przewidzianych regulaminem studiów lub programem nauczania, pod warunkiem uzyskania skierowania na taką praktykę ze szkoły wyższej lub zawodowej;
- uczestniczących w programach wymiany kulturalnej lub edukacyjnej, programach pomocy humanitarnej lub rozwojowej lub programach wakacyjnej pracy studentów, zorganizowanych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy;
- będących absolwentami polskich szkół ponadgimnazjalnych, stacjonarnych studiów wyższych lub stacjonarnych studiów doktoranckich na polskich uczelniach, w instytutach naukowych Polskiej Akademii Nauk lub instytutach badawczych działających na podstawie przepisów o instytutach badawczych;
- wykonujących pracę jako pracownicy naukowi w podmiotach, o których mowa w przepisach o instytutach badawczych;
- delegowanych przez pracodawcę zagranicznego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli zachowują oni miejsce stałego pobytu za granicą, na okres nieprzekraczający 3 miesięcy w roku kalendarzowym, w celu:
- wykonywania prac montażowych, konserwacyjnych lub naprawy, dostarczonych kompletnych technologicznie urządzeń, konstrukcji, maszyn lub innego sprzętu, jeżeli pracodawca zagraniczny jest ich producentem,
- dokonania odbioru zamówionych urządzeń, maszyn, innego sprzętu lub części, wykonanych przez przedsiębiorcę polskiego,
- przeszkolenia pracowników pracodawcy polskiego będącego odbiorcą urządzeń, konstrukcji, maszyn lub innego sprzętu, o których mowa w lit. a, w zakresie jego obsługi lub użytkowania,
- montażu i demontażu stoisk targowych, jak i opieki nad nimi, jeżeli wystawcą jest pracodawca zagraniczny, który deleguje ich w tym celu,
- wykonujących pracę na rzecz posłów do Parlamentu Europejskiego w związku z pełnioną funkcją;
- uprawnionych na zasadach określonych w aktach prawnych wydanych przez organy powołane na mocy Układu ustanawiającego stowarzyszenie między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Turcją, podpisanego w Ankarze dnia 12 września 1963 r.;
- będących obywatelami Republiki Armenii, Republiki Białorusi, Republiki Gruzji, Republiki Mołdawii, Federacji Rosyjskiej lub Ukrainy, wykonującymi pracę przez okres nieprzekraczający 6 miesięcy w ciągu kolejnych 12 miesięcy, niezależnie od liczby podmiotów powierzających im wykonywanie pracy, jeżeli przed podjęciem przez cudzoziemca pracy powiatowy urząd pracy, właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego lub siedzibę podmiotu powierzającego wykonywanie pracy, zarejestrował pisemne oświadczenie tego podmiotu o zamiarze powierzenia wykonywania pracy temu cudzoziemcowi, określające nazwę zawodu, miejsce wykonywania pracy, datę rozpoczęcia i okres wykonywania pracy, rodzaj umowy stanowiącej podstawę wykonywania pracy oraz wysokość wynagrodzenia brutto za pracę, informujące o braku możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych w oparciu o lokalny rynek pracy oraz o zapoznaniu się z przepisami związanymi z pobytem i pracą cudzoziemców, a praca ta wykonywana jest na podstawie pisemnej umowy na warunkach określonych w oświadczeniu.
Nieprawidłowości przy zatrudnianiu cudzoziemców w Polsce
Obywatele Armenii, Białorusi, Gruzji, Mołdowy, Federacji Rosyjskiej i Ukrainy – praca krótkoterminowa bez konieczności uzyskania zezwolenia
Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej, obywatele Armenii, Białorusi, Gruzji, Mołdowy, Federacji Rosyjskiej i Ukrainy są uprawnieni do podejmowania krótkoterminowej pracy w Polsce (maksymalnie do 6 miesięcy w ciągu kolejnych 12 miesięcy) bez obowiązku uzyskiwania zezwolenia na pracę. Pracodawca (osoba prawna lub osoba fizyczna) planujący zatrudnienie jest zobowiązany do złożenia oświadczenia o zamiarze powierzenia wykonywania pracy cudzoziemcowi we właściwym Urzędzie Pracy, który prowadzi rejestr oświadczeń (procedura rejestracji jest bezpłatna).
Zarejestrowane oświadczenie stanowi dla danego cudzoziemca podstawę do ubiegania się o wizę w celu świadczenia pracy w Polsce. Cudzoziemiec ubiega się o wizę (w kraju jego stałego pobytu), w polskiej placówce dyplomatyczno-konsularnej.
Sankcje dla pracodawcy za nielegalne zatrudnienie cudzoziemca
Pracodawca musi mieć na uwadze, iż nielegalne zatrudnienie cudzoziemca na terenie RP wiąże się z szeregiem konsekwencji. Zgodnie z art. 120 ust.1 ustawy o promocji zatrudnienia, kto powierza cudzoziemcowi nielegalne wykonywanie pracy podlega karze grzywny nie niższej niż 3000 zł.
Poradniki dla cudzoziemców od 2015 r. - prawa pracownicze
Źródło: biznes.gov.pl
REKLAMA
REKLAMA
- Czytaj artykuły
- Rozwiązuj testy
- Zdobądź certyfikat