Zasady zaliczania stażu pracy w Unii Europejskiej

W przypadkach, w których przy ustalaniu prawa do dodatku stażowego uwzględnia się inne zakończone okresy zatrudnienia, do stażu pracy należy zaliczyć pracę wykonywaną przez obywatela polskiego lub cudzoziemca na terenie państwa będącego członkiem Unii Europejskiej, państwa EOG (nienależącego do Unii) oraz państwa niebędącego członkiem EOG, ale korzystającego ze swobody przepływu pracowników. Jednocześnie nie każdy okres świadczenia pracy zostanie zaliczony do uprawnień w naszym kraju. Przepisy regulujące kwestie wypłacania dodatków stażowych odnoszą się do zakończonych okresów zatrudnienia w ramach stosunku pracy. Nie podlegają zatem wliczeniu okresy świadczenia pracy w ramach samozatrudnienia, okresy prowadzenia działalności gospodarczej oraz świadczenie usług na podstawie umów cywilnoprawnych (umowy zlecenia czy umowy o dzieło). W konsekwencji osobie, która świadczyła pracę za granicą w kraju, o którym mowa wyżej, lecz na innej podstawie niż stosunek pracy, do dodatku stażowego nie zostanie zaliczony przepracowany tam okres. Podobnie jak nie zostaną zaliczone okresy świadczenia pracy na innej podstawie niż stosunek pracy, realizowane na terenie naszego kraju.

Powyższe zasady nie będą jednak dotyczyły tych pracodawców, którzy, mając swobodę kształtowania zasad wypłaty takiego dodatku, ustalą zaliczanie do okresu wymaganego do dodatku stażowego również pozostałych okresów świadczenia pracy, nieopierających się na stosunku pracy.

Roszczenia ze stosunku pracy ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne (art. 291 § 1 k.p.).

Podstawa prawna:

• art. 86 ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (DzU z 2008 r. nr 99, poz. 1001 ze zm.).