Czy można zwolnić pracownika, który mimo choroby wykonywał pracę

Wątpliwości te zostały rozstrzygnięte ostatecznie przez Sąd Najwyższy w uchwale pełnego składu Izby Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z 11 marca 1993 r. (I PZP 68/92, OSNC 1993, z. 9, poz. 140). Sąd Najwyższy zauważył, iż art. 41 k.p. zakazuje dokonywania wypowiedzenia umowy o pracę w czasie nieobecności pracownika w pracy, a nie w czasie istnienia przyczyny usprawiedliwiającej tę nieobecność.

Niezdolność do pracy z powodu choroby jest przyczyną usprawiedliwiającą nieobecność pracownika w pracy, sama jednak niezdolność do pracy nie zastępuje i nie przesądza o nieobecności w pracy.

W ocenie Sądu Najwyższego, jeżeli w dniu dokonania przez pracodawcę wypowiedzenia umowy o pracę pracownik jest obecny w pracy i wykonuje swoje obowiązki wynikające z umowy pracę, to nie korzysta on z ochrony przewidzianej w art. 41 k.p., a wypowiedzenie umowy o pracę dokonane przez pracodawcę w czasie obecności pracownika w pracy jest w pełni skuteczne.

Sama zatem choroba pracownika, powodująca jego niezdolność do świadczenia pracy, nie przesądza o braku możliwości wypowiedzenia takiemu pracownikowi umowy o pracę, albowiem przesłanką przewidzianego w art. 41 k.p. zakazu wypowiedzenia umowy o pracę jest nie tyle choroba pracownika, ile sam fakt nieobecności pracownika w pracy z powodu choroby.

Ochrona przed wypowiedzeniem, przewidziana w art. 41 k.p., rozpoczyna się z chwilą powstania przesłanki zakazu wypowiedzenia, czyli nieobecności pracownika w pracy z powodu choroby, która czyni go niezdolnym do pracy lub zaprzestania świadczenia pracy z tej samej przyczyny, kończy się natomiast z upływem okresów określonych w art. 53 k.p., uprawniających pracodawcę do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia.

Arkadiusz Sobczyk

radca prawny, Kancelaria Prawna Sobczyk i Współpracownicy w Krakowie