Przerwa w pracy (art. 141)

Cechą charakterystyczną przerwy, o jakiej stanowi omawiany przepis, jest to, że nie jest ona wliczana do czasu pracy. Nie może przekraczać 60 minut. Przyczyny, dla których przerwa może być wprowadzona - spożycie posiłku lub załatwienie spraw osobistych - podlegają szerokiej interpretacji. Dotyczy to szczególnie załatwienia spraw osobistych. Przerwa musi być jednorazowa, co oznacza, że nie może być podzielona na przykład na kilka krótszych przerw w ciągu dnia.

Autopromocja

Przerwa taka nie może trwać dłużej niż 60 minut.

Zobacz: Zadaniowy system czasu pracy (art. 140)

Pracodawca ma kilka dróg do wprowadzenia przerwy w czasie pracy:

Autopromocja

Wypadki przy pracy. Procedury i świadczenia

Sprawdź

• w układzie zbiorowym pracy (gdy pracodawca jest objęty układem zbiorowym pracy, wprowadzenie przerwy może nastąpić tylko w drodze układowej),
• w regulaminie pracy (pracodawcy nie objęci układem zbiorowym pracy),
• w umowie o pracę (jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu pracy).

 Omawiana przerwa jest niezależna od obligatoryjnej, ustawowej piętnastominutowej przerwy wliczanej do czasu pracy, o której stanowi art. 134 kodeksu pracy oraz od innych obligatoryjnych przerw, np. przy pracy monotonnej czy na komputerze.

Zobacz serwis: Ubezpieczenia społeczne

Podstawa prawna: art. 141 Kodeksu pracy

Autopromocja

Zbiegi tytułów do ubezpieczeń społecznych

Sprawdź