Co pracownikowi przysługuje z tytułu zagranicznej podróży służbowej

Czas podróży służbowej nie jest zaliczany do czasu pracy. Zgodnie z obowiązującą definicją czasem pracy jest czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w miejscu pracy lub w innym miejscu wskazanym przez pracodawcę. Pozostawanie w dyspozycji pracodawcy zaś oznacza gotowość do wykonywania obowiązków pracowniczych wynikających z umowy o pracę, a co za tym idzie – do wykonywania pracy. Od tej zasady istnieją jednak pewne wyjątki. Czas podróży służbowej jest zaliczany do czasu pracy o tyle, o ile pracownik podczas tej podróży świadczył pracę i w takim zakresie, w jakim ta praca była wykonywana.

Autopromocja

Poza czasem wykonywania pracy w podróży służbowej do czasu pracy jest wliczany również czas niewykonywania pracy (czas przejazdów, oczekiwania na podjęcie pracy lub korzystania z czasu wolnego itp.), ale tylko w takim zakresie, w jakim pokrywał się on z harmonogramowymi godzinami pracy ustalonymi dla pracownika na ten dzień. W tej kwestii wypowiedział się również Sąd Najwyższy w wyroku z 23 czerwca 2005 r., w którym stwierdził, że: „Czas dojazdu i powrotu z miejscowości stanowiącej cel pracowniczej podróży służbowej oraz czas pobytu w tej miejscowości nie są pozostawaniem do dyspozycji pracodawcy w miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy (art. 128 § 1 k.p.), lecz w zakresie przypadającym na godziny normalnego rozkładu czasu pracy podlegają wliczeniu do jego normy (nie mogą być od niej odliczone), natomiast w zakresie wykraczającym poza rozkładowy czas pracy mają w sferze regulacji czasu pracy i prawa do wynagrodzenia doniosłość o tyle, o ile uszczuplają limit gwarantowanego pracownikowi czasu odpoczynku”.

Więcej na ten temat znajdziesz w płatnej części serwisu w artykule: Jak rozliczać zagraniczną podróż służbową