Umowa o pracę - osobista i dobrowolna
REKLAMA
Przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca – do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. Z przytoczonego art. 22 § 1 kodeksu pracy wynika kilka cech stosunku pracy, najistotniejszymi z nich są osobistość świadczenia pracy oraz dobrowolność.
REKLAMA
Dobrowolność stosunku pracy przesądzona jest art. 11 k.p. Zakłada on, że bez względu na podstawę prawną tego stosunku oraz ustalenie warunków pracy i płacy zatrudnienie wymaga zgodnego oświadczenia woli obu stron (pracodawcy i pracownika). Jeśli nie ma mowy o zgodnym oświadczeniu, nie ma wtedy mowy o zawarciu stosunku pracy. Wyjątkiem od tej zasady jest sytuacja, kiedy to pracodawca nawet mimo swojej woli, musi przyjąć do pracy pracownika przywróconego na mocy wyroku sądu pracy (art. 48 i 57 k.p.).
Pracodawcy zatrudniają i zwalniają >>
Kolejną cechą stosunku pracy, z którą ściśle związana jest również cecha odpłatności (pracownik nie może zrzec się swojego wynagrodzenia na rzecz innej osoby oraz umowa o pracę nie może być nieodpłatna), jest osobiste świadczenie pracy przez pracownika na rzecz osoby go zatrudniającej. Te dwie cechy stanowią podstawę do odróżnienia umowy o pracę od umowy cywilnoprawnej.
REKLAMA
REKLAMA
- Czytaj artykuły
- Rozwiązuj testy
- Zdobądź certyfikat