Wynagrodzenia jawne czy poufne

Wynagrodzenia indywidualne to jednak rzecz święta. Nawet jeśli do działu ds. HR dzwoni rodzina menedżera i pyta o aktualną wysokość jego zarobków, nie możemy jej podać. Z jednej strony mamy ochronę dóbr osobistych, a z drugiej prywatne sprawy rodzinne.

Uważam, że np. przepis nakazujący ujawnianie zarobków zarządów spółek giełdowych może być niebezpieczny, w pewnych sytuacjach czyniąc z tych osób cel dla przestępców.

Wysokie wynagrodzenie jest w Polsce przedmiotem zawiści i ujawnianie zarobków budzi niezdrowe emocje. Dlatego za szkodliwe uważam inicjatywy gazetowe typu „Polska lista płac”. Nie można się z niej dowiedzieć, za jaką pracę, odpowiedzialność, efekty ludzie dostają swoje wynagrodzenia, ale ich wysokość już budzi olbrzymie, częstokroć chore emocje. Takie porównywanie się z wyrwanymi z kontekstu danymi prowadzi do frustracji.

Jedyne, co w tym kontekście powinno interesować pracownika, to odpowiedź na pytanie, czy on jest godziwie wynagradzany, ekwiwalentnie do tego, co oferuje firmie, a nie to, ile zarabia jakiś jego kolega czy przełożony.

Wynagrodzenie za pracę, jak za każdy inny towar, jest okryte tajemnicą handlową. To nie supermarket, gdzie ceny mamy na półce z towarem. Gdyby firma ujawniła zarobki, to tak, jakby zapraszała konkurencję do negocjacji ze swoimi menedżerami i pracownikami. Zasada, że wolny rynek polega na jawności cen ma więc tu ograniczone zastosowanie. To jak z sytuacją przetargu: oferenci nie wiedzą, ile proponuje konkurencja. Pełna jawność byłaby może dobra w warunkach gospodarki centralnie sterowanej, a nie w sytuacji, gdy mamy prawo do negocjowania warunków zatrudnienia.

Osoby pracujące w niektórych krajach za granicą chwalą tamtejszych pracodawców, że już w ogłoszeniach o pracę podają stawki, za które skłonni są zatrudniać na dane stanowisko. Pamiętajmy jednak, że są to rynki dużo bardziej ustabilizowane. Poza tym jest to zazwyczaj nadal jedynie „cena wywoławcza” i pracodawca nie podaje, na jakiej stawce negocjacje mogą się skończyć.

Sławomir Miłow

dyrektor generalny Provalliance Poland (sieć salonów fryzjerskich Jean Louis David)

Zasady wynagradzania i relacji w firmie zawsze powinny być transparentne i cele osiągalne. W każdym innym przypadku zarówno atmosfera będzie narażona na łatwe załamanie (nawet przy najlepszym marketingu wewnętrznym), jak i cel długoterminowy niemożliwy do osiągnięcia. Czy jednak ujawnienie indywidualnych wynagrodzeń wszystkich pracowników (z zarządem włącznie) mogłoby poprawić czy raczej pogorszyłoby atmosferę w firmie? Myślę, że nie ma tu uniwersalnej reguły.