Kiedy nie można zawrzeć ugody? (art. 253)

Aby ugoda w ogóle mogła być skuteczna, konieczne jest jej zatwierdzenie i nadanie klauzuli wykonalności przez sąd (chyba że pracodawca/pracownik wykonują ugodę dobrowolnie). Sąd odmówi wykonalności ugodzie, która będzie zmierzała do obejścia prawa lub w jakikolwiek sposób będzie naruszała zasady współżycia społecznego. O ile pierwsza przesłanka jest dość oczywista, niezgodność z prawem daje się bowiem dość łatwo stwierdzić, o tyle sprzeczność z zasadami współżycia społecznego jest dużo trudniej stwierdzić. Wynika to głównie z faktu, że pojęcie zasad współżycia społecznego nie jest zdefiniowane, a to co wchodzi w jego zakres jest każdorazowo ustalane przez sąd.

Zobacz: Ugoda zawarta przed komisja pojednawczą (art.252)

Odesłanie do kodeksu cywilnego

Kodek pracy w art. 300 odsyła w sprawach nieuregulowanych do kodeksu cywilnego. W tymże kodeksie, w art. 5 znajdziemy wzmiankę o zasadach współżycia społecznego, jednak również bez konkretnej definicji. Artykuł ten doczekał się jednak bardzo wielu orzeczeń sądowych, a także licznych sporów doktrynalnych. Na ich podstawie można podać uproszczoną definicję zasad współżycia społecznego jako nieskodyfikowane powszechne normy postępowania, funkcjonujące aktualnie w społeczeństwie polskim i mające na celu ochronę społecznie akceptowanych wartości (czyli stanów rzeczy) lub dóbr niematerialnych. Są one zbliżone do norm moralnych czy też zwyczajów w zachowaniach międzyludzkich. Bez względu jednak na sposób definiowania tychże zasad, ich zastosowanie w praktyce zawsze sprawiało i zapewne będzie sprawiać wiele problemów we współczesnym sądownictwie.

Zobacz serwis: Wynagrodzenie

Podstawa prawna: art. 253 Kodeksu pracy, art. 5 Kodeksu cywilnego.