Kształcenie pracowników - obowiązki pracodawcy

Poprzednie przepisy dotyczące szkoleń różnicowały sytuację uczących się pracowników w zależności od tego, czy pracodawca skierował ich do odbycia nauki, czy podjęli ją z własnej inicjatywy. Wraz ze zmianą regulacji przyjęto jednak zasadę, że do pracowników, którzy rozpoczęli podnoszenie kwalifikacji zawodowych przed dniem wejścia w życie nowych reguł, czyli 16 lipca 2010 r., stosuje się „stare” przepisy. Zgodnie z nimi pracodawca, który wysłał pracownika na studia w trakcie poprzednio obowiązujących zasad, musi przestrzegać rozporządzenia ministra edukacji narodowej oraz ministra pracy i polityki socjalnej z 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz.U. nr 103, poz. 472). Jeśli nauka rozpoczęta przed 16 lipca 2010 r. odbywa się z inicjatywy pracownika, obowiązki pracodawcy określa wyłącznie umowa zawarta pomiędzy pracownikiem i pracodawcą. Jeśli natomiast jest skutkiem skierowania, obowiązki te wynikają z dawnych przepisów.

Kwalifikacje i uprawnienia pracownika >>

Po 16 lipca 2010 r.

Do pracowników, którzy podjęli naukę po 16 lipca 2010 r., stosuje się przepisy kodeksu pracy (art. 103¹–103⁶). Obecnie dla określenia obowiązków pracodawcy decydujące znaczenie ma wyrażenie przez pracodawcę zgody na podnoszenie kwalifikacji zawodowych pracownika. Zgoda skutkuje automatycznie tym, że wszelkie uprawnienia wynikające z kodeksu pracy pracownik nabędzie z mocy ustawy.

Przepisy nie wymagają, aby pracodawca udzielił zgody na piśmie. Dla celów dowodowych taka forma powinna być zachowana w przypadku, gdy strony nie zawierają pisemnej umowy określającej wzajemne prawa i obowiązki.

Umowa szkoleniowa

Szczegóły zobowiązań pracodawcy wobec pracownika podnoszącego kwalifikacje zawodowe określa zawarta przez nich umowa. Nie może ona jednak zawierać mniej korzystnych postanowień niż przepisy kodeksu pracy dotyczące podnoszenia kwalifikacji zawodowych. Ponadto z przywilejów określonych w kodeksie pracownik korzysta także wtedy, gdy nie wspomni o nich umowa zawarta z pracodawcą, np. o prawie do urlopu szkoleniowego.

Jak szkolić pracowników na nowych zasadach >>

Przykład 

Brak w umowie zapisu o urlopie szkoleniowym
Pracodawca wyraził zgodę na dofinansowanie pracownikowi kosztów czesnego na studiach zaocznych. Umowa szkoleniowa dotyczyła tylko tej kwestii. Przewidywała też obowiązek zwrotu uzyskanej pomocy w przypadku wypowiedzenia umowy przez pracownika w ciągu dwóch lat po zakończeniu studiów. Umowa nie wskazuje natomiast, że na ostatnim roku studiów pracownik może żądać udzielenia mu urlopu szkoleniowego. Ma on jednak pełne prawo do niego, gdyż przysługuje mu ono na podstawie kodeksu pracy.