Świadczenie motywacyjne w 2025 r.: kwota miesięcznie i za ile lat

• Jakie dodatki dostają policjanci?
• Co to jest świadczenie motywacyjne? 
• Komu należy się dodatek motywacyjny?
• Kto nie dostanie dodatku motywacyjnego?
• Kto decyduje o przyznaniu świadczenia motywacyjnego?
• Kiedy nie wypłaca się świadczenia motywacyjnego?

Jakie dodatki dostają policjanci?

Jak wskazuje ustawa o Policji z dnia 6 kwietnia 1990 r. (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 145, dalej jako: ustawa) policjantowi przysługują następujące świadczenia pieniężne:
1) zasiłek na zagospodarowanie;
2) nagrody oraz zapomogi;
3) nagrody jubileuszowe;
4) dodatkowe wynagrodzenie za wykonywanie zleconych zadań wykraczających poza obowiązki służbowe;
5) rekompensata pieniężna w zamian za czas służby przekraczający wyznaczoną w przepisach normę;
6) należności za podróże służbowe i przeniesienia;
7) świadczenie motywacyjne;
8) świadczenie teleinformatyczne;
9) świadczenie związane z pełnieniem służby w CBZC;
10) świadczenie za długoletnią służbę;
11) świadczenia związane ze zwolnieniem ze służby;
12) świadczenie pieniężne w zamian za wyżywienie.

Autopromocja

Wszystko wskazuje na to, że w 2025 r. będą obowiązywały dokładnie takie same świadczenia. My przyglądamy się jednemu z nich, mianowicie świadczeniu motywacyjnemu, ponieważ powstały na jego tle pewne problemy. Dlaczego? Okazuje się, że nie każdy ma prawo do świadczenia motywacyjnego. 

Co to jest świadczenie motywacyjne? 

Świadczenie motywacyjne, to jedno ze świadczeń pieniężnych, które przysługuje policjantowi. Celem świadczenia motywacyjnego jest więc zachęcanie doświadczonych policjantów do pozostawania w służbie. Można powiedzieć, że świadczenie motywacyjne ma charakter dwupoziomowy i uzależnione jest od osiągniętego przez policjanta stażu służby. Wskazany w artykule zwrot "przyznaje się" należy rozumie tak, że świadczenie motywacyjne jest świadczeniem o charakterze obligatoryjnym. Niemniej jednak należy spełnić ustawowe przesłanki do jego otrzymania. Jest tym osiągnięcie przez policjanta określonego w przepisie stażu służby. 

Komu należy się dodatek motywacyjny?

Policjantowi przyznaje się świadczenie motywacyjne po osiągnięciu:

• 25 lat służby, ale nie więcej niż 28 lat i 6 miesięcy - w wysokości 1500 zł miesięcznie, albo
• 28 lat i 6 miesięcy służby - w wysokości 2500 zł miesięcznie.

 Świadczenie motywacyjne płatne jest z dołu do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, za który świadczenie motywacyjne przysługuje.

Kto nie dostanie dodatku motywacyjnego?

Świadczenia motywacyjnego nie przyznaje się policjantowi:

1) który podczas ostatniego opiniowania służbowego otrzymał jedną z opinii służbowych, o których mowa w wybranych przepisach - przez okres jednego roku od dnia wydania ostatecznej opinii służbowej;
2) przeciwko któremu wszczęto postępowanie karne w sprawie o przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego lub umyślne przestępstwo skarbowe lub postępowanie dyscyplinarne - do czasu prawomocnego zakończenia tego postępowania;
3) ukaranemu karą dyscyplinarną - do czasu jej zatarcia;
4) skazanemu wyrokiem sądu lub w stosunku do którego postępowanie karne zostało warunkowo umorzone - przez okres jednego roku od dnia uprawomocnienia się orzeczenia.

Kto decyduje o przyznaniu świadczenia motywacyjnego?

Decyzję o przyznaniu lub odmowie przyznania świadczenia motywacyjnego przełożony wydaje nie później niż w terminie 30 dni po osiągnięciu przez policjanta stażu służby. Przed wydaniem decyzji o przyznaniu świadczenia motywacyjnego policjant podlega opiniowaniu służbowemu na zasadach, jeżeli od dnia wydania ostatniej opinii o tym policjancie upłynęły co najmniej 3 miesiące.

Kiedy nie wypłaca się świadczenia motywacyjnego?

Świadczenia motywacyjnego nie wypłaca się za okres:

Autopromocja

Zbiegi tytułów do ubezpieczeń społecznych

Sprawdź

1) korzystania z urlopu bezpłatnego,
2) przerw w wykonywaniu obowiązków służbowych, za które policjant nie zachował prawa do uposażenia,
3) zawieszenia w czynnościach służbowych albo tymczasowego aresztowania,
4) zwolnienia z zajęć służbowych,
5) innej nieobecności trwającej co najmniej jeden miesiąc
- proporcjonalnie do tego okresu.