Dodatki do emerytur i rent

Dodatki do rent i emerytur

Ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych Dz. U. 2009 r. Nr 153 poz. 1227 ze zm.) wyróżnia tylko dwa dodatki do emerytur i rent: dodatek pielęgnacyjny i dodatek dla sieroty zupełnej.

Autopromocja

Zbiegi tytułów do ubezpieczeń społecznych

Sprawdź

Autopromocja

Zadaj pytanie na: Forum Kadry

Dodatek pielęgnacyjny

Dodatek pielęgnacyjny jest świadczeniem przysługującym osobie, która została uznana za całkowicie niezdolną do pracy oraz samodzielnej egzystencji albo ukończyła 75 lat. Należy w tym miejscu wyjaśnić, iż warunkiem nabycia prawa do dodatku jest uznanie danej osoby za całkowicie niezdolną do pracy i do samodzielnej egzystencji. Oznacza to, że nie otrzyma dodatku emeryt uznany za niezdolnego do samodzielnej egzystencji bez jednoczesnego stwierdzenia całkowitej niezdolności do pracy. Konieczne jest więc spełnienie dwóch warunków.

Osoby uprawnione do emerytury lub renty przebywające w zakładzie opiekuńczo-leczniczym lub w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym nie otrzymają dodatku, chyba że przebywają one poza tą placówką przez okres dłuższy niż 2 tygodnie w miesiącu. Obecnie dodatek pielęgnacyjny wynosi 203,50 zł miesięcznie.

Autopromocja

Podstawa wymiaru składek ZUS. Praktycznie rozliczenia

Sprawdź

Zobacz serwis: Emerytury i renty

Dodatek dla sieroty zupełnej

Osoba uprawniona do renty rodzinnej, w przypadku gdy jest sierotą zupełną otrzyma dodatek w wysokości 328,50 zł miesięcznie. Chodzi tutaj o osoby, których oboje rodzice naturalni nie żyją. Sąd Apelacyjny w Katowicach (wyrok z dnia 19.11.2009 r., III AUa 1829/2009, LexPolonica nr 2377337) uznał, że w przypadku, gdy ojciec naturalny nie jest znany (np. nie jest ustalone ojcostwo), śmierć matki może być uznana za powodującą sieroctwo zupełne, jednakże nie można tej oceny rozciągać na sytuację, gdy ojciec nie utrzymuje kontaktów z dzieckiem.

Zobacz: Emerytury częściowe

Inne dodatki

Oprócz tych wskazanych powyżej dodatków wyróżniamy również:

Autopromocja

Zbiegi tytułów do ubezpieczeń społecznych

Sprawdź

1. dodatek pielęgnacyjny za tajne nauczanie – przysługuje osobom, które w czasie okupacji prowadziły tajne nauczanie lub przed dniem 1 września 1939 r. nauczały w języku polskim w szkołach polskich na terenie III Rzeszy Niemieckiej oraz byłego Wolnego Miasta Gdańska - 203,50 miesięcznie;
2. dodatek pielęgnacyjny dla inwalidy wojennego całkowicie niezdolnego do pracy i samodzielnej egzystencji - 305,25 zł miesięcznie;
3. dodatek kombatancki, świadczenie w wysokości dodatku kombatanckiego – przysługuje kombatantom i innym osobom będącym ofiarami represji wojennych i okresu powojennego - 203,50 zł miesięcznie;
4. dodatek kompensacyjny - 30,53 zł miesięcznie;
5. świadczenie pieniężne dla żołnierzy zastępczej służby wojskowej przymusowo zatrudnianych w kopalniach węgla, kamieniołomach, zakładach wydobywania rud uranu i batalionach budowlanych - w zależności od liczby pełnych miesięcy trwania pracy - od 10,20 zł do 203,50 zł miesięcznie;
6. świadczenie pieniężne przysługujące osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i ZSRR - w zależności od liczby pełnych miesięcy trwania pracy - od 10,20 zł do 203,50 zł miesięcznie;
7. świadczenie pieniężne przysługujące cywilnym niewidomym ofiarom działań wojennych - przysługuje osobom, które stały się całkowicie niezdolne do pracy, ponieważ straciły wzrok w wyniku działań wojennych w okresie wojny 1939-1945 lub też wskutek eksplozji niewypałów lub niewybuchów pozostałych po wojnie 1939-1945 na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - 698,17 zł miesięcznie.

Zobacz: Ustawowe minimum wskaźnika waloryzacji emerytur i rent w 2014 roku

Prawo do dodatku a stan zdrowia

W sytuacji, gdy przyznanie dodatku uzależnione jest od stanu zdrowia emeryta lub rencisty, powinien on złożyć w Oddziale ZUS, w którym pobiera emeryturę lub rentę, stosowny wniosek na formularzu ZUS Z-1 oraz zaświadczenie o stanie zdrowia na formularzu N-9. Po złożeniu tych dokumentów ZUS wszczyna postępowanie i kieruje sprawę do lekarza orzecznika, który dokonuje oceny stanu zdrowia w formie orzeczenia. W oparciu o powyższe orzeczenie organ rentowy wydaje decyzję odnoście przyznania dodatku.