Zrzeczenie się odprawy emerytalnej

Kodeks pracy gwarantuje, że pracownikowi spełniającemu warunki uprawniające do emerytury, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na emeryturę, przysługuje odprawa pieniężna w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia (art. 92¹ § 1 k.p.). Kodeksowa regulacja wypłaty odprawy emerytalnej sprawia, że odprawa ta jest świadczeniem powszechnym, przysługującym każdemu pracownikowi, który spełnia warunki uprawniające do emerytury i którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na emeryturę.

Świadczenie, jakim jest odprawa emerytalna, w ścisłym słowa znaczeniu nie jest wynagrodzeniem, ale z uwagi na fakt, iż jest ona świadczeniem pieniężnym wynikającym ze stosunku pracy, należy uznać, że podlega takiej samej ochronie jak wynagrodzenie. Pogląd taki został również wyrażony w orzecznictwie Sądu Najwyższego (np. wyrok II PK 317/05, OSNP 2007/13-14/185). Zakaz zrzeczenia się prawa do wynagrodzenia wynika wprost z przepisu Kodeksu pracy (art. 84 k.p.). Przedmiotem tego zakazu jest wprawdzie prawo do wynagrodzenia, ale wobec takiego rozszerzenia ochrony wynagrodzenia należy przyjąć, że zakaz ten obejmuje również zrzeczenie się przez pracownika prawa do odprawy emerytalnej. Jeżeli zatem pracownik złożyłby oświadczenie woli na piśmie o zrzeczeniu się odprawy emerytalnej, takie oświadczenie z mocy prawa będzie nieważne.