ZUS nie może kwestionować wysokości składki na ubezpieczenie chorobowe

Marta K. od 1 października 2003 r. była właścicielką Gabinetu Kosmetycznego V. i z tego tytułu była zgłoszona do ubezpieczeń społecznych. Odprowadzała składki od minimalnej podstawy wymiaru składek dla osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą. Dodatkowo, od sierpnia 2004 r. była zatrudniona w różnych zakładach opieki zdrowotnej jako lekarz dentysta (dyplom uzyskała w 2004 r.). 

Kalkulator składek ZUS >>

Działalność gospodarczą prowadziła do jesieni 2005 r. Potem z niej zrezygnowała. Gdy w październiku 2006 r. straciła pracę w centrum stomatologicznym, ponownie zarejestrowała działalność pozarolniczą (tym razem zawodową – jako lekarz) i zgłosiła się do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych: emerytalnego, rentowych i wypadkowego, a także do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego. Jednocześnie zadeklarowała podstawę wymiaru składek na te ubezpieczenia w kwocie 6000 zł. W miesiącu ponownego rozpoczęcia działalności pozarolniczej była już w zaawansowanej ciąży. W związku z ciążą przebywała na zwolnieniu lekarskim od grudnia 2006 r. do stycznia 2007 r., kiedy urodziła dziecko. Następnie do maja 2007 r. pobierała zasiłek macierzyński.

Nowe zasady ustalania składki wypadkowej >>

Gdy po zakończeniu okresu pobierania zasiłku macierzyńskiego wróciła do prowadzenia działalności zawodowej, radykalnie obniżyła podstawę wymiaru składek – do ówczesnego ustawowego minimum (np. za okres od czerwca do października 2007 r. podstawa wymiaru składek Marty K. wahała się między 1586 a 1770 zł). W okresie prowadzenia działalności pozarolniczej w okresie od 16 października do 30 grudnia 2006 r. ubezpieczona uzyskała przychód w wysokości 14 260 zł, ale koszty jego uzyskania wyniosły ponad 19 730 zł, z czego wynikała strata w kwocie przekraczającej 5100 zł.

Takie działanie spowodowało, że ZUS przeprowadził postępowanie kontrolne i w efekcie zarzucił Marcie K. spowodowanie „rażącej różnicy” między wysokością odprowadzonych składek na ubezpieczenia społeczne a wysokością ewentualnych świadczeń wypłacanych przez ZUS. Różnica ta – zdaniem ZUS – była sprzeczna z zasadą równego traktowania ubezpieczonych, a ujawnione dysproporcje powstały przez świadome działania ubezpieczonej zmierzające do uzyskania jak najwyższych świadczeń z ubezpieczenia. W efekcie ZUS stwierdził nienależność części wypłaconego świadczenia i nakazał jego zwrot.