Jak obliczyć ekwiwalent urlopowy dla niepełnoetatowca krok po kroku

Rozwiązaliśmy umowę o pracę z pracownikiem, który był zatrudniony w wymiarze 1/2 etatu z wynagrodzeniem 1100 zł brutto miesięcznie. Pracę wykonywał on od poniedziałku do piątku po 4 godziny dziennie, czyli jego dobowa norma czasu pracy wynosiła 8 godzin. W okresie ostatnich 3 miesięcy przed rozwiązaniem umowy o pracę wypłaciliśmy mu wynagrodzenie i dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych w łącznej wysokości 2200 zł. Jak obliczyć ekwiwalent za urlop za 1 godzinę – pyta Czytelniczka z Pruszkowa.

Autopromocja

Podstawę wymiaru ekwiwalentu za urlop, którą stanowi zarówno wynagrodzenie zasadnicze, jak i dodatkowe wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych, należy podzielić przez współczynnik obowiązujący w roku wypłaty ekwiwalentu i proporcjonalny do wymiaru etatu, w jakim był zatrudniony Państwa pracownik. Tak otrzymaną kwotę trzeba podzielić przez 8-godzinną dobową normę czasu pracy obowiązującą pracownika.

Podstawa prawna: Umowy zlecenia i inne umowy cywilnoprawne w 2017 r.

W podstawie ekwiwalentu za urlop uwzględnia się stałe oraz zmienne składniki wynagrodzenia, z wyłączeniem należności wymienionych w § 6 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop (dalej rozporządzenie urlopowe), tj. m.in.:

Autopromocja

Urlopy wypoczynkowe. Ustalanie wymiaru, udzielanie i rozliczanie

Sprawdź

• jednorazowych lub nieperiodycznych wypłat za spełnienie określonego zadania bądź za określone osiągnięcie,
• wynagrodzenia za czas gotowości do pracy oraz za czas niezawinionego przez pracownika przestoju,
• gratyfikacji (nagród) jubileuszowych,
• wynagrodzenia za czas urlopu wypoczynkowego, a także
• za czas innej usprawiedliwionej nieobecności w pracy.

Wynagrodzenie (wraz z dodatkiem) za pracę w godzinach nadliczbowych nie zostało wymienione w § 6 rozporządzenia urlopowego jako wyłączone z podstawy ekwiwalentowej. Zatem należy je wliczyć do tej podstawy w wysokości faktyczne wypłaconej w okresie uwzględnianym przy obliczaniu ekwiwalentu. Nie ma znaczenia, czy był to składnik za 1 miesiąc, czy za dłuższy okres (tak jak w przypadku obliczania wynagrodzenia urlopowego, kiedy składniki za okresy dłuższe niż miesiąc pomija się).

Rozporządzenie urlopowe określa sposób wliczania do podstawy ekwiwalentu za urlop różnych składników wynagrodzenia w zależności od ich rodzaju, tj.:

● składniki wynagrodzenia określone w stawce miesięcznej w stałej wysokości - uwzględnia się w podstawie ekwiwalentu za urlop w kwocie przysługującej w miesiącu rozwiązania umowy o pracę,

Autopromocja

Praca zdalna. Obowiązki i uprawnienia pracowników i pracodawców

Książka z plakatem w prezencie

Sprawdź

● składniki wynagrodzenia określone w zmiennej wysokości i przysługujące za okresy nie dłuższe niż 1 miesiąc - uwzględnia się w średniej wysokości wypłaconej w okresie 3 miesięcy poprzedzających miesiąc nabycia prawa do ekwiwalentu (rozwiązania umowy); jeśli pracownikowi przysługiwały składniki wynagrodzenia za okres dłuższy niż 1 miesiąc, to do podstawy wymiaru ekwiwalentu za urlop należy przyjąć średnią tych składników wypłaconych w okresie maksymalnie 12 miesięcy poprzedzających uzyskanie prawa do ekwiwalentu.

Obliczając ekwiwalent za urlop:

Krok 1. Podstawę wymiaru należy podzielić przez tzw. współczynnik ekwiwalentowy (z roku, w którym pracownik nabył prawo do ekwiwalentu za urlop), który jest uśrednioną liczbą dni pracy w danym roku kalendarzowym. W ten sposób otrzymujemy stawkę za 1 dzień niewykorzystanego urlopu.

Autopromocja

Zbiegi tytułów do ubezpieczeń społecznych

Sprawdź

Krok 2. Otrzymaną stawkę należy podzielić przez liczbę odpowiadającą dobowej normie czasu pracy obowiązującej pracownika.

Należy przypomnieć, że pracownika zatrudnionego na część etatu obowiązuje najczęściej 8-godzinna dobowa norma czasu pracy, bez względu na to, że wykonywał pracę od poniedziałku do piątku po 4 godziny na dobę. Pracownikami z inną dobową normą są np. niepełnosprawni w stopniu umiarkowanym i znacznym, dla których wynosi ona 7 godzin, albo niektórzy pracownicy medyczni z normą 7 godzin i 35 minut.

W 2017 r., czyli w roku, w którym pracownik nabył prawo do ekwiwalentu, współczynnik ekwiwalentowy dla pełnego etatu wynosi 20,83, a dla części etatu stanowi jego proporcjonalną część, tj. 10,42 (20,83 x ½).

PRZYKŁAD

Z pracownikiem rozwiązano umowę o pracę 30 kwietnia 2017 r. W tym dniu nabył on prawo do ekwiwalentu za urlop. Wynagrodzenie zatrudnionego stanowiła stawka miesięczna w wysokości 1100 zł, którą należy przyjąć do podstawy ekwiwalentowej w tej kwocie. Ponadto w okresie od stycznia do marca 2017 r. pracownikowi wypłacono wynagrodzenie i dodatek za pracę nadliczbową w łącznej wysokości 2200 zł. Ten składnik jako zmienny należy przyjąć do podstawy wymiaru ekwiwalentu w średniej wysokości, tj. 733,33 zł (2200 zł : 3). Podstawę wymiaru stanowi kwota 1833,33 zł (1100 zł + 733,33 zł), a współczynnik ekwiwalentowy, jaki należy przyjąć, wynosi 10,42. Przy założeniu, że obowiązująca pracownika dobowa norma czasu pracy wynosi 8 godzin, ekwiwalent za 1 godzinę niewykorzystanego urlopu wyniesie 21,99 zł, zgodnie z poniższym wyliczeniem:

● 1833,33 zł : 10,42 = 175,94 zł (obliczenie ekwiwalentu za 1 dzień),

● 175,94 zł : 8 godz. (dobowa norma czasu pracy pracownika) = 21,99 zł (obliczenie ekwiwalentu za 1 godzinę).

Tak obliczony ekwiwalent za 1 godzinę urlopu należy pomnożyć przez liczbę godzin niewykorzystanego przez pracownika urlopu wypoczynkowego.

Ekwiwalent za urlop staje się wymagalny w dniu rozwiązania umowy o pracę. Jeśli nie wypłacili Państwo w terminie ekwiwalentu za urlop, to przy jego wypłacie należy pracownikowi dodatkowo wypłacić odsetki za zwłokę.

Autopromocja

Zatrudnianie cudzoziemców. Procedury i rozliczenia

Sprawdź

Sprawdź serwis: Czas pracy

Podstawa prawna:

● art. 129 § 1, art. 171 § 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (j.t. Dz.U. z 2016 r. poz. 1666; ost.zm. Dz.U. z 2017 r. poz. 60),

● art. 93 ust. 1 ustawy z 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (j.t. Dz.U. z 2016 r. poz. 1638; ost.zm. Dz.U. z 2016 r. poz. 2260),

● art. 15 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (j.t. Dz.U. z 2016 r. poz. 2046; ost.zm. Dz.U. z 2016 r., poz. 1948),

● § 6-7, § 14-19 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop (Dz.U. Nr 2, poz. 14; ost.zm. Dz.U. z 2009 r. Nr 174, poz. 1353).