Terminy zawite w niemieckim prawie pracy

Odnośnie terminów prekluzyjnych § 15 BRTV-Bau zawiera następującą regulację:

1. Wszystkie obustronne roszczenia wynikające ze stosunku pracy albo stojące w związku ze stosunkiem pracy przepadają, jeżeli nie będą podniesione w formie pisemnej drugiej stronie stosunku pracy w terminie dwóch miesięcy od dnia wymagalności.
2. Jeżeli strona przeciwna odrzuci podniesione roszczenie albo nie odpowie na nie w ciągu dwóch tygodni, to roszenie przepada, jeżeli w terminie dwóch miesięcy - od chwili odrzucenia albo dwutygodniowego braku odpowiedzi nie zostanie wszczęte postępowanie sądowe.

Powyższe terminy nie obowiązują w przypadku prowadzenia przez pracownika sporu z pracodawcą przed sądem pracy na podstawie ustawy o ochronie przed wypowiedzeniem.

Pracownik wnosi pozew do sądu pracy o uznanie wypowiedzenia za nieważne z prawem.

Proces ten może trwać bardzo długo, w szczególności jeżeli wniesione jest odwołanie i potem rewizja do Związkowego Sądu Pracy.

Roszczenia o wynagrodzenie pracownika zależą od wyniku procesu. Jeżeli pracownik wygra proces, zaległe roszczenia o wynagrodzenie za czas procesu muszą zostać podniesione w ciągu dwóch miesięcy od momentu prawomocnego zakończenia procesu pod rygorem przepadnięcia.

Nie wszystkie roszczenia pracownika czy pracodawcy wygasają po upływie terminu zawitego i to niezależnie od tego, czy jest on uregulowany w umowie o pracę, czy w zbiorowym układzie pracy.

Terminów zawitych nie stosuje się do roszczeń wynikających z odpowiedzialności umyślnej i rażącego niedbalstwa albo do odpowiedzialności za szkody wynikające z naruszenia życia, ciała lub zdrowia.

10 dni opieki nad członkami rodziny w Niemczech