Praca przy narażeniu na promieniowanie jonizujące (art. 223)

Zgodnie z art. 223 § 1 pracodawca jest zobowiązany chronić pracowników przed promieniowaniem jonizującym, pochodzącym zarówno ze źródeł sztucznych, jak i naturalnych, występujących w środowisku pracy. Naturalne źródła promieniowania jonizującego występują w przyrodzie w warunkach naturalnych, np.: w glebie czy żywności, a sztuczne źródła promieniowania to np. izotopy promieniotwórcze, niewystępujące w przyrodzie w warunkach naturalnych czy aparaty rentgenowskie.

Autopromocja

Zobacz: Praca w warunkach narażenia na działanie substancji szkodliwych (art. 222)

Ochrona pracownika przed takim promieniowaniem polega na określeniu dawki granicznej, której nie można przekroczyć. Dawki te są różne dla poszczególnych grup osób. Szczegółowo te kwestie określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 stycznia 2005 r. w sprawie dawek granicznych promieniowania jonizującego. Określa ono oprócz dawek granicznych promieniowania jonizującego m.in. wskaźniki pozwalające na wyznaczenie tych dawek stosowane przy ocenie narażenia oraz sposób i częstotliwość dokonywania oceny narażenia pracowników i ogółu ludności, uwzględniając - przy ustaleniu dawek granicznych dla pracowników - dawki dla praktykantów, studentów, kobiet w ciąży i kobiet karmiących piersią.

Zobacz serwis: Układy zbiorowe pracy

Autopromocja

Wypadki przy pracy. Procedury i świadczenia

Sprawdź

Podstawa prawna: Art. 223 Kodeksu pracy, rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 stycznia 2005 r. w sprawie dawek granicznych promieniowania jonizującego.

Autopromocja

Zbiegi tytułów do ubezpieczeń społecznych

Sprawdź