Potwierdzenie wynagrodzenia byłej pracownicy

Jeśli zachowała się u Państwa dokumentacja osobowa pracownicy przechodzącej na emeryturę, zaświadczenie ZUS Rp-7 może być wystawione na podstawie tej dokumentacji, z uwzględnieniem pewnych ograniczeń we wliczaniu „ruchomych” składników wynagrodzenia (o czym w uzasadnieniu). Pracownica może też udowodnić swoje wynagrodzenia na podstawie wpisów w legitymacji ubezpieczeniowej.

UZASADNIENIE

ZUS ustala podstawę wymiaru (i tym samym wysokość) emerytury uwzględniając zarobki uzyskane przez pracownika w określonych latach kariery zawodowej (w 10 kolejnych latach wybranych z ostatniego 20-lecia lub w 20 dowolnie wybranych latach z całego okresu ubezpieczenia). Wysokość tych wynagrodzeń wymaga odpowiedniego potwierdzenia, gdyż ZUS – poza pewnymi wyjątkami – nie ma informacji w tym zakresie. W związku z tym, osoba ubiegająca się o emeryturę powinna dołączyć do wniosku o przyznanie tego świadczenia dokumenty potwierdzające wysokość wynagrodzenia uzyskanego w poszczególnych latach wskazanych do ustalenia podstawy wymiaru emerytury.

Podstawowym dokumentem potwierdzającym wysokość osiągniętych przez pracownika zarobków jest zaświadczenie zakładu pracy wystawione według wzoru ustalonego przez ZUS, tj. na formularzu ZUS Rp-7. W dokumencie tym pracodawca potwierdza przede wszystkim dane dotyczące okresu, za jaki został wypłacony przychód, a także wysokość tego przychodu w rozbiciu na poszczególne lata oraz składniki wynagrodzenia.

Pracodawca powinien sporządzić zaświadczenie ZUS Rp-7 na podstawie dokumentacji płacowej pracownika (np. list płac, kart zbiorczych płac). Może się jednak zdarzyć, że nie ma takiej dokumentacji, gdyż np. pracodawca zniszczył ją w czasie, gdy nie miał ustawowego obowiązku długoletniego jej przechowywania. W takim przypadku może wystawić zaświadczenie ZUS Rp-7 na podstawie dokumentacji osobowej pracownika (np. umowy o pracę, pism o powołaniu, mianowaniu lub innych pism określających wynagrodzenie danej osoby). Jednak zazwyczaj takie dokumenty wskazują jedynie, że pracownikowi przysługuje wynagrodzenie w określonej wysokości (bez konieczności spełnienia żadnych dodatkowych warunków) oraz ewentualnie stałe dodatki w odpowiednich kwotach.

Potwierdzając wysokość zarobków na podstawie dokumentacji osobowej pracodawca powinien więc uwzględnić tylko takie składniki wynagrodzenia, które przysługiwały bezwarunkowo w czasie trwania stosunku pracy. Inne składniki wynagrodzenia (premie, nagrody, dodatki) wymienione w tego rodzaju dokumentacji są na ogół składnikami ruchomymi i nie ma pewności, czy zostały pracownikowi wypłacone. Pracodawca powinien uwzględnić te składniki w wystawianym zaświadczeniu jedynie wówczas, gdy na podstawie zachowanej dokumentacji można jednoznacznie stwierdzić, że:

• zostały faktycznie wypłacone w określonej wysokości oraz
• została od nich odprowadzona składka na ubezpieczenie społeczne.

Jeśli posiadana dokumentacja osobowa nie wskazuje jednoznacznie, że pracodawca wypłacił określony „ruchomy” składnik wynagrodzenia, nie powinien uwzględniać go w wystawianym zaświadczeniu.