Czy koszty badań pracownika wliczać do podstawy wymiaru składek

RADA
Wartość tych badań nie stanowi dla pracownika przychodu, a tym samym podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia pracowników.

UZASADNIENIE
Skierowanie pracowników na badania wstępne i okresowe należy do obowiązków pracodawcy, których celem jest przestrzeganie zasad bezpieczeństwa i higieny pracy. Badania te obciążają koszty działalności prowadzonej przez pracodawcę.

Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracownika stanowi przychód w takim rozumieniu tego pojęcia, jakie nadają mu przepisy podatkowe. Za przychody z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę uważa się wszelkie wypłaty pieniężne, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, inne nieodpłatne lub częściowo odpłatne świadczenia.

Istotą przychodu jest więc uzyskanie jakiegokolwiek przysporzenia po stronie pracownika. Nie prowadzi do tego sfinansowanie badań lekarskich, do których przeprowadzenia, na własny koszt, jest zobowiązany pracodawca. Dotyczy to również wszystkich innych kosztów, jakie ma obowiązek ponieść pracodawca za pracownika, których nie można uznać za przysporzenie dla pracownika.

Wobec tego wartość przeprowadzonych badań wstępnych i okresowych nie stanowi dla pracowników przychodów, co oznacza, że nie należy jej brać pod uwagę przy ustalaniu podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Ustalając podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne stosuje się zasady ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Dlatego koszt badań, którym został poddany pracownik, pokryty przez pracodawcę, nie stanowi podstawy wymiaru również składki na ubezpieczenie zdrowotne.


Podstawa prawna:
- art. 229 § 6 Kodeksu pracy,
- art. 4 pkt 9, art. 18 ust. 1 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (DzU z 2007 r. nr 11, poz. 74),
- art. 12 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (DzU z 2000 r. nr 14, poz. 176 ze zm.).

Orzecznictwo uzupełniające:Jeżeli prokurator poniesie - za zatrudniającą go prokuraturę - wydatki związane z przejazdem do pracy, które następnie zostaną mu zwrócone, to tego rodzaju przychody pieniężne nie mogą być uznane za przychody ze stosunku służbowego prokuratora w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie powodują one bowiem przysporzenia majątkowego po stronie prokuratora, a ponadto nie mieszczą się w pojęciu świadczeń pieniężnych „ponoszonych za pracownika” oraz „innych nieodpłatnych świadczeń”, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 3 ustawy. (Wyrok sądu administracyjnego z 21 grudnia 2004 r., III SA/Wa 569/04)