Pracownik nie musi zwracać pracodawcy błędnie wypłaconej prowizji

Iwona S. była zatrudniona od 1 listopada 1998 r. na stanowisku konsultanta ds. reklamy. Otrzymywała wynagrodzenie zasadnicze plus 1% prowizję od każdego podpisanego kontraktu. Od 1 sierpnia 2002 r. została regionalnym kierownikiem sprzedaży – z prawem wyłącznie do płacy zasadniczej oraz premii uznaniowej zależnej od realizacji planu sprzedaży przez podległy jej oddział. Nie przysługiwała już jej prowizja. W lutym 2005 r. Iwona S. podpisała w imieniu pracodawcy kontrakt z klientem. W wyniku błędu rejestratora do systemu operacyjnego wprowadzono podwójną wartość kontraktu i przyznano pracownicy 1% prowizję, którą przelano na jej konto w marcu 2005 r. 1 lipca 2005 r. pracownicy spółki wykryli błąd w naliczeniu i wypłacie prowizji. Iwona S. otrzymała wówczas przez telefon informację od specjalisty ds. wynagradzania, że prowizję wypłacono przez pomyłkę i zaproponowano, aby ją zwróciła w pięciomiesięcznych ratach. Pracownica jednak nie wyraziła na to zgody. W marcu 2008 r. pracodawca wezwał kierowniczkę do dobrowolnego zwrotu prowizji. Nie chciała jednak tego zrobić. Jak stwierdziła, kolejne aneksy do jej umowy o pracę wprowadzały zmianę miejsca pracy, stanowiska i wynagradzania, natomiast pozostałe warunki nie ulegały zmianie. A zatem nadal przysługuje jej prowizja od wynegocjowanej umowy.

Pracodawca wniósł pozew do sądu I instancji w kwietniu 2008 r. W odpowiedzi na pozew pracownica stwierdziła, że roszczenie pracodawcy przedawniło się po trzech latach. Sąd I instancji uznał, że zwrot nienależnie pobranego wynagrodzenia prowizyjnego nie jest sprawą ze stosunku pracy, lecz sprawą z nim związaną, a w konsekwencji ma do niej zastosowanie dziesięcioletni okres przedawnienia przewidziany w kodeksie cywilnym (art. 118 k.c.). Z tego powodu zasądził zwrot wypłaconej przez pracodawcę prowizji.