System podatkowy w Norwegii – poradnik dla Polaków pracujących w tym kraju

Jak wygląda system podatkowy w Norwegii?

System podatkowy w Norwegii został skonstruowany w oparciu o skalę proporcjonalną, co oznacza, że próg podatkowy jest ustalany na bazie otrzymywanego dochodu. Osoby dużo zarabiające mają większe zobowiązania wobec norweskiego fiskusa niż te mniej usytuowane. Aby ta dysproporcja nie była aż tak niesprawiedliwa wprowadzono szereg ulg od podatków z których można skorzystać.

Podatki w Norwegii są wyższe niż w Polsce, ale jest też jasno określony cel pobierania wysokich danin od obywateli, bowiem system podatkowy ma za zadanie wyrównywać różnice w dochodach społeczeństwa. Podatek pobierany w odpowiedniej do dochodów wysokości zostaje przetransferowany na wypłatę świadczeń, w zależności od potrzeb mieszkańców. Są to w szczególności świadczenia pomocy socjalnej, z których Norwegia jest znana w Europie. Bardzo dobrze są też skonstruowane projekty informacyjne, wspierające system podatkowy i objaśniające dlaczego należy płacić wysokie podatki. Dzięki temu, obywatele godzą się na nie i nie mają w naturze obchodzenia prawa.

Polecamy: Multipakiet RODO 2018 dla kadrowych i HR

Rodzaje podatków

W Norwegii, podobnie jak w wielu innych europejskich krajach mamy dwa rodzaje podatków – bezpośrednie i pośrednie. Podatki bezpośrednie to te, które płacimy bezpośrednio do urzędu skarbowego, jak np. podatek dochodowy, podatek od posiadanego majątku, podatek od spadków i darowizn, podatek od nieruchomości. Podatki pośrednie są natomiast naliczane do towarów i usług w momencie ich produkcji, sprzedaży, importu lub eksportu. Do takich podatków należy VAT ora podatki akcyzowe (np. od alkoholi, słodyczy i cukru). Standardowa stawka podatku VAT w Norwegii wynosi obecnie 25%.

Każda osoba pracująca w Norwegii lub prowadząca tam działalność gospodarczą oraz osoby z norweskim statusem rezydenta są zobligowane do płacenia podatków dochodowych. Osoby zatrudnione płacą podatek za pośrednictwem pracodawcy – to on w ich imieniu co miesiąc odciąga określoną kwotę z wynagrodzenia. Aby dowiedzieć się, jaką kwotę podatku należy zapłacić, tuż po przyjeździe do pracy w Norwegii należy uzyskać w urzędzie skarbowym kartę podatkową – Skattekort. Podczas jej wydawania urząd obliczy stawkę podatku na podstawie spodziewanych zarobków i długości pobytu w kraju fiordów. Brak tego dokumentu może mieć dotkliwe konsekwencje finansowe dla pracujących – gdy go nie mamy, pracodawca musi odliczyć nam z wynagrodzenia aż 50% podatku. Tą procedurę należy powtarzać co roku, bowiem karta jest ważna tylko 12 miesięcy.

Progi podatkowe obowiązujące w Norwegii w 2018 roku:

Jak wygląda rozliczenie z urzędem skarbowym?

Rok podatkowy w Norwegii liczony jest jak w Polsce i trwa od 1 stycznia do 31 grudnia. Terminy rozliczeń wyglądają podobnie jak w kraju – do 30 kwietnia bieżącego roku za ubiegły rok.

Jak już wspomniano, osoby zatrudnione w Norwegii podatek dochodowy płacą za pośrednictwem pracodawcy. Na fiszce płacowej ten fakt jest stosownie odnotowany. Trzeba pamiętać, że każda zmiana dochodu, majątku i odliczeń od podatków raczej nie umknie norweskiemu fiskusowi, gdyż otrzymuje on raporty od różnych instytucji, takich jak banki, pracodawcy, urząd pracy (NAV), które do 1 lutego muszą dostarczyć urzędowi skarbowemu odpowiednie informacje o wynagrodzeniu, stanie konta czy otrzymywanych świadczeniach. Na podstawie tych danych fiskus generuje wstępne rozliczenie roczne Skattemelding, które na przełomie marca i kwietnia wysyłane jest podatnikom. Jeśli zaszły jakieś zmiany w dochodach lub chcemy skorzystać z ulg od podatku, wtedy należy dokonać korekty danych składając swoją wersję zeznania rocznego. Urząd po jej weryfikacji wysyła ostateczną kwotę podatku do rozliczenia lub zwrotu w postaci formularza o nazwie Skatteoppgjøret, zazwyczaj w okresie od czerwca do października. Gdy natomiast nie wniesiemy uwag do Skattemelding, nie musimy odsyłać żadnych dokumentów.

Najpopularniejsze ulgi podatkowe

Istnieje kilka ulg, z których mogą skorzystać Polacy pracujący w Norwegii. Warto je przeanalizować i z nich skorzystać. Jeśli tego nie zrobimy, będziemy zmuszeni zapłacić całą wartość podatku wyliczonego we wstępnym rozliczeniu przez urząd skarbowy. Trzeba pamiętać, że rodzaj odliczeń od podatku przypisany jest do konkretnych klas podatkowych, nadawanych osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. W Norwegii są dwie – pierwsza i druga klasa podatkowa.

Status pendler

Jedna z najpopularniejszych ulg wśród obcokrajowców, przysługująca osobom mieszkającym na stałe w innym kraju, np. w Polsce, a dojeżdżającym do pracy w Norwegii. Uprawnia ona do zwrotu kosztów mieszkania i wyżywienia oraz kosztów podróży między Polską a krajem fiordów (rachunki za prom i bramki, bilety lotnicze),

Ulga Standardowa (Standardfradrag), ulga 10%

Umożliwia zmniejszenie podstawy do opodatkowania poprzez odjęcie 10% dochodu brutto. Odliczenie nie może przekraczać 40 000 NOK i dotyczy tylko dochodu z wynagrodzenia z pracy u osób zatrudnionych. Mogą z tej ulgi skorzystać osoby, które niedawno rozpoczęły pracę w Norwegii i przebywają tam krócej niż 183 dni w ciągu 1 roku lub krócej niż 270 dni w ciągu dwóch lat. Skorzystanie z tej ulgi wyklucza możliwość korzystania z innych ulg i odpisów.

Druga klasa podatkowa przy niskim wynagrodzeniu małżonka

Można z niej skorzystać po raz ostatni w rozliczeniu za 2017 rok. Przysługuje ona osobom, których współmałżonek osiągał w poprzednim roku dochody niższe niż 46 817 NOK.

Odpis odsetek od kredytu

Polacy pracujący w Norwegii i zarabiający tam min. 90% dochodu mogą odpisać od podatku koszt odsetek od kredytów i pożyczek zaciąganych w Polsce i w Norwegii. Nie ma znaczenia, jakiego rodzaju kredyt lub pożyczka została zaciągnięta.

Podatnicy mogą też skorzystać z następujących ulg:

• Ulga na dzieci
• Ulga za dojazdy do pracy
• Ulga za wpłatę na indywidualny fundusz emerytalny IPA
• Ulga za przekazywanie datków na cele charytatywne