Wynagrodzenie kierowcy

Wynagrodzenie kierowcy rozliczane jest co do zasady tak jak wynagrodzenie wszystkich innych grup pracowniczych. Ze specyfiki wykonywanej przez kierowcę pracy wynikają jednak pewne odrębności, o których nie wolno zapominać, podejmując naliczenie wynagrodzenia.

Podróż służbowa kierowcy

Pierwsza różnica jest związana z podróżami służbowymi. Podróż służbowa oznacza wykonywanie zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy pracownika (art. 77⁵ § 1 k.p.).

Okres podróży służbowej a czas pracy pracownika>>

Z tytułu wykonywanej podróży służbowej kierowcy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z nią:

• przejazdów,

• noclegów,

• dojazdów środkami komunikacji miejscowej;

• innych udokumentowanych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb,

• diet (rozporządzenie w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju).

Ponadto z tytułu podróży służbowej kierowcy przysługuje wynagrodzenie. Jest ono jednak uzależnione od czasu wykonywania pracy w tej podróży.

Czasem pracy kierowcy w podróży służbowej jest czas wykonywania zadań pracowniczych, w tym w szczególności czas:

• prowadzenia pojazdu,

• załadowywania i rozładowywania oraz nadzoru nad załadunkiem i wyładunkiem,

• nadzoru oraz pomocy osobom wsiadającym i wysiadającym,

• czynności spedycyjnych,

• obsługi codziennej pojazdów i przyczep,

• innych prac podejmowanych w celu wykonania zadania służbowego lub zapewnienia bezpieczeństwa osób, pojazdu i rzeczy,

• niezbędnych formalności administracyjnych,

• utrzymania pojazdu w czystości (art. 6 ustawy o czasie pracy kierowców).

Ponadto do czasu pracy kierowcy w podróży służbowej zalicza się czas niewykonywania pracy pod warunkiem jednak, że przypada w harmonogramowych godzinach pracy kierowcy.

Tryb ustalania systemów i rozkładów czasu pracy>>

Przykład

Kierowca zatrudniony w transporcie drogowym w równoważnym systemie czasu pracy miał w danym dniu wyznaczoną pracę w godzinach od 8.00 do 16.00. Jak się okazało, w tym dniu został wysłany w podróż służbową, która wyglądała w następujący sposób:

• od godziny 8.00 do 9.00 kierowca prowadził pojazd,

• od godziny 9.00 do 15.00 kierowca miał czas wolny,

• od godziny 15.00 do 16. 00 kierowca prowadził pojazd w drodze powrotnej.

Z tytułu takiej podróży służbowej kierowcy przysługuje wynagrodzenie za 8 godzin pracy, w tym:

• za 2 godziny wykonywania pracy – wykonywania przewozu do i z miejsca określonego jako cel podróży służbowej,

• za 6 godzin niewykonywania pracy – czas ten przypadał bowiem w harmonogramowych godzinach pracy kierowcy.

Nieraz czas podróży służbowej będzie powodować pracę w godzinach nadliczbowych, za którą kierowcy należy się wynagrodzenie i dodatek z tego tytułu. W szczególności dotyczy to sytuacji, gdy czas jazdy lub powrotu z podróży służbowej przypada pozaharmonogramowymi godzinami pracy kierowcy ustalonymi na dany dzień.

Czy harmonogram czasu pracy powinien być uzgadniany ze związkami zawodowymi>>

Przykład

Kierowca zatrudniony w równoważnym systemie czasu pracy miał w danym dniu wyznaczoną pracę w godzinach od 8.00 do 16.00. Jednak w tym dniu został wysłany w podróż służbową, która trwała od godziny 6.00 do 19.00 i wyglądała w sposób następujący:

• od godziny 6.00 do 8.00 kierowca wiózł swojego szefa z Warszawy do Łodzi,

• od godziny 8.00 do 17.00 kierowca miał czas wolny,

• od godziny 17.00 do 19. 00 kierowca wiózł swojego szefa z Łodzi do Warszawy.

Do czasu pracy kierowcy w takiej podróży służbowej należy zaliczyć przede wszystkim 4 godziny prowadzenia pojazdu (od godziny 6.00 do 8.00 oraz od 17.00 do 19.00). Ponadto czasem pracy jest również czas niewykonywania pracy w godzinach od 8.00 do 16.00 – te godziny przypadały bowiem w harmonogramowych godzinach pracy. Jedna godzina niewykonywania pracy – od 16.00 do 17.00 nie jest czasem pracy – przypadała bowiem pozaharmonogramowymi godzinami pracy ustalonymi na ten dzień. Do czasu pracy w takiej podróży należy zatem zaliczyć 12 godzin, a co za tym idzie, należy wypłacić wynagrodzenie za „normalny” czas pracy oraz wynagrodzenie i dodatek w wysokości 50% z tytułu czterech godzin nadliczbowych.

Przerwy w pracy i w prowadzeniu pojazdu

Cechą charakterystyczną w przypadku pracowników zatrudnionych na stanowisku kierowcy jest wynagrodzenie za czas dodatkowej przerwy w pracy lub prowadzeniu pojazdu. Oprócz 15-minutowej, zaliczanej do czasu pracy przerwy w pracy przysługującej kierowcy, którego czas pracy w danej dobie obejmuje nie mniej niż 6 godzin, ma on prawo do dodatkowych przerw wynikających ze specyfiki wykonywanego przez niego zawodu.

Po 6 kolejnych godzinach pracy kierowcy przysługuje przerwa przeznaczona na odpoczynek w wymiarze:

Autopromocja

Zatrudnianie cudzoziemców. Procedury i rozliczenia

Sprawdź

• nie krótszym niż 30 minut, w przypadku gdy liczba godzin pracy nie przekracza 9 godzin,

• nie krótszym niż 45 minut, w przypadku gdy liczba godzin pracy wynosi więcej niż 9 godzin.

Czy czas pracy pracownika mobilnego obejmuje czas podróży oraz przerwy występujące w jej trakcie>>

Przerwa taka może być dzielona na okresy krótsze, trwające co najmniej 15 minut każdy, wykorzystywane w trakcie 6-godzinnego czasu pracy lub bezpośrednio po tym okresie. W przeciwieństwie do przerwy 15-minutowej przerwy 30- i 45-minutowa zaliczane są do czasu dyżuru, nie zaś do czasu pracy. Czas tych przerw ulega jednak każdorazowo skróceniu o 15-minutową przerwę w pracy, jeśli kierowcy w danej dobie przysługują obie z tych przerw, co ma znaczenie, jeśli chodzi o ustalenie wynagrodzenia za te przerwy (art. 6 ust. 3 i art. 13 ustawy o czasie pracy kierowców).

Przerwa 15-minutowa jako przerwa zaliczana do czasu pracy wynagradzana jest jak „zwykła” praca. Przerwy 30- i 45-minutowa wynagradzane są w sposób określony w przepisach wewnątrzzakładowych. To pracodawca np. w regulaminie pracy powinien określić stawkę przysługującą za czas przerwy – nie może być ona jednak niższa od połowy godzinowej stawki wynagrodzenia zasadniczego, a jeśli taki składnik wynagrodzenia nie został ustalony – nie może być niższa od 30% wynagrodzenia ustalanego na zasadach obowiązujących przy ustalaniu wynagrodzenia urlopowego (art. 9 ust. 6 ustawy o czasie pracy kierowców).

Podstawa prawna:

• art. 77⁵ § 1 Kodeksu pracy,

• art. 6, 13, art. 9 ust. 6 ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (DzU nr 92, poz. 879 ze zm.),

• rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (DzU nr 236, poz. 1990 ze zm.).