Jak rozliczyć podatek i składki od upominków z okazji Dnia Kobiet

Wszelkie świadczenia pieniężne bądź niepieniężne, nieodpłatne lub częściowo odpłatne, pochodzące od pracodawcy, co do zasady, stanowią dla pracownika przychód ze stosunku pracy. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 30 września 2008 r., nr IPPB1/415–855/08–2/AM, uznał, że: (...) „za nieodpłatne świadczenia uznaje się zdarzenia gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”.

Upominki a podatek

Rozstrzygając kwestię dotyczącą przekazania pracownicom upominków z okazji Dnia Kobiet w kontekście przychodu ze stosunku pracy, należy posłużyć się powyższym wyjaśnieniem organów podatkowych. Decydujące znaczenie ma zatem rodzaj podarunku, którym mogą być w tym przypadku zarówno kwiaty, czekoladki, bony towarowe, kupony na wizytę w salonie kosmetycznym, jak i zaproszenie na przyjęcie z tej okazji.

W pierwszej kolejności należy jednak ustalić, co może być potraktowane jak przychód, a co nim nie jest. Przychodu nie stanowią kwiaty, ze względu na ich wyłącznie symboliczne znaczenie. Ponadto przekazanie pracownicy bukietu kwiatów nie ma charakteru przekazania towarów o konkretnej wartości użytkowej. Nie można też przyjąć, że jest to przychód będący nieodpłatnym świadczeniem, podobnie jak np. czekoladki czy bombonierki, o których nie można powiedzieć, że stanowią przysporzenie majątkowe.

W przypadku natomiast przekazania pracownicom np. karnetów do gabinetu odnowy biologicznej, bonów towarowych czy biletów do teatru, takie prezenty należy traktować jak świadczenia okolicznościowe (podobnie jak świadczenia przyznawane np. z okazji świąt czy Dnia Dziecka) i zakwalifikować do przychodów ze stosunku pracy. Oznacza to, co do zasady, że powstał obowiązek podatkowy.

Odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania wszystkich dochodów podatnika są zwolnienia przedmiotowe. W przypadku świadczeń okolicznościowych nie przewidziano jednak żadnych zwolnień. Jedynym, które ewentualnie mogłoby mieć zastosowanie, jest zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten stanowi, że zwolniona z podatku jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Więcej na ten temat znajdziesz w płatnej części serwisu w artykule: Upominki z okazji Dnia Kobiet - podatek i składki ZUS

Podstawa prawna:

• art. 9 ust. 1, art. 11 ust. 1, ust. 2a, art. 12 ust. 1–3, art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.),
• art. 8 ust. 1–2 ustawy z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz.U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 ze zm.).