Zwolnienie od pracy. Jak należy wynagrodzić pracownika za czas zwolnienia od pracy?

REKLAMA
REKLAMA
Podstawowym obowiązkiem pracownika jest świadczenie pracy na rzecz pracodawcy. Pracodawca powinien jednak zwolnić pracownika od pracy, jeżeli wymagają tego przepisy Kodeksu pracy, przepisy wykonawcze do Kodeksu pracy albo inne przepisy prawa. Prawo pracownika do wynagrodzenia za czas zwolnienia zostało zróżnicowane w zależności od rodzaju zwolnienia od pracy.
- Zwolnienie pracownika od pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia
- Zwolnienia, za które pracownik uzyskuje rekompensatę od właściwego organu
Zwolnienie pracownika od pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia
Pracodawca zwalnia pracownika od pracy, jeżeli obowiązek taki wynika z przepisów prawa pracy. Przykładami takich zwolnień od pracy są wynikające z przepisów Kodeksu pracy:
REKLAMA
- zwolnienie w okresie co najmniej 2-tygodniowego wypowiedzenia umowy o pracę dokonanego przez pracodawcę na poszukiwanie pracy przez pracownika;
- zwolnienie pracownicy na zalecone przez lekarza badania lekarskie przeprowadzane w związku z ciążą, jeżeli badania te nie mogą być przeprowadzone poza godzinami pracy;
- zwolnienie w wymiarze 16 godzin albo 2 dni w ciągu roku kalendarzowego pracownika wychowującego przynajmniej jedno dziecko w wieku do 14 lat;
- zwolnienie na przeprowadzenie okresowych i kontrolnych badań lekarskich.
Zwolnienia od pracy mogą wynikać także z innych przepisów prawa pracy. Na przykład ustawa o związkach zawodowych zwalnia od pracy zawodowej pracownika na czas niezbędny do wykonania doraźnej czynności wynikającej z jego funkcji związkowej poza zakładem pracy, jeżeli czynność ta nie może być wykonana w czasie wolnym od pracy.
To nie są wszystkie sytuacje, kiedy pracodawca zobowiązany jest zwolnić pracownika od pracy. Można tu także wymienić zwolnienia od pracy pracownika:
- będącego stroną lub świadkiem w postępowaniu pojednawczym;
- na czas niezbędny do przeprowadzenia obowiązkowych badań lekarskich i szczepień ochronnych przewidzianych przepisami o zwalczaniu chorób zakaźnych;
- będącego ratownikiem GOPR – na czas niezbędny do uczestniczenia w akcji ratowniczej i do wypoczynku koniecznego po jej zakończeniu;
- będącego członkiem ochotniczej drużyny ratowniczej działającej w brzegowej stacji ratowniczej Morskiej Służby Poszukiwania i Ratownictwa „Służba SAR” – na czas niezbędny do uczestniczenia w akcji ratowniczej i do wypoczynku koniecznego po jej zakończeniu oraz na czas udziału w szkoleniach organizowanych tę służbę;
- będącego krwiodawcą na czas oznaczony przez stację krwiodawstwa w celu oddania krwi lub na czas niezbędny do przeprowadzenia zaleconych przez stację krwiodawstwa okresowych badań lekarskich;
- na 2 dni (w razie ślubu pracownika, urodzenia się jego dziecka, zgonu i pogrzebu małżonka lub jego dziecka, ojca, matki, ojczyma lub macochy) lub 1 dzień (w razie ślubu dziecka pracownika, zgonu i pogrzebu jego siostry, brata, teściowej, teścia, babki, dziadka, a także innej osoby pozostającej na utrzymaniu pracownika lub pod jego bezpośrednią opieką).
Wynagrodzenie za czas zwolnienia od pracy pracodawca ustala według zasad obowiązujących przy obliczaniu wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy, z tym że składniki wynagrodzenia ustalane w przeciętnej wysokości oblicza się z miesiąca, w którym przypadło zwolnienie od pracy.
Zwolnienia, za które pracownik uzyskuje rekompensatę od właściwego organu
Przepisy wymieniają także inne przypadki zwolnień od pracy. Pracodawca zwalnia pracownika:
- wezwanego do osobistego stawienia się przed organem właściwym w zakresie powszechnego obowiązku obrony na czas niezbędny w celu załatwienia sprawy będącej przedmiotem wezwania;
- wezwanego przez organ administracji rządowej, samorządu terytorialnego, sądu, prokuratury, policji albo organu prowadzącego postępowanie w sprawach o wykroczenia;
- wezwanego w celu wykonywania czynności biegłego w postępowaniu administracyjnym, karnym przygotowawczym, sądowym lub przed kolegium do spraw wykroczeń – łącznie nie dłużej 6 dni w ciągu roku kalendarzowego;
- wezwanego w charakterze świadka w postępowaniu kontrolnym prowadzonym przez NIK lub powołanego do udziału w tym postępowaniu w charakterze specjalisty;
- będącego członkiem OSP na czas niezbędny do uczestniczenia w działaniach ratowniczych i do wypoczynku koniecznego po ich zakończeniu, a także na szkolenie pożarnicze;
- wezwanego na czas wykonywania obowiązku świadczeń osobistych.
W powyższych przypadkach pracodawca wystawia zaświadczenie określające wysokość utraconego przez pracownika wynagrodzenia za czas zwolnienia. W celu uzyskania rekompensaty pieniężnej z tytułu utraty wynagrodzenia pracownik przedstawia zaświadczenie właściwemu organowi (chyba że obowiązujące u danego pracodawcy przepisy prawa pracy przewidują zachowanie przez pracownika prawa do wynagrodzenia za czas zwolnienia).
Podstawa prawna:
- art. 37, art. 185, art. 188, art. 229 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (j.t. Dz.U. z 2023 r. poz. 1465)
- § 4 – 16 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy (Dz.U. z 2014 r., poz. 1632)
- § 5 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy (j.t. Dz.U. z 2017 r., poz. 927)
REKLAMA
© Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A.

- Czytaj artykuły
- Rozwiązuj testy
- Zdobądź certyfikat
REKLAMA