System emerytalny - system zdefiniowanej składki

Formuła zdefiniowanej składki zachęca do dłuższego pozostawania na rynku pracy, ponieważ odłożenie decyzji o przejściu na emeryturę pozwala na znaczące podniesienie świadczenia. Dlaczego? Emerytura w nowym systemie obliczana jest na podstawie ilorazu sumy zwaloryzowanych składek (oraz – dla osób, które rozpoczęły pracę przed 1999 r. – kapitału początkowego) i średniego dalszego trwania życia w momencie przejścia na emeryturę podawanego corocznie w – wspólnych dla kobiet i mężczyzn – tablicach trwania życia.

Zobacz także: Emerytury i renty od 1 marca 2014 r.

Składka emerytalna ustalona jest w jednakowej dla wszystkich ubezpieczonych wysokości, stanowiącej 19,52% podstawy wymiaru składki, czyli naszego wynagrodzenia brutto. Podstawa wymiaru może się dla różnych grup ubezpieczonych różnić. Dla pracowników i osób wykonujących umowę-zlecenie podstawę wymiaru składek stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Comiesięczna wysokość składki zależy tym samym od wielkości przychodu. Przedsiębiorcy i osoby samozatrudnione płacą także 19,52%, ale minimalną podstawą wymiaru jest 60% średniego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej.

I filar jest publiczny, obowiązkowy, o zdefiniowanej składce, repartycyjny. Składka trafiająca do tego filaru zapisywana jest na indywidualnym koncie ubezpieczonego, a wpływy ze składek finansują obecnie wypłacane emerytury. W ten sposób I filar nowego systemu emerytalnego wiąże indywidualny wkład pracy z przyszłymi świadczeniami, zachowując jednocześnie zasady umowy międzypokoleniowej i solidaryzmu społecznego. Zapisy na indywidualnych kontach w I filarze są waloryzowane wskaźnikiem wynikającym z tempa rozwoju gospodarczego (ale nie mniejszym niż wskaźnik inflacji). Wskaźnik waloryzacji w I filarze w ZUS w okresie 2000-2012 ukształtował się na poziomie ok. 6,8%.

Polecamy również: O ile wzrosły emerytury i renty od 1 marca 2014 r.

II filar jest także publiczny, ponieważ powstał na skutek podziału obowiązkowej składki, która do roku 1999 w całości przeznaczona była na wypłatę bieżących emerytur. Część składki trafiająca do II filara jest zapisywana na indywidualnym koncie w OFE i inwestowana na rynku finansowym. W II filarze nie ma ustalonego z góry wskaźnika waloryzacji. Kapitał jest powiększany o zyski z inwestycji lub pomniejszany o poniesione straty. Uwzględniając rzeczywiste opłaty od składek, średnia stopa zwrotu w OFE wyniosła w latach 2000-2012 6,6% i charakteryzowała się (z natury) większą zmiennością niż wskaźnik waloryzacji w I filarze w ZUS.

III filar – prywatny i dobrowolny – daje możliwość dobrowolnego ubezpieczenia emerytalnego i miał być sygnałem dla ubezpieczonych, że zmniejsza się rola państwa w regulacji systemu emerytalnego, a na wysokość przyszłej emerytury będą miały wpływ także prywatne oszczędności odprowadzane dobrowolnie na Pracownicze Programy Emerytalne (PPE) i Indywidualne Konto Emerytalne (IKE), a od 2011 roku także na Indywidualne Konto Zabezpieczenia Emerytalnego (IKZE).

Zadaj pytanie na: Forum Kadry

Źródło: emerytura.gov.pl